Przejdź do zawartości

Dobrzany (rejon stryjski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dobrzany
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

stryjski

Populacja (2001)
• liczba ludności


1822

Nr kierunkowy

3245

Kod pocztowy

82427

Tablice rejestracyjne

BC

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Dobrzany”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dobrzany”
Ziemia49°17′05″N 23°53′14″E/49,284722 23,887222

Dobrzany (ukr. Добряни) – wieś na Ukrainie, w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 1822 mieszkańców.

W połowie XV w. Dobrzany dziedziczyli Miczek Dobrzański z żoną Anną oraz Iwaszko, Siemaszko, Wańko, Jan, Kachna i Maryna. W 1578 roku dziedzicaami byli Iwan i Hieronim Dobrzańscy. Podczas popisu ziemi lwowskiej w 1651 roku za ojca Macieja Dobrzańskiego, pisał się Michał i Stefan Dobrzańscy. [1]

Wieś położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie stryjskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2], w drugiej połowie XVII wieku należała do starostwa stryjskiego[3].

Za II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Uhersko w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskiem[4]. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

W Dobrzanach urodził się Antoni Petruszewicz, polski duchowny greckokatolicki, historyk, filolog, polityk.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Boniecki A., Herbarz polski. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa 1899 r., Tom IV, str. 334
  2. Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 3.
  3. Lustracja województwa ruskiego 1661-1665. Cz. 1, Ziemia Przemyska i Sanocka, wydali Kazimierz Arłamowski i Wanda Kaput, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, s. 184.
  4. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 628

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]