Przejdź do zawartości

Bitwa pod Leuktrami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Leuktrami
Wojna beocka 379 p.n.e.371 p.n.e.
Ilustracja
Bitwa pod Leuktrami
Czas

lipiec 371 p.n.e.

Miejsce

Leuktry

Terytorium

Beocja w środkowej Grecji

Wynik

Zwycięstwo Teb

Strony konfliktu
Teby Sparta
Dowódcy
Epaminondas Kleombrotos I
Siły
9000 hoplitów 12 000 hoplitów
Straty
300 według Diodora 1000 według Ksenofonta
4000 według Diodora
Położenie na mapie Grecji
Mapa konturowa Grecji, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
38°15′52,8″N 23°10′27,4″E/38,264667 23,174278

Bitwa pod Leuktrami – starcie zbrojne, które miało miejsce w lipcu roku 371 p.n.e. pomiędzy wojskami tebańskimi wodza Epaminondasa a armią spartańską dowodzoną przez króla Kleombrotosa.

Tło bitwy

[edytuj | edytuj kod]

Armia peloponeska (na czele ze Spartą), obawiając się wzrostu znaczenia Teb wśród członków Związku Beockiego, najechała Beocję. Pośpiesznie zebrana armia Epaminondasa zagrodziła drogę wojskom inwazyjnym pod Leuktrami.

Przed bitwą

[edytuj | edytuj kod]

Oddziały Spartan liczyły 12 000 żołnierzy, a armia tebańska – 9000 ludzi. Spartanie ustawili swoje wojska w typowym szyku falangi, umieszczając najlepsze oddziały na prawym skrzydle, a nieliczną jazdę i lekkozbrojną piechotę kierując do osłony trzonu armii. Tebańczycy zastosowali natomiast oryginalną modyfikację klasycznej falangi. Zwiększyli jej głębokość na lewym skrzydle do co najmniej 50 szeregów, umieszczając tam m.in. elitarny Święty Zastęp pod wodzą Pelopidasa. Resztę falangi, wraz z osłaniającą ją jazdą, ustawili nieco z tyłu w płytkim szyku (8 szeregów) naprzeciwko spartańskiego centrum i lewego skrzydła, które miały po 12 szeregów. Był to pierwszy w historii przypadek zastosowania szyku skośnego: głębokiej kolumny szturmowej wykonującej natarcie główne i odgiętego skrzydła, przeprowadzającego natarcie wiążące.

Mocne, lewe skrzydło tebańskie pod osobistym dowództwem Epaminondasa uderzyło gwałtownie na prawe skrzydło spartańskie. Jednocześnie centrum i prawe skrzydło tebańskie posuwało się naprzód powoli, ściągając na siebie uwagę Spartan, nie wchodząc jednak do walki. Prawe skrzydło spartańskie nie wytrzymało naporu tebańskiej kolumny szturmowej i poszło w rozsypkę. Wtedy lewe skrzydło Tebańczyków zwróciło się przeciwko centrum przeciwnika, a jednocześnie od frontu uderzyły oddziały centrum i prawego skrzydła tebańskiego. Spartanie, atakowani z dwóch stron, rozpoczęli pośpieszny odwrót.

Skutki

[edytuj | edytuj kod]

W bitwie poległo 700 hoplitów spartańskich wraz z królem Kleombrotosem[1] i 300 Tebańczyków. Po tej porażce prestiż militarny Sparty bardzo ucierpiał, a przewaga Teb w świecie greckim została umocniona.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aleksander Krawczuk: Wielka Historia Świata. T. 3: Świat okresu cywilizacji klasycznych. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 147. ISBN 83-85719-84-9.