E. Power Biggs
| |
| Imię i nazwisko |
Edward George Power Biggs |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Edward George Power Biggs[1][2] (ur. 29 marca 1906 w Westcliff-on-Sea w hrabstwie Essex[1][2][3], zm. 10 marca 1977 w Bostonie[1][2]) – amerykański organista pochodzenia brytyjskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Uczył się w Hurstpierpoint College (1917–1924) i w Royal Academy of Music w Londynie (1924–1929)[2], w 1929 roku po raz pierwszy debiutował publicznie jako organista[3]. W 1930 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, w 1937 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[1][3]. Koncertował w USA, Kanadzie, Europie i Australii jako solista i z orkiestrami symfonicznymi[3]. Od 1942 do 1958 roku występował z cotygodniowym programem muzycznym na falach rozgłośni CBS[1]. W latach 1945–1946 w serii recitali organowych na Harvard University i Columbia University wykonał wszystkie utwory J.S. Bacha[3]. Otrzymał doktoraty honoris causa Acadia University w Wolfville, New England Conservatory of Music w Bostonie i Coe College w Cedar Rapids[3].
Zamawiał utwory u czołowych amerykańskich kompozytorów takich jak Walter Piston, Roy Harris, Howard Hanson i Quincy Porter, a także u Benjamina Brittena[1][2]. Dokonał szeregu nagrań płytowych[3]. Grał wyłącznie na tradycyjnych organach, uważając dźwięk organów elektrycznych za wulgarny[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 338. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 78. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 319. ISBN 83-224-0113-2.