Budynowie

Budynowie (gr. Βουδίνοι/Budinoi) – wzmiankowane przez Herodota plemiona koczownicze zamieszkujące lasy i step pomiędzy Dnieprem a Wołgą, żyjące na północ od Scytów, w sąsiedztwie Sauromatów. Pomimo prowadzenia wędrownego trybu życia budowali drewniane warownie^[1]. Brali udział w wojnie Scytów z królem perskim Dariuszem ok. 513 p.n.e. jako sprzymierzeńcy Scytów. Na ich terytorium istniało jedno duże miasto o nazwie Gelonos (dziś Bielsk nad rzeką Worsklą w okolicach Połtawy na Ukrainie), zbudowane w całości z drewna, zamieszkane w większości przez ludność pochodzenia helleńskiego.

W opinii Zbigniewa Gołąba być może Prasłowianie (podobnie jak Neurowie), Βουδῖνοι mogło być greckim zapisem psł *Budyni „współplemieńcy”^[2]. Boris Rybakow nie wykluczał powiązań Budynów ze Słowianami lub Bałtami, utożsamiał ich z kulturą juchnowską^[3]. O bałtyjskim pochodzeniu Budynów przekonany był Aleksander Brückner^[4]. Inne teorie dopatrują się w nich jakiegoś ludu fińskiego^[5], bądź też przodków Mordwinów lub Permiaków^[6].

Przypisy

↑ Mały słownik kultury dawnych Słowian, red. Lech Leciejewicz, Warszawa 1988, s. 53
↑ ZbigniewZ. Gołąb ZbigniewZ., O pochodzeniu Słowian w świetle faktów językowych, MariaM. Wojtyła-Świerzowska (tłum.), Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2004, s. 166, ISBN 83-242-0528-4, ISBN 0-89357-231-4, OCLC 830631541 .
↑ Борис Александрович Рыбаков (Borys Aleksandrowicz Rybakow), Геродотова Скифия. Историко-географический анализ (tł. Herodotowa Scytia. Analiza historyczno-geograficzna), Wydawnictwo «Наука», 1979, (ros.)
↑ Aleksander Brückner, Starożytna Litwa: Ludy i bogi, Olsztyn 1979, s. 188
↑ Henryk Łowmiański, Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Poznań 1986, s. 25
↑ Péter Hajdú, Finno-Ugrian Languages and Peoples, London 1970, s. 70

[1] Mały słownik kultury dawnych Słowian, red. Lech Leciejewicz, Warszawa 1988, s. 53

[2] ZbigniewZ. Gołąb ZbigniewZ., O pochodzeniu Słowian w świetle faktów językowych, MariaM. Wojtyła-Świerzowska (tłum.), Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2004, s. 166, ISBN 83-242-0528-4, ISBN 0-89357-231-4, OCLC 830631541 .

[3] Борис Александрович Рыбаков (Borys Aleksandrowicz Rybakow), Геродотова Скифия. Историко-географический анализ (tł. Herodotowa Scytia. Analiza historyczno-geograficzna), Wydawnictwo «Наука», 1979, (ros.)

[4] Aleksander Brückner, Starożytna Litwa: Ludy i bogi, Olsztyn 1979, s. 188

[5] Henryk Łowmiański, Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Poznań 1986, s. 25

[6] Péter Hajdú, Finno-Ugrian Languages and Peoples, London 1970, s. 70

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]