Comarostaphylis
Comarostaphylis arbutoides | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
Comarostaphylis |
Nazwa systematyczna | |
Comarostaphylis Zuccarini Abh. Math.-Phys. Cl. Königl. Bayer. Akad. Wiss. 2: 331. 1837[3] | |
Typ nomenklatoryczny | |
C. arguta Zuccarini[3] |
Comarostaphylis Zucc. – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje 10 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje całą Amerykę Centralną, Meksyk i Kalifornię, przy czym 8 gatunków jest endemitami Meksyku, jeden gatunek (C. arbutoides) rośnie w Meksyku i Ameryce Środkowej, na południu sięgając po Panamę, i jeden także obecny jest w Meksyku i Kalifornii (C. diversifolia)[4]. Są to rośliny pirofityczne – odporne na działanie ognia i wytwarzające nasiona kiełkujące po pożarach[5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Krzewy i drzewa o pędach prosto wznoszących się i rozpościerających się, rzadziej ścielących się po podłożu. Młode pędy są owłosione lub nagie, starsze pokrywa kora o barwie od szarej do czerwonawej, rozmaicie łuszcząca się – płatkowato lub pasmami[5].
- Liście
- Trwałe, rzadziej zrzucane w porze suchej. Blaszki od wąskojajowatych do szerokojajowatych, czasem eliptyczne, skórzaste, brzegi płaskie lub podwinięte, zwykle piłkowane, czasem bardzo drobno i prawie całobrzegie. Liście są skórzaste, zwykle od spodu gęsto, szaro owłosione, rzadziej nagie, z wierzchu są z reguły nagie (ew. z owłosionym nerwem głównym), często połyskująco zielone[5].
- Kwiaty
- Obupłciowe, zebrane w liczbie od 5 do 30 w kwiatostany groniaste i wiechowate. Działki kielicha w liczbie 5, rzadziej 4, są trwałe (zasychają po przekwitnięciu), mają kształt wąskotrójkątny do szydlastego. Płatki w liczbie 5, rzadziej 4, są zrośnięte w walcowatą lub kulistawą koronę, tylko na szczycie z wolnymi łatkami. Korona jest biała, rzadziej zielonkawa, żółtawa, różowa lub czerwona. Pręcików jest 10, są schowane w koronie, ich nitki są u nasady spłaszczone, pylniki zaopatrzona w dwa pazurki otwierają się dwoma pęknięciami. Zalążnia jest 5-komorowa, z szyjką zwieńczoną główkowatym znamieniem[5].
- Owoce
- Kuliste, soczyste, zwykle brodawkowate na powierzchni pestkowce barwy czerwonej, rzadziej czarnofioletowej lub czarnej. Zawierają 5 pestek z 5 nasionami zrastających się w kulisty endokarp[5].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]- Pozycja systematyczna
Jeden z sześciu rodzajów z podrodziny Arbutoideae Niedenzu w obrębie rodziny wrzosowatych (Ericaceae) z rzędu wrzosowców (Ericales)[6][2], czasem wraz z pozostałymi łączony w jeden szeroko ujmowany rodzaj mącznica Arctostaphylos[7].
- Wykaz gatunków[4]
- Comarostaphylis arbutoides Lindl.
- Comarostaphylis discolor (Hook.) Diggs
- Comarostaphylis diversifolia (Parry) Greene
- Comarostaphylis glaucescens (Kunth) Zucc. ex Klotzsch
- Comarostaphylis lanata Small
- Comarostaphylis longifolia (Benth.) Klotzsch
- Comarostaphylis mucronata Klotzsch
- Comarostaphylis polifolia (Kunth) Zucc. ex Klotzsch
- Comarostaphylis sharpii Dorr & Diggs
- Comarostaphylis spinulosa (M.Martens & Galeotti) Diggs
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2024-01-12] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2024-01-12] (ang.).
- ↑ a b Comarostaphylis Zuccarini, [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [online], Smithsonian Institution [dostęp 2024-01-14] .
- ↑ a b Comarostaphylis Zucc., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-01-14] .
- ↑ a b c d e George M. Diggs , Comarostaphylis Zuccarini, [w:] Flora of North America [online], eFloras.org [dostęp 2024-01-14] .
- ↑ Genus Comarostaphylis Zucc., [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [online], USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System [dostęp 2024-01-14] .
- ↑ David J. Mabberley , Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 221, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .