Przejdź do zawartości

Biedrzeniec wielki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biedrzeniec wielki
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

biedrzeniec

Gatunek

biedrzeniec wielki

Nazwa systematyczna
Pimpinella major (L.) Huds.
Fl. angl. 110. 1762
Synonimy
  • Pimpinella magna L.
  • Pimpinella saxifraga var. major L.

Biedrzeniec wielki (Pimpinella major L. Huds) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Występuje w dużej części Europ – brak go na południowych krańcach kontynentu (Portugalia, wyspy na Morzu Śródziemnym, Grecja) i na północy (Islandia, w Norwegii i Finlandii rośnie introdukowany). Zdziczały rośnie także w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych[3][4]. W Polsce roślina pospolita w południowej części kraju, rozpowszechniona w zachodniej i północnej, ale rzadka w województwie mazowieckim i podlaskim[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Baldach od spodu
Owoce
Liść
Pokrój
Roślina zielna osiągająca do 100 cm wysokości. Korzeń jest wrzecionowaty, rozgałęziony, u starszych roślin wyrasta z niego kilka pędów. Łodyga jest wzniesiona, dęta, z ostrymi kantami i głębokimi bruzdami, naga, rzadziej nieco owłosiona, rozgałęziająca się w górze[6].
Liście
Pierzaste, dolne długoogonkowe, średnie i górne u nasady z obłonioną na brzegu pochwą liściową. Dolne liście są pojedynczo, rzadko podwójnie pierzaste, z 2–4 (rzadko większą liczbą) parami listków. Listki mają kształt jajowaty i osiągają do 7 cm długości oraz 4 cm szerokości. Listek szczytowy jest trójwrębny lub trójklapowy. Liście łodygowe są słabiej podzielone i mają węższe listki[6].
Kwiaty
Drobne, zebrane w baldaszki, a te w liczbie od 7 do 15 w baldach złożony (zwisły przed kwitnieniem). Zwykle brak pokryw i pokrywek (jeśli występują to w formie szczątkowej). Płatki korony są białe, rzadziej różowe i osiągają do 1,5 mm długości. Słupki o szyjkach do 2 mm długości i nagiej zalążni[6].
Owoce
Nagie rozłupki jajowate, od 2,5 do 5,5 mm długości i do 2 mm szerokości[6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Występuje na mezofilnych łąkach, w ziołoroślach i zaroślach[6]. Preferuje stanowiska otwarte, umiarkowanie naświetlone, umiarkowane warunki klimatyczne. Gleby obojętne, zasobne, wilgotne[potrzebny przypis].

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych jest gatunkiem charakterystycznym dla rzędu Arrhenatheretalia[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
  3. Pimpinella major (L.) Huds., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-07-14].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.), Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 407, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. a b c d e Marian Koczwara, Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 65-66.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.