Eduard Künneke
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Strona internetowa |
Eduard Künneke (ur. 27 stycznia 1885 w Emmerich am Rhein, zm. 27 października 1953 w Berlinie[1][2][3]) – niemiecki kompozytor.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował w Hochschule für Musik w Berlinie, następnie był uczniem Maxa Brucha w Königliche Akademie für Musik[2]. Po ukończeniu studiów początkowo udzielał lekcji gry na fortepianie i kierował nagraniami wokalnymi w wytwórniach płytowych, założył też męskie towarzystwo śpiewacze w Poczdamie[2]. Był chórmistrzem kierowanego przez Maxa Reinhardta Neues Operettentheater am Schiffbauerdamm (1907–1909) i kierownikiem teatru dworskiego w Mannheimie (1909–1911)[2][3]. W tym czasie pisał muzykę do sztuk teatralnych, m.in. Calderóna i Goethego[3]. W 1911 roku został zatrudniony jako kapelmistrz i kompozytor w berlińskim Deutsches Theater, od 1916 roku był natomiast kapelmistrzem Friedrich-Wilhelmstadtisches Theater[2].
Początkowo bezskutecznie próbował swoich sił jako twórca oper[1][2][3]. Później zwrócił się w stronę operetki, odnosząc na tym polu sukces[2]. Największą popularność wśród publiczności zdobyły sobie jego operetki wystawiane w latach 20. XX wieku w Berlinie[1]. W 1925 roku bez większego sukcesu próbował wystawić musicale na Broadwayu[1]. Po II wojnie światowej próbował podjąć trasy koncertowe po Europie, jednak ze względu na zły stan zdrowia musiał porzucić ten zamiar[2]. Przez wiele lat przyjaźnił się z dyrygentem Franzem Marszalkiem, który był propagatorem twórczości Künnekego i po 1945 roku dokonał nagrań płytowych wielu jego operetek[3].
Był reprezentantem tzw. operetki berlińskiej, wykazywał predylekcję do wielkich finałów i scen ansamblowych[2]. Posługiwał się tradycyjnym językiem dźwiękowym, nie wykazując zainteresowania nowymi trendami harmonicznymi i aranżacyjnymi[2]. Oprócz operetek skomponował także uwerturę, koncert fortepianowy i inne utwory instrumentalne[2], pisał też utwory fortepianowe i muzykę do filmów[1].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])
Opery
- Die Marmorfrau (nie wystawiona)
- Robins Ende (wyst. Mannheim 1909)
- Coeur-As (wyst. Drezno 1913)
- Nadja (wyst. Kassel 1931)
Operetki
- Der Vielgeliebte (wyst. Berlin 1919)
- Wenn Liebe erwacht (wyst. Berlin 1920)
- Vetter aus Dingsda (wyst. Berlin 1921)
- Die Ehe im Kreise (wyst. Berlin 1921)
- Verliebte Leute (wyst. Berlin 1922)
- Casino-Girl (wyst. Berlin 1923)
- Die hellblauen Schwestern (wyst. Berlin 1925)
- Riki-Tiki (wyst. Londyn 1926)
- Lady Hamilton (wyst. Wrocław 1926)
- Die blonde Liselott (wyst. Altenburg 1927, wersja zrewid. pt. Liselott wyst. Berlin 1932)
- Die singende Venus (wyst. Wrocław 1928)
- Die Tenor der Herzogin (wyst. Praga 1931)
- Glückliche Reise (wyst. Berlin 1932)
- Die Fahrt in die Jugend (wyst. Zurych 1933)
- Die lockende Flamme (wyst. Berlin 1933)
- Klein Dorrit (wyst. Szczecin 1933)
- Liebe ohne Grenzen (wyst. Wiedeń 1934)
- Herz über Bord (wyst. Zurych 1935)
- Die grosse Sünderin (wyst. Berlin 1935)
- Zauberin Lola (wyst. Dortmund 1937)
- Hochzeit in Samarkand (wyst. Berlin 1938)
- Der grosse Name (wyst. Düsseldorf 1938)
- Die Wunderbare (wyst. Fürth 1941)
- Traumland (wyst. Drezno 1941)
- Hochzeit mit Erika (wyst. Düsseldorf 1949)
Musicale
- The Love Song (wyst. Broadway 1925)
- Mayflowers (wyst. Broadway 1925)
Singspiele
- Das Dorf ohne Glocke (wyst. Berlin 1919)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1986. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Lucjan Kydryński: Przewodnik operetkowy. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 263–264. ISBN 83-224-0316-X.
- ↑ a b c d e f Robert Ignatius Letellier: Operetta: A Sourcebook. T. II. Kraków: Cambridge Scholar Publishing, 2015, s. 720–723. ISBN 978-1-4438-6817-4.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Eduard Künneke – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project