Przejdź do zawartości

FC Metz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
FC Metz
Ilustracja
Pełna nazwa

Football Club de Metz

Przydomek

Les Grenats (Kasztanowi)

Barwy

       
kasztanowo-białe

Data założenia

1919

Debiut w najwyższej lidze

1932

Liga

Ligue 2

Państwo

 Francja

Region

 Lotaryngia

Adres

3 allée Saint Symphorien, Boite Postale 40292, 57006 Metz

Stadion

Stade Saint-Symphorien
(Pojemność: 24 500)

Sponsor techniczny

Kappa

Właściciel

Bernard Serin

Prezes

Bernard Serin

Trener

Ladislau Bölöni

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Football Club de Metzfrancuski klub piłkarski z siedzibą w Metz (departament Mozela), założony w 1919 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Klub powstał w 1932 z połączenia dwóch amatorskich klubów z Metz. Jednym z nich był CAM (Cercle Athlétique Messin), a drugim ASM (Association Sportive Messine). Z początku w klubie grali robotnicy i urzędnicy pracujący w mieście. 15 kwietnia 1932 doszło do porozumienia w sprawie fuzji. W latach 30. klub miał status półprofesjonalny.

Pierwszy sezon i pierwszy spadek

[edytuj | edytuj kod]

FC Metz grało w pierwszym sezonie od powstania Ligue 1. Zajęli wówczas 9. miejsce w grupie B i musieli się pożegnać z elitą. Powrót nastąpił po dwóch latach przerwy. Na nowego prezydenta zostaje mianowany Lotaryńczyk Reymond Herloy. Mimo nieudanych meczów utrzymał klub w D1 aż do sezonu 1949-50. Wówczas „Smoki” zajęły 18. (ostatnie) miejsce i musiały się pożegnać z Ligue 1 na sezon.

Po zatrudnieniu byłego szkoleniowca Nice Elly Rousa powrócili bardzo szybko do elity. Kolejna relegacja miała miejsce w sezonie 1957/58. Mimo że do zespołu zakupiono zdolnego Argentyńczyka Roberto Aballaya, który poprzednio występował w Nancy.

Czyściec trwał aż do sezonu 1966/1967, po którym piłkarze prowadzeni przez Maksymiliana Schirchina wywalczyli awans. W pierwszym powrotnym meczu zremisowali 1:1 na wyjeździe z Red Star. W 1978 do klubu przybywa działacz Carlo Molinari. Prezydent FC Metz stawia ze cel piłkarzom i trenerowi piękną grę, która opierałaby się na zasadzie fair play. Ich pierwszym rywalem w europejskich pucharach było niemieckie HSV. Wschodni rywale Francuzów rozprawili się z nimi 4:1 i 3:2. Gdyby nie szczęście, FC Metz pożegnałoby się z D1 już w sezonie 1981/1982. Wówczas wyprzedzili Valenciennes o zaledwie 2 pkt.

Historyczna data

[edytuj | edytuj kod]

Historyczną datą dla kibiców FC Metz będzie 11 maja 1984 gdy ich pupile zmierzyli się w finale Pucharu Francji z AS Monaco, który wówczas odnosił sukcesy. Na Parc de Princes 20 000 Lotaryńczyków oglądało zwycięstwo swoich piłkarzy. Był to pierwszy sukces na arenie piłkarskiej we Francji. Kilka miesięcy później niespodziewanie wygrali z FC Barcelona w pierwszej rundzie Pucharu Zdobywców Pucharów. Na stałe do annałów FCM zapisał się ówczesny trener, Henryk Kasperczak.

Ten sezon był udany z racji występów ligowych. Następca Kasperczaka, Marcel Husson zajął ze swoimi piłkarzami 5. miejsce, które dawało im możliwość gry w Pucharze UEFA. Widać, że rozpoczynała się era Metz. W Pucharze UEFA nie sprostali oni Hajdukowi Split. W lidze zajęli 6. miejsce.

W Pucharze Francji w 1988 ekipa Metz wyeliminowała po drodze do triumfu takie drużyny jak Moulouse, Quimper i Amiens. W finale okazali się silniejsi od Sochaux. W PZP nie sprostali Anderlechtowi, który oba mecze wygrał. Pierwszy 3:1, a drugi 2:0.

W sezonie 1990/1991 rozpoczynała się era Joela Mullera, który wiele dobrego zrobił dla FC Metz. Pierwszy swój sezon rozegrał lepiej, niż jego poprzednik, który zajął 14. miejsce. On podskoczył o 2. miejsca. Kibice we Francji śmiali się i żartowali, że działacze FCM wykupili 12. miejsce, bo 3 sezony z rzędu za czasów rządów Mullera klub zajmował tę lokatę. W sezonie 1994/1995 było już lepiej o 4. miejsca. Sezon później gracze Joela byli już na 4. miejscu. Rok później Metz miało skład na miarę mistrza. W zespole z Lotaryngii grali tacy piłkarze jak Letizi, Serredszum, Blanchard, Song, Pirès oraz Terrier. Zajęli 5. miejsce.

Najlepszy był sezon 1997/1998, w którym to zostali wicemistrzami Francji, przegrywając z Lens tylko różnicą bramek. Był to początek końca. 10., 11., 12., a następnie 17. miejsce w lidze sprawiły o spadku nie tylko moralnym, ale i o degradacji do D2. Jednak pograli tam tylko przez rok, po czym wrócili, by straszyć najsilniejsze ekipy z D1 (aktualnie Ligue 1).

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Ligue 1
Ligue 2
  • Pierwsze miejsce: 1934/1935, 2006/2007, 2013/2014, 2018/2019
  • Drugie miejsce: 1950/1951, 1960/1961, 1966/1967
Puchar Francji
Puchar Ligi Francuskiej
Puchar Intertoto UEFA
  • Drugie miejsce: 1999

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1968/69 Puchar Miast Targowych 1R Niemcy Hamburger SV 1–4 2–3 3–7
1969/70 Puchar Miast Targowych 1R Włochy SSC Napoli 1–1 1–2 2–3
1984/85 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Hiszpania FC Barcelona 2–4 4–1 6–5
1/8 Dynamo Drezno 0–0 1–3 1–3
1985/86 Puchar UEFA 1R Hajduk Split 2–2 1–5 3–7
1988/89 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Belgia RSC Anderlecht 1–3 0–2 1–5
1995 Puchar Intertoto Grupa 6 Austria LASK Linz 1–0 1. miejsce
Chorwacja NK Zagreb 1–0
Szkocja Partick Thistle 1–0
Islandia ÍBK Keflavík 2–1
1/8 Rumunia Ceahlăul Piatra Neamț 2–0 (W)
1/4 Francja RC Strasbourg 0–2 (D)
1996/97 Puchar UEFA 1R Austria FC Tirol Innsbruck 1–0 0–0 1–0
2R Portugalia Sporting CP 2–0 1–2 3–2
1/8 Anglia Newcastle United 1–1 0–2 1–3
1997/98 Puchar UEFA 1R Belgia Excelsior Mouscron 4–1 2–0 6–1
2R Niemcy Karlsruher SC 0–2 1–1 1–3
1998/99 Liga Mistrzów 2Q Finlandia HJK Helsinki 1–1 0–1 1–2
Puchar UEFA 1R Crvena zvezda 2–1 1–2 3–3, k: 3–4
1999 Puchar Intertoto 2R Słowacja MŠK Žilina 3–0 1–2 4–2
3R Belgia KSC Lokeren 0–1 2–1 2–2, w.
1/2 Polska Polonia Warszawa 5–1 1–1 6–2
F Anglia West Ham United 1–3 1–0 2–3

Piłkarze

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze FC Metz.

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]
Stan na 9 lutego 2020
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Francja Paul Delecroix
2 OB Tunezja Dylan Bronn
3 OB Francja Matthieu Udol
4 PO Francja Kévin N'Doram (wyp. z AS Monaco FC)
5 PO Wybrzeże Kości Słoniowej Victorien Angban
6 OB Mali Mamadou Fofana
7 NA Senegal Ibrahima Niane
8 PO Mali Boubacar Traoré
9 NA Francja Thierry Ambrose (wyp. z Manchester City F.C.)
10 PO Francja Marvin Gakpa
11 NA Senegal Opa Nguette
14 PO Francja Vincent Pajot (wyp. z Angers SCO)
16 BR Algieria Alexandre Oukidja
Nr Poz. Piłkarz
17 OB Francja Thomas Delaine
18 OB Francja Fabien Centonze
19 PO Wybrzeże Kości Słoniowej Habib Maïga
20 NA Senegal Habib Diallo
21 OB Ghana John Boye
22 PO Belgia Sami Lahssaini
24 PO Francja Renaud Cohade (kapitan)
25 PO Mali Adama Traoré (wyp. z AS Monaco FC)
26 NA Senegal Pape Ndiaga Yade
27 NA Algieria Farid Boulaya
28 OB Francja Manuel Cabit
30 BR Francja Guillaume Dietsch

Piłkarze na wypożyczeniu

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Piłkarz
OB Luksemburg Laurent Jans (wyp. do SC Paderborn 07)
PO Argentyna Gerónimo Poblete (wyp. do CA San Lorenzo de Almagro)
PO Francja Raouf Mroivili (wyp. do Royal Football Club Seraing)
PO Luksemburg Vincent Thill (wyp. do US Orléans)
NA Mali Adama Traoré (wyp. do Al-Adalah FC)
Nr Poz. Piłkarz
NA Senegal Cheikh Tidiane Sabaly (wyp. do Pau FC)
NA Francja Gauthier Hein (wyp. do Valenciennes FC)
NA Gambia Ablie Jallow (wyp. do AC Ajaccio)
NA Senegal Amadou Ndiaye (wyp. do FC Sochaux-Montbéliard)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]