Fun’ya no Yasuhide
Fun’ya no Yasuhide (jap. 文屋康秀 Fun’ya no Yasuhide; zm. około 885 r.[1]) – japoński urzędnik i poeta, tworzący w okresie Heian. Zaliczany do Sześciu Mistrzów Poezji (Rokkasen) oraz Trzydziestu Sześciu Średniowiecznych Mistrzów Poezji (Chūko sanjūrokkasen)[2], uważany za potomka cesarza Temmu[3]. W 877 r. został zastępcą namiestnika prowincji Yamashiro, a trzy lata później otrzymał stanowisko na dworze cesarskim[3].
Do czasów współczesnych dotrwało sześć utworów jego autorstwa, z których pięć zostało zamieszczonych w Kokin-wakashū, a jeden w Gosen wakashū – cesarskich antologiach poezji powstałych w okresie Heian[4].
Synem Yasuhidy był Fun’ya no Asayasu, również urzędnik i poeta[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hilary Katherine Snow: Ema: Display Practices of Edo Period Votive Paintings. Stanford University, 2010, s. 96. OCLC 665198327. (ang.).
- ↑ Hasło: Chūko sanjūrokkasen 中古三十六歌仙. [w:] Daijirin 大辞林 [on-line]. [dostęp 2014-01-13]. (jap.).
- ↑ a b Asatarō Miyamori: Masterpieces of Japanese poetry: ancient and modern. T. 1. Tokio: Taiseido Shobo, 1956, s. 201. (ang.).
- ↑ Joshua S. Mostow: Pictures of the Heart: The Hyakunin Isshu in Word and Image. Honolulu: University of Hawaii Press, 1996, s. 207. ISBN 978-0-8248-1705-3. OCLC 756506543. (ang.).
- ↑ Laurel Rasplica Rodd, Mary Catherine Henkenius: Kokinshū: A Collection of Poems Ancient and Modern. Boston: Cheng & Tsui Co., 1996, s. 410. ISBN 978-0-88727-249-3. OCLC 36569599. (ang.).