Przejdź do zawartości

Góry Kremnickie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Położenie Gór Kremnickich na mapie Słowacji (barwa szara)
Góry Kremnickie
Ilustracja
Góry Kremnickie, widok z Kremnicy
Megaregion

Region Karpacki

Prowincja

Karpaty Zachodnie

Podprowincja

Centralne Karpaty Zachodnie

Makroregion

Łańcuch Wielkofatrzański

Mezoregion

Góry Kremnickie

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Słowacja
kraj bańskobystrzycki
kraj żyliński
kraj trenczyński

Góry Kremnickie (514.84, słow. Kremnické vrchy, węg. Körmöci-hegység, niem. Kremnitzer Berge) – grupa górska pochodzenia wulkanicznego w Centralnych Karpatach Zachodnich, w środkowej Słowacji. Zaliczana jest do tzw. Łańcucha Wielkofatrzańskiego. Nazwa pochodzi od położonego w centrum grupy miasta Kremnica. Najwyższy szczyt: Flochová (1317 m n.p.m.).

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Góry Kremnickie graniczą z następującymi jednostkami geomorfologicznymi:

Geologia

[edytuj | edytuj kod]

Głównym rysem budowy geologicznej Gór Kremnickich jest obfite występowanie dawnych pól lawowych w centralnej części tej grupy górskiej. Pierwotna stratowulkaniczna budowa Gór Kremnickich była prawdopodobnie już w neogenie silnie zaburzona ruchami tektonicznymi oraz intensywnymi procesami erozyjno-denudacyjnymi tak, że ich obecna rzeźba różni się znacznie od pierwotnej. Selektywna erozja uwypukliła partie zbudowane z bardziej odpornych skał – głównie w liniach dawnych potoków lawowych, sygnalizowanych obecnie andezytowymi utworami skalnymi. Obszary zbudowane z mniej odpornych tufów czy luźnych materiałów piroklastycznych utworzyły obniżenia. Wynikiem długotrwałych procesów niszczenia jest silne rozczłonkowanie Gór Kremnickich na rosochy grzbietów i mniejsze skupiska wzniesień, rozdzielone głębokimi dolinami. Dalszy wpływ na dzisiejszą rzeźbę miało peryglacjalne modelowanie powierzchni w plejstocenie, którego śladem są m.in. charakterystyczne rumowiska skalne (gołoborza, słow. skalné moria).

Ukształtowanie

[edytuj | edytuj kod]

Góry Kremnickie dzielą się na pięć mniejszych jednostek geomorfologicznych:

  • Kunešovská hornatina w części północno-zachodniej. Obejmuje teren od Kremnicy na południu po Sklené na północy. Budują ją głównie andezyty, w mniejszej części również ryolity. Najwyższe części grzbietów sięgają poziomic od 750 m do blisko 950 m (Jarabica, 938 m). Amplituda pionowa rzeźby wynosi od 200 do ok. 450 m. W części północnej i środkowej w krajobrazie przeważa forma płaskowyżu, w części południowo-wschodniej rzeźba jest bardziej urozmaicona. Lasy zachowały się jedynie na obrzeżu jednostki. Stara kolonizacja górnicza pozostawiła wiele śladów na powierzchni ziemi w rejonie wsi Kremnické Bane, Kunešov, Turček czy Krahule.
  • Jastrabská vrchovina w części południowo-zachodniej. Obejmuje teren od południowego skraju Kremnicy na północy po dolinę Hronu na południu. Budują ją głównie ryolity i ich piroklastyka. Partie szczytowe sięgają od nieco ponad 500 m. w części południowej po blisko 750 m w części północnej, gdzie wznosi się najwyższy szczyt tej jednostki – Čertov vrch (747 m). Amplituda pionowa rzeźby terenu waha się od 180 do nieco ponad 300 m. Kremnický potok dzieli obszar na dwie części: zachodnią, wyższą, w formie rozczłonkowanego płaskowyżu i wschodnią, o znacznie bardziej urozmaiconej rzeźbie, w której zwraca uwagę Jastrabská skala (683 m).
  • Grzbiet Flochowej (słow. Flochovský chrbát) w centrum i w części północnej. Tworzy go dawna struktura stratowulkaniczna, wydźwignięta i potrzaskana w czasie późniejszych ruchów tektonicznych. Dominują w niej pirokseniczne andezyty i ich piroklastyka, miejscami również ryolity. Centralny grzbiet i znaczna część grzbietów bocznych sięgają powyżej poziomicy 1100 m. Wznoszą się w nim najwyższe szczyty Gór Kremnickich: Flochová (1317 m), Svrčinník (1313 m), Vyhnatová (1283 m), Złota Studnia (1265 m) i Skałka (1232 m). Dominuje tu łagodna rzeźba grzbietów, miejscami przechodzących w rozległe spłaszczenia szczytowe. W środkowej części, na odcinku Skałka – Złota Studnia – Laurín (1025 m n.p.m.), występują dość liczne utwory skalne w postaci skalnych baszt, grzybów, okien i in. Całość zalesiona, rozleglejsze polany występują jedynie w rejonie wypłaszczenia szczytowego Flochowej i Svrčinníka i na wsch. stokach;
  • Turovské predhorie na południowym wschodzie. Ma miernie ukształtowaną rzeźbę z amplitudą pionową sięgającą od 100 do 180 m. Doliny potoków spływających do Hronu podzieliły je na szereg łagodnych, szerokich grzbietów, z których wyraźnie wystają wypreparowane andezytowe twardziele szczytów takich, jak Bučan (572 m), Bukovina (561 m) czy Ostrý vrch (525 m). Do form o podobnym pochodzeniu należy zaliczyć również słynną Czarcią Skałę (słow. Čertova skala) w rezerwacie przyrody Boky. Obszar tej jednostki jest zalesiony w ok. 70%.
  • Malachovské predhorie na wschodzie. Obejmuje przedgórze grzbietu Flochovej między Tajovem na północy a Badínem na południu, sięgając na wschodzie po przedmieścia Bańskiej Bystrzycy. Nazwa pochodzi od wsi Malachov. Budują je pirokseniczne andezyty i ich piroklastyka, spoczywające grubą warstwą na starszym podłożu. Przedgórze posiada mocno rozczłonkowaną rzeźbę z amplitudą pionową sięgającą 300 m. Szczytowe partie grzbietów przekraczają poziomicę 800 m n.p.m. (Nemecký vrch 843 m, Trávny Ždiar 820 m). Lasy są w tej jednostce mocno przetrzebione i zastąpione łąkami i pastwiskami.

Klimat

[edytuj | edytuj kod]

Cechy klimatu głównego zrębu Gór Kremnickich pozwalają zaliczyć go do grupy klimatów górskich. Najwyższe partie gór, w tym głównie grzbiet Flochowej, należą do piętra klimatycznego bardzo chłodnego. Średnie temperatury stycznia mieszczą się tu w granicach od −7 do −6 °C, lipca – w granicach od 11,5 do 13,5 °C. Okres ze średnimi temperaturami dziennymi poniżej 0 °C trwa 180-200 dni w roku, a okres bez przymrozków jedynie ok. 80 dni w roku. Średnia roczna suma opadów waha się, w zależności od wysokości i ekspozycji, w granicach od 1000 do 1400 mm. Najwięcej opadów przypada na miesiące letnie. Pokrywa śniegowa utrzymuje się do 160 dni w roku.

Obrzeża Gór Kremnickich, nie przekraczające poziomicy 980 m n.p.m., należą do pięter klimatycznych chłodnego i umiarkowanie chłodnego: średnie temperatury stycznia od −6,5 do −4 °C i lipca od 13,5 do 18 °C, okres bez przymrozków 120-160 dni, suma opadów 800-1000 mm, pokrywa śniegowa utrzymuje się 110-140 dni. Południowy skraj Gór Kremnickich, opadający ku kotlinom: Żarskiej i Zwoleńskiej, należy już do piętra umiarkowanie ciepłego, o średnich temperaturach stycznia od −5 do −3,5 °C, lipca od 17 do 18,5 °C. Okres ze średnimi temperaturami dziennymi poniżej 0 °C trwa tu 80-100 dni w roku. Średnia roczna suma opadów wynosi 650-850 mm, a długość zalegania pokrywy śnieżnej 100-120 dni.

Flora i fauna

[edytuj | edytuj kod]

Flora nawiązuje swym składem do innych grup Łańcucha Wielkofatrzańskiego, jednakże znacznie więcej znajdziemy tu zespołów roślinnych i gatunków ciepłolubnych.

Ze zwierząt występują tu wszystkie duże środkowoeuropejskie ssaki drapieżne: niedźwiedź brunatny, wilk szary i ryś. Z mniejszych drapieżników żyją tu borsuk, kuna leśna i kuna domowa. Rząd owadożernych reprezentują jeż europejski i ryjówkowate, w tym typowa dla terenów górskich ryjówka górska. Kopytne reprezentuje jeleń europejski. Z gryzoni liczna jest wiewiórka, nornica ruda, mysz leśna, stosunkowo często spotyka się też popielicę. Z ptaków drapieżnych spotkamy tu myszołowa zwyczajnego, jastrzębia, kobuza. Sowy reprezentuje kilka gatunków, w tym największa z nich – puchacz i najmniejsza – sóweczka. Kuraki reprezentują głuszec i jarząbek. Wzdłuż potoków występuje pliszka górska i pluszcz. Wśród drobnych ptaków śpiewających najliczniejsze są zięby, szereg gatunków pokrzewek, kowaliki. Z gadów warto wspomnieć węża Eskulapa, z płazów – salamandrę plamistą.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Barański Mirosław J.: Obiecałem złote góry, w: "Gazeta Górska" R. XX, nr 3 (79), lato 2012. Wyd. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie, s. 42-45;
  • Králik Ivan, Školna Peter, Štrba Ján a kolektív: Kremnické vrchy, Vtáčnik. Turistický sprievodca ČSSR č. 35, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1989, ISBN 80-7096-022-1;
  • Kremnické vrchy, Turistická mapa 1:50 000, wyd. VKÚ Harmanec 2006, ISBN 80-8042-440-3;