Przejdź do zawartości

David Price (bokser)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Price
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1983
Liverpool

Obywatelstwo

brytyjskie

Wzrost

203 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

30

Zwycięstwa

24

Przez nokauty

19

Porażki

6 (6 KO)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska Olimpijskie
brąz Pekin 2008 (waga superciężka)
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Melbourne 2006 (waga superciężka)
Mistrzostwa Wspólnoty Narodów
złoto K. Lumpur 2003 (waga superciężka)
złoto Liverpool 2007 (waga superciężka)
Mistrzostwa Unii Europejskiej
złoto Cętniewo 2008 (waga superciężka)
  1. Bilans walk aktualny na 31 marca 2019.
Strona internetowa

David Price (ur. 6 lipca 1983 w Liverpoolu) – angielski bokser, brązowy medalista z igrzysk olimpijskich w Pekinie (2008) w kategorii superciężkiej.

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 wystąpił na mistrzostwach Europy w boksie amatorskim w Puli, gdzie w ćwierćfinale przegrał z Włochem Roberto Cammarelle w stosunku 42–22[1].

Rok później na mistrzostwach świata w Mianyang przegrał już w pierwszej walce z Robertem Heleniusem[2]. W 2006 zdobył złoty medal na Igrzyskach Wspólnoty Narodów[3].

W 2007 wystąpił na mistrzostwach świata w Chicago, gdzie pokonał kolejno Marko Tomasovića, Mohameda Samoudi i Primislava Dimovskiego, jednak w ćwierćfinale nie przystąpił do walki z Roberto Cammarelle z uwagi na kontuzję[4].

Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie zdobył brązowy medal. W pierwszej walce pokonał przez RSC w drugiej rundzie Isłama Timurzijewa, a następnie pokonał już w pierwszej rundzie Jaroslavasa Jakšto. W półfinale przegrał w drugiej rundzie z Roberto Cammarelle[5].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2009 przeszedł na zawodowstwo. Do końca 2012 roku stoczył 15 zwycięskich pojedynków, z czego 13 wygrał przed czasem[6]. Pokonał m.in. przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie mistrza olimpijskiego z Sydney Audleya Harrisona[7]. W 2013 roku dwukrotnie mierzył się z Tonym Thompsonem. 23 lutego 2013 roku doznał pierwszej porażki w karierze po tym, jak został znokautowany przez Thompsona w drugiej rundzie[8]. 6 lipca 2013 roku doszło do pojedynku rewanżowego, w którym ponownie lepszym okazał się Thompson, pokonując Price’a przez techniczny nokaut w piątej rundzie, mimo że sam w drugiej rundzie był liczony[9].

Od początku 2014 roku stoczył cztery kolejne zwycięskie pojedynki z mniej znanymi rywalami (trzy z nich zakończył przed czasem), jednak 17 lipca 2015 został znokautowany w drugiej rundzie przez Erkana Tepera[10]. Po wygraniu kolejnych dwóch pojedynków z mniej znanymi bokserami doznał kolejnej porażki – z Rumunem Christianem Hammerem (techniczny nokaut w 7. rundzie)[11].

31 marca 2018 w Cardiff, został znokautowany w piątej rundzie przez Rosjanina Aleksandera Powietkina (34-1, 24 KO).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 35.European Championships, Pula, Croatia, February 19-29, 2004. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-03-16].
  2. 13.World Championships – Mianyang, China – November 13-20 2005. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2010-04-10].
  3. Boxing: 91+kg. BBC Sport, 2006-03-23. [dostęp 2010-04-10].
  4. 14.World Championships – Chicago, USA – October 23 – November 3 2007. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2010-04-10].
  5. Boxing Super Heavy +91 kg. aiba.org. [dostęp 2010-04-10].
  6. David Price. boxrec.com. [dostęp 2010-04-10].
  7. Price annihilates Harrison in 82 seconds. Fightnews.com. [dostęp 2013-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  8. Thompson knocks out Price in two. Fightnews.com. [dostęp 2013-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  9. James Slater: No redemption for Price; Thompson repeats with fifth round KO. Fightnews.com. [dostęp 2013-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
  10. Teper demolishes Price in two. Fightnews.com. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  11. Dan Rafael: Scorecard: Felix Verdejo returns with victory but fails to impress. espn.com, 2017-02-06. [dostęp 2017-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-06)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]