Przejdź do zawartości

Dzika kaczka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dzika kaczka (oryg. Vildanden) – sztuka napisana w 1884 roku przez norweskiego dramaturga Henrika Ibsena.

Podobnie jak w dramatach Upiory i Wróg ludu tematem utworu jest walka o prawdę. Ibsen ujmuje tu sprawę zupełnie inaczej niż w swoich wcześniejszych dziełach: młodzieniec z reformatorskimi zapędami, Gregers Werle, który głosi potrzebę absolutnego i bezwzględnego unikania wszelkiego fałszu, zostaje niemal skompromitowany. Główny bohater jest przedstawiony w sposób ironiczny, z pewną dozą gorzkiego sarkazmu. Problematyka społeczna jest w tym dziele dalekim tłem dla ukazania konfliktu psychologicznego i ideowego[1].

Dzieło zostało przez krytyków uznane zgodnie za jedno z najciekawszych w twórczości dramatopisarza. Jest ono czasem nazywane komedią z tragicznym zakończeniem[2].

Osoby dramatu

[edytuj | edytuj kod]
  • Haakon Werle, przemysłowiec,
  • Gregers Werle, jego syn
  • Stary Ekdal
  • Hjalmar Ekdal, jego syn, fotograf
  • Gina Ekdal, żona Hjalmara
  • Hedvig, ich czternastoletnia córka
  • Pani Sörby, gospodyni Haakona Werle
  • Relling, lekarz
  • Molvik, były student teologii
  • Pettersen, lokaj Haakona Werle
  • Graaberg, buchalter
  • Jensen, wynajęty lokaj
  • Korpulentny jegomość
  • Łysy jegomość
  • Krótkowzroczny jegomość
  • Sześciu innych panów, gości Haakona Werle
  • Kilku wynajętych lokai

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Witold Nawrocki, Klasycy i współcześni. Szkice o prozie skandynawskiej XIX i XX wieku, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1980, s. 152-153, ISBN 83-210-0090-8
  2. O. Dobijanka-Witczakowa, Wstęp [w:] H. Ibsen, Wybór dramatów, Wrocław 1984.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]