Przejdź do zawartości

Eugenio Castellotti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugenio Castellotti
Ilustracja
Luigi Villoresi, Alberto Ascari, Eugenio Castellotti i Vittorio Jano
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

10 października 1930
Lodi

Data i miejsce śmierci

14 marca 1957
Modena

Sukcesy

1955: brąz Formuła 1
1956: złoto 12 Hours of Sebring
1956: złoto Mille Miglia

Eugenio Castellotti (ur. 10 października 1930 roku w Lodi, zm. 14 marca 1957 roku w Modenie) – włoski kierowca wyścigowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Castellotti urodził się w Lodi w zamożnej rodzinie[1]. W wieku 20 lat zakupił Ferrari, a w 1952 zadebiutował w wyścigach samochodowych[1].

W 1955 podpisał kontrakt ze Scuderia Ferrari. Castellotti uczestniczył w 14 Grand Prix Formuły 1, debiutując 16 stycznia 1955 roku. Zdobył jedno pole position, 3 miejsca na podium i 19,5 punktu. Zdobywając pole position w Grand Prix Belgii 1955 w wieku 24 lat i 238 dni, został najmłodszym zdobywcą pole position w Formule 1; rekord ten pobił dopiero w Grand Prix Niemiec 1968 Jacky Ickx (23 lata i 216 dni).

Castellotti uczestniczył także w wielu innych wyścigach. W marcu 1956 roku wygrał 12 Hours of Sebring w Sebring (Floryda). W tym samym roku wygrał wyścig Mille Miglia i Grand Prix samochodów sportowych w Rouen, osiągając 338 km w 2 godziny, 10 minut i 31,1 sekundy[1][2].

Zginął w wieku 26 lat podczas testowania Ferrari na torze Modena Autodrome[3]. Castellotti testował nowe Ferrari na sezon 1957 Formuły 1. Miał wypadek przed jednym z zakrętów, a jego ciało zostało wyrzucone na ponad 90 metrów. Chwilę wcześniej powiedziano mu, by spróbował osiągnąć średnią szybkość 137 km/h. Samochód obrócił się kilka razy i wjechał w stanowisko członków zespołu. Nikt inny nie został ranny. Castellotti zginął na skutek pęknięcia czaszki[1].

Był znany ze swoich manier i sposobu ubierania, zyskał także rozgłos ze względu na związek z baletnicą i aktorką, Delią Scala[1].

Spuścizna

[edytuj | edytuj kod]

Cztery lata później na tym samym torze zginął najlepszy przyjaciel Castellottiego, Giulio Cabianca. Castellotti uważany był za najlepszego włoskiego kierowcę od czasów Alberto Ascariego, który zginął podczas testów 26 maja 1955 roku[1].

Castellotti wygrał różne zawody, takie jak:

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Silnik 1 2 3 4 5 6 7 8 Msc. Pkt.
1955 Scuderia Lancia Lancia D50 Lancia DS50 2.5 V8 ARG
NU
MCO
2
500 BEL
NU
3 12
Scuderia Ferrari Ferrari 625 Ferrari 107 2.5 R4 NLD
5
GBR
6
Ferrari 555 Ferrari 106 2.5 R4 ITA
3
1956 Scuderia Ferrari Ferrari D50 Ferrari DS50 2.5 V8 ARG
NU
MCO
4
500 BEL
NU
FRA
2
GBR
10
DEU
NU
ITA
8
6 7,5
1957 Scuderia Ferrari Ferrari 801 Ferrari DS50 2.5 V8 ARG
NU
MCO 500 FRA GBR DEU PES ITA 0

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Castellotti, Ace Italian Driver, Killed Testing New Racing Car. „New York Times”, s. 29, 1957-03-15. 
  2. Castellotti Auto First. „New York Times”, s. 29, 1956-07-09. 
  3. DRIVERS: EUGENIO CASTELLOTTI. grandprix.com. [dostęp 2010-12-28]. (ang.).