Przejdź do zawartości

Clive Dunn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Clive Dunn
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1920
Londyn

Data i miejsce śmierci

6 listopada 2012
Algarve

Zawód

aktor

Współmałżonek

1. Patricia Kenyon (1951–1958)
2. Priscilla Pughe-Morgan (1959–2012)

Lata aktywności

1935–1984

Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Clive Dunn (ur. 9 stycznia 1920 w Londynie, zm. 6 listopada 2012 w Algarve) – brytyjski aktor i piosenkarz, znany przede wszystkim z występów w serialu Armia tatuśka (1968–1977)[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem prywatnej szkoły aktorskiej Italia Conti Academy of Theatre Arts w Londynie. W kinie zadebiutował jako nastolatek, pierwszym filmem z jego udziałem, choć w małej roli niewymienionej w napisach, była komedia Boys Will Be Boys z 1935. W czasie II wojny światowej trafił do armii. Podczas walk w Grecji został wzięty do niemieckiej niewoli i spędził cztery lata w obozach jenieckich w Austrii.

Po wojnie powrócił do aktorstwa, występując w teatrze i na estradzie, głównie w bardzo lekkich spektaklach komediowych i muzycznych. W latach 50. występował m.in. w serialu komediowym The Tony Hancock Show. W 1960 został obsadzony w serialu Bootsie and Snudge, gdzie po raz pierwszy zagrał staruszka, w rzeczywistości będąc czterdziestolatkiem. Umiejętność grania takich postaci okazała się nieoceniona w najbardziej znanej produkcji z jego udziałem, serialu Armia tatuśka. Dunn wcielał się tam w kaprala Jacka Jonesa, ponad siedemdziesięcioletniego weterana wojen kolonialnych w Sudanie (akcja serialu toczy się w latach 40.), który pomimo wieku nadal jest pełen animuszu i z zapałem służy w oddziale obrony terytorialnej. Choć grana przez Dunna postać była najstarszym bohaterem serialu, on sam – mając na początku jego produkcji 48 lat – należał do młodszych członków obsady złożonej głównie z bardzo dojrzałych aktorów. W późniejszych latach występował także w serialach Here Come the Double Deckers!, My Old Man i Grandad, gdzie również grał starszych panów.

W 1970 nagrał piosenkę Grandad (Dziadek), w której wcielał się w tytułowego bohatera. Przez trzy tygodnie stycznia 1971 utwór ten zajmował pierwsze miejsce na liście UK Singles Chart. Później nagrał jeszcze kilkanaście singli, lecz nie odniosły już takiego sukcesu.

W 1975 uhonorowany tytułem Oficera Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

W 1984 zakończył karierę aktorską i zamieszkał w Portugalii, gdzie poświęcił się malarstwu. Pod koniec życia musiał zrezygnować z tej pasji z powodu postępującej utraty wzroku. Zmarł 6 listopada 2012 w szpitalu w Algarve, w wyniku komplikacji po przebytej kilka dni wcześniej operacji. Miał 92 lata.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Dunn był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną (1951–1958) była modelka Patricia Kenyon. W 1959 poślubił młodszą od siebie o 14 lat aktorkę Priscillę Pughe-Morgan, z którą pozostał przez kolejne 53 lata, aż do swojej śmierci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Passing Away of Clive Dunn. lifestyleuncut.com, 2012-11-07. [dostęp 2012-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]