Przejdź do zawartości

Frederick Banting

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frederick Banting
Ilustracja
Państwo działania

Kanada

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1891
Alliston, Ontario

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1941
w pobliżu miasta Musgrave Harbour, Dominium Nowej Fundlandii

Pełne imię i nazwisko

Frederick Grant Banting

Specjalność: fizjologia, chirurgia
Alma Mater

University of Toronto

Uczelnia

University of Toronto

podpis
Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego do 1935 (cywilny) Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Sir Frederick Grant Banting (ur. 14 listopada 1891 w Alliston, Ontario, zm. 21 lutego 1941 w pobliżu miasta Musgrave Harbour, Dominium Nowej Fundlandii) – kanadyjski chirurg i fizjolog, odkrywca insuliny, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Best i Banting około 1924

Studiował medycynę na University of Toronto. W czasie I wojny światowej służył w kanadyjskim korpusie medycznym i walczył we Francji. W 1918 został ranny w bitwie pod Cambrai, a w 1919 odznaczony Krzyżem Wojskowym za dzielność w czasie działań bojowych[1][2]. Po wojnie dokończył studia i pracował jako lekarz; prowadził prywatną praktykę oraz współpracował ze szpitalem dziecięcym w Toronto[1][3]. Był także wykładowcą na University of Toronto. Od 1921 prowadził w Toronto badania w instytucie naukowym kierowanym przez Johna Macleoda[3][4].

Zajmował się działaniem hormonu wytwarzanego w trzustce zwierzęcej. W 1922 wspólnie z asystentem Charlesem Bestem odkrył insulinę, co wkrótce okazało się przełomem w leczeniu cukrzycy[3][4].

W 1923 za odkrycie insuliny otrzymał Nagrodę Nobla. Razem z nim wyróżniono nagrodą jego zwierzchnika z instytutu, Johna Macleoda[1][5], natomiast pominięto Besta. W tej sytuacji Banting dobrowolnie podzielił się premią pieniężną z Nagrody Nobla ze swoim asystentem[2][5]. W 1934 został Kawalerem Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (KBE) wraz z nadaniem mu przez króla Anglii Jerzego V tytułu szlacheckiego[1][2][5].

W czasie II wojny światowej służył jako oficer łącznikowy między brytyjską i północnoamerykańską służbą medyczną. W lutym 1941 zginął w katastrofie lotniczej na Nowej Fundlandii[1][2][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Frederick G. Banting – Biographical [online], The Nobel Prize [dostęp 2022-07-09] (ang.).
  2. a b c d Banting, Sir Frederick Grant, [w:] A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 [dostęp 2022-07-08] (ang.).
  3. a b c Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger, Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1969, s. 225 (pol.).
  4. a b Tadeusz Nowak (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 36, ISBN 83-7227-109-7 (pol.).
  5. a b c d Frederick Banting Biography [online], Encyclopedia of World Biography [dostęp 2022-07-08] (ang.).