Przejdź do zawartości

Erythrura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erythrura[1]
Swainson, 1837[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – papuzik czerwonolicy (E. psittacea)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

astryldowate

Podrodzina

mniszki

Rodzaj

Erythrura

Typ nomenklatoryczny

Erythrura viridis Temminck, 1835 (= Loxia prasina Sparrman, 1788)

Synonimy
Gatunki

10 gatunków – zobacz opis w tekście

Erythrurarodzaj ptaków z podrodziny mniszek (Lonchurinae) w obrębie rodziny astryldowatych (Estrildidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji Południowo-Wschodniej, Australazji i na wyspach Polinezji[5][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 10–15 cm, masa ciała 9,8–24 g[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Erythrura: gr. ερυθρος eruthros ‘czerwony’; ουρα oura ‘ogon’[7].
  • Acalanthe: fr. Acalanthe, nazwa nadana papuzikom przez Vieillota w 1805 roku, od łac. acalanthis ‘mały ptak’ wymieniony przez Wergiliusza, Serwiusza i Izydora z Sewilli, na ogół uważa się go za jakiś rodzaj zięby, od gr. ακαλανθις akalanthis ‘mały, niezidentyfikowany ptak’ wspomniany przez Arystofanesa i w Księdze Suda, niewątpliwie tak samo jak akanthis. W greckiej mitologii Akalantis (Acalanthis) była jedną z Pieryd, które po nieudanym występie w konkursie śpiewu z najlepszą z muz zostały zamienione w ptaki[8]. Gatunek typowy: Fringilla psittacea J.F. Gmelin, 1789.
  • Amblynura: gr. αμβλυνω amblunō ‘stępić’; ουρα oura ‘ogon’[9]. Gatunek typowy: Erythrura pealii Hartlaub, 1852[a].
  • Acmura: gr. ακμη akmē ‘punkt’; ουρα oura ‘ogon’[10]. Gatunek typowy: Fringilla tricolor Vieillot, 1817.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

  1. Podgatunek E. cyaneovirens.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Erythrura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. Londyn: John Taylor, 1837, s. 280, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
  3. a b Reichenbach 1862 ↓, s. 32.
  4. Reichenbach 1862 ↓, s. 34.
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
  6. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Waxbills and Allies (Estrildidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Erythrura, DOI10.2173/bow.estril1.01 [dostęp 2023-10-12] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  7. The Key to Scientific Names, Erythrura [dostęp 2017-10-18].
  8. The Key to Scientific Names, Acalanthe [dostęp 2017-10-18].
  9. The Key to Scientific Names, Amblynura [dostęp 2017-10-18].
  10. The Key to Scientific Names, Acmura [dostęp 2017-10-18].
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Lonchurinae Steiner, 1960 (1847) – mniszki (wersja: 2023-08-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-10-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]