Enrique Pla y Deniel

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 czerwca 1919
Konsekrator	Francesco Ragonesi
Współkonsekratorzy	Enrique Reig y Casanova; Francisco de Paula Mas y Oliver
Konsekrowani biskupi
Eduardo Martinez González	29 czerwca 1942
Inocencio Rodríguez Díez	19 września 1943
Zacarías de Vizcarra y Arana	22 czerwca 1947
Francisco Miranda Vicente	7 października 1951
Anastasio Granados García	5 czerwca 1960
Współkonsekrowani biskupi
Santos Moro Briz	22 września 1935

Enrique Pla y Deniel
	Kardynał prezbiter
	Fiat voluntas tua; Bądź wola Twoja
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1876 ; Barcelona
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1968 ; Toledo
Miejsce pochówku	Katedra Najświętszej Marii Panny w Toledo
	Arcybiskup Toledo
Okres sprawowania	1941–1968
	Prymas Hiszpanii
Okres sprawowania	3 października 1941–5 lipca 1968
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 lipca 1900
Nominacja biskupia	4 grudnia 1918
Sakra biskupia	8 czerwca 1919
Kreacja kardynalska	18 lutego 1946; Pius XII
Kościół tytularny	San Pietro in Montorio
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Enrique Pla y Deniel (ur. 19 grudnia 1876 w Barcelonie, zm. 5 lipca 1968 w Toledo) – hiszpański duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Toledo i prymas Hiszpanii.

Życiorys

Studiował w Rzymie w Papieskiej Akademii Św. Tomasza z Akwinu i na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie uzyskał doktorat z filozofii, teologii i prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie przyjął 25 lipca 1900 roku w Rzymie. Po powrocie do kraju podjął pracę duszpasterską w diecezji Barcelona między innymi był wykładowcą w miejscowym seminarium duchownym. 4 grudnia 1918 roku został mianowany biskupem Avila, sakrę biskupią otrzymał 8 czerwca 1919 roku w barcelońskiej katedrze z rąk Francesco Ragonesi nuncjusza w Hiszpanii. Mianowany 28 stycznia 1935 roku arcybiskupem metropolitą Salamanka i 3 października 1941 roku przeniesiony na stolicę metropolitalną prymasów Hiszpanii w Toledo. Na konsystorzu 18 lutego 1946 roku Pius XII wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Pietro in Montorio. Uczestnik dwóch konklawe w roku 1958 i 1963 roku. Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. Zmarł w Toledo. Pochowano go w archikatedrze metropolitalnej prymasów Hiszpanii w Toledo.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
Sylwetka na stronie Davida M Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)