Elio Petri
Prawdziwe imię i nazwisko |
Eraclio Petri |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek |
Paola Pegoraro (1962-82) |
Lata aktywności |
1953-1982 |
Strona internetowa |
Elio Petri (ur. 29 stycznia 1929 w Rzymie, zm. 10 listopada 1982 tamże) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy, tworzący głównie kino zaangażowane politycznie.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny robotniczej. Za poglądy lewicowe został wyrzucony z prowadzonej przez księży szkoły San Giuseppe di Merode. Był członkiem Włoskiej Partii Komunistycznej, którą opuścił po rewolucji na Węgrzech w 1956.
Pracę w filmie rozpoczął jako asystent reżysera Giuseppe De Santisa, który wywarł znaczący wpływ na jego karierę.
Zdobywca Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny za Śledztwo w sprawie obywatela poza wszelkim podejrzeniem (1970) oraz Złotej Palmy na 25. MFF w Cannes za film Klasa robotnicza idzie do raju (1971). Główne role w swoich filmach często powierzał Gianowi Marii Volontému.
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]reżyser
[edytuj | edytuj kod]- 1961: Zabójca (L'assassino)
- 1962: Dni są policzone (I giorni contati)
- 1963: Nauczyciel z Vigevano (Il maestro di Vigevano)
- 1963: Nudi per vivere
- 1964: Niewierność (Alta infedeltà) - epizod Peccato nel pomeriggio
- 1965: Dziesiąta ofiara (La decima vittima)
- 1967: Każdemu swoje (A ciascuno il suo)
- 1968: Spokojne miejsce na wsi (Un tranquillo posto di campagna)
- 1970: Śledztwo w sprawie obywatela poza wszelkim podejrzeniem (Indagine su un cittadino al di sopra di ogni sospetto)
- 1971: Klasa robotnicza idzie do raju (La classe operaia va in paradiso)
- 1973: Własność nie pochodzi już z kradzieży (La proprietà non è più un furto)
- 1976: Wszelkim sposobem (Todo modo)
- 1978: Brudne ręce (Le mani sporche) - miniserial
- 1979: Dobre wiadomości (Buone notizie)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Elio Petri w bazie IMDb (ang.)