Przejdź do zawartości

Dibyendu Barua

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dibyendu Barua
Ilustracja
Dibyendu Barua, Groningen 2012
Data i miejsce urodzenia

27 października 1966
Kalkuta

Obywatelstwo

Indie

Tytuł szachowy

arcymistrz (1991)

Ranking FIDE

2393

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Dibyendu Barua, język asamski দিব্যেন্দু বড়ুয়া (ur. 27 października 1966 w Kalkucie) – indyjski szachista, drugi w historii (po Viswanathanie Anandzie) arcymistrz tego kraju (tytuł otrzymał w 1991 roku).

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 12 lat został najmłodszym w historii uczestnikiem indywidualnych mistrzostw Indii. W turniejach finałowych startował wielokrotnie, w latach 1983, 1998 i 2001 zdobywając złote medale[1]. Trzykrotnie reprezentował swój kraj na mistrzostwach świata juniorów, w kategoriach do 16 lat (Embalse 1981, dz. III m. za Stuartem Conquestem i Ennio Arlandim, wspólnie z Carlosem Matamorosem) oraz do 20 lat (Dortmund 1980, dz. VI m. oraz Gausdal 1986, dz. X m.).

Mając 16 lat zyskał w środowisku szachowym rozgłos dzięki zwycięstwu nad Wiktorem Korcznojem (wówczas wicemistrzem świata) na turnieju Lloyds Bank w Londynie w 1982 roku. Był to największy indywidualny sukces hinduskiego szachisty w pojedynczej partii od czasu zwycięstwa Mir Sultana Khana nad José Raúlem Capablanką w Hastings w edycji 1930/1931[2]. Między innymi za to osiągnięcie w 1983 r. został laureatem nagrody Arjuna Award[3].

Pomiędzy 1988 a 2000 r. brał udział we wszystkich w tym okresie rozegranych siedmiu szachowych olimpiadach (w tym trzykrotnie na I szachownicy), w 1990 r. zdobywając złoty medal za indywidualny wynik na II szachownicy[4]. Był również dwukrotnym reprezentantem kraju na drużynowe mistrzostwa Azji, na których zdobył 3 medale: srebrny (2003) i brązowy (1983) wraz z drużyną oraz brązowy za wynik indywidualny (1983, na I szachownicy)[5].

Do innych jego sukcesów w turniejach międzynarodowych należą:

Uczestniczył we wszystkich pięciu pucharowych turniejach o mistrzostwo świata, za każdym razem przegrywając swoje pojedynki w I rundach: 1997 – ze Zbynkiem Hrackiem, 1999 – z Aleksandrem Chalifmanem, 2000 – z Jewgienijem Władimirowem, 2001 – z Joelem Lautierem oraz 2004Aleksandrem Grafem[6].

Na początku lat 90. XX wieku klasyfikowany był pod koniec pierwszej setki na światowych listach FIDE (dzielone 93. miejsce na liście 01.07.1991 r. z wynikiem 2550 pkt oraz dzielone 97. miejsce na liście 01.01.1992 r. z wynikiem 2555 pkt)[7]. Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 2003 r., z wynikiem 2561 punktów zajmował wówczas trzecie miejsce (za Viswanathanem Anandem i Krishanem Sasikiranem) wśród indyjskich szachistów[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Campeonato de La India. [dostęp 2009-02-13].
  2. Robert Byrne: Indian turns Korchnoi into Hastings pudding. [dostęp 2009-02-13].
  3. Arjuna Awardees: Chess. [dostęp 2009-02-13].
  4. OlimpBase. [dostęp 2009-02-13].
  5. OlimpBase. [dostęp 2009-02-13].
  6. World Chess Championship: Barua D. [dostęp 2009-02-13].
  7. benoni.de/schach/elo: Barua, Dibyendu. [dostęp 2009-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].
  8. Rating Progress Chart: Barua, Dibyendu. [dostęp 2009-02-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]