Freccia (1899)

Freccia

Bliźniak „Frecci” – „Lampo” w 1901 r.
Klasa	niszczyciel
Typ	Lampo
Historia
Stocznia	Schichau, Elbląg
Położenie stępki	1899
Wodowanie	23 listopada 1899
Regia Marina
Wejście do służby	24 maja 1902
Zatonął	12 października 1911
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 315 ton pełna: 348 t
Długość	całkowita: 62,05 metra 60 m między pionami
Szerokość	6,5 m
Zanurzenie	2,6 m
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 4 kotły moc 5230–5998 KM 2 śruby
Prędkość	30 węzłów
Zasięg	2000 Mm przy prędkości 12 węzłów
Uzbrojenie
1 działo kal. 76 mm 5 dział kal. 57 mm (5 x I)
Wyrzutnie torpedowe	2 x 350 mm (2 x I)
Załoga	53–61

Freccia – włoski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, jedna z sześciu jednostek typu Lampo. Okręt został zwodowany 23 listopada 1899 roku w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu, a do służby w Regia Marina wszedł w maju 1902 roku. Podczas wojny włosko-tureckiej okręt został zniszczony 12 października 1911 roku, po wejściu na mieliznę nieopodal Trypolisu.

Projekt i budowa

„Freccia” był jednym z sześciu bliźniaczych niszczycieli, zamówionych przez marynarkę wojenną Królestwa Włoch w Cesarstwie Niemieckim. Jednostka była szybka i silnie uzbrojona, jednak miała niezadowalającą dzielność morską.

Okręt został zaprojektowany i zbudowany w stoczni Schichau w Elblągu. Stępkę niszczyciela położono w 1899 roku, został zwodowany 23 listopada tego roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 24 maja 1902 roku.

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 62,05 metra (60 metrów między pionami), szerokości 6,5 metra i zanurzeniu 2,6 metra. Wyporność normalna wynosiła 315 ton, a pełna 348 ton. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały mniejszą moc, pomiędzy 5230 a 5998 KM), do których parę dostarczały cztery kotły Thornycroft. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 30 węzłów. Okręt zabierał zapas 80 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 290 Mm przy 26 węzłach).

Niszczyciel był uzbrojony w pojedyncze działo dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF Ansaldo M1897 L/40. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, a szybkostrzelność 15 strz./min. Oprócz tego na okręcie zainstalowano pięć pojedynczych dział sześciofuntowych kal. 57 mm Nordenfelta M1886 L/43. Masa działa wynosiła 338 kg, masa naboju 2,73 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +15°, prędkość wylotowa pocisku 670 m/s, a szybkostrzelność 18 strz./min. Uzbrojenie uzupełniały dwie pojedyncze wyrzutnie torped kal. 350 mm (14 cali).

Załoga okrętu składała się z 5 oficerów oraz 48–56 podoficerów i marynarzy.

Służba

Niszczyciel wziął udział w wojnie włosko-tureckiej, podczas której 12 października 1911 roku wszedł na mieliznę nieopodal portu w Trypolisie i został zniszczony.

Bibliografia

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Tony DiGiulian: Torpedoes of Germany. www.navweaps.com. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
• Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7. Brak numerów stron w książce
• Ivan Gogin: LAMPO destroyers (1900-1902). Navypedia. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
• Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
• J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1901. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1901. (ang.). Brak numerów stron w książce
• John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce