Przejdź do zawartości

Beta Cephei

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beta Cephei
β Cep
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Cefeusz

Rektascensja

21h 28m 39,597s[1]

Deklinacja

+70° 33′ 38,57″[1]

Paralaksa (π)

0,00476 ± 0,00030[1]

Odległość

685 ± 46 ly
210 ± 14 pc

Wielkość obserwowana

3,23m[1]

Ruch własny (RA)

12,54 ± 0,37 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

8,39 ± 0,27 mas/rok

Prędkość radialna

−8,2 ± 2,0 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

gwiazda zmienna typu Beta Cephei

Typ widmowy

B1[2]

Masa

13,5 M[2]

Jasność

23 000 L[2]

Temperatura

26 900 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 8 Cep
2MASS: J21283958+7033389
Bonner Durchmusterung: BD +69°1173
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 809
Boss General Catalogue: GC 30118
Katalog Henry’ego Drapera: HD 205021
Katalog Hipparcosa: HIP 106032
Katalog jasnych gwiazd: HR 8238
SAO Star Catalog: SAO 10057
Alfirk, Ficares

Beta Cephei (β Cep, Alfirk) – gwiazda w gwiazdozbiorze Cefeusza, odległa od Słońca o około 685 lat świetlnych.

Tradycyjna nazwa gwiazdy, Alfirk, wywodzi się od arabskiego ‏ الفرق‎ al-Firq. Jej znaczenie jest niepewne: może oznaczać po prostu „dwie gwiazdy” i odnosić się do tej gwiazdy i jaśniejszego Alderamina, ale może także oznaczać „stado owiec”[2]. Bywa do niej także odnoszona nazwa Ficares, wywodząca się od zniekształconej przez Arabów greckiej nazwy konstelacji[3]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła użycie nazwy Alfirk dla określenia tej gwiazdy[4].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Alfirk jest błękitną gwiazdą ciągu głównego należącą do typu widmowego B, czasem klasyfikowaną jako podolbrzym lub nawet olbrzym. Jej jasność jest około 23 tysiące razy większa niż jasność Słońca, a jej masa to 13,5 M. Temperatura powierzchni sięga 26 900 K. Ta jasna, gorąca i masywna gwiazda wciąż jeszcze nie zakończyła trwającego 11 milionów lat okresu syntezy wodoru w hel w jądrze[2].

Alfirk jest prototypem gwiazd zmiennych typu Beta Cephei. Jego jasność zmienia się o kilka setnych magnitudo w kilku okresach, z których główny trwa tylko 4,57 h i zmienia jasność gwiazdy z 3,16 do 3,27m i z powrotem. Mniejsze zmiany występują z okresami 4,72, 4,46, 4,43, 4,88 i 4,30 h i wiążą się z pulsacjami gwiazdy[2].

Główny składnik układu (β Cep Aa) ma towarzysza, gwiazdę β Cep Ab o wielkości obserwowanej 6,60m, odległą o 0,2 sekundy kątowej[5]. To także jest gwiazda typu widmowego B, charakteryzująca się emisją z dysku materii wokół gwiazdy, którego istnienie wiąże się z bardzo szybkim obrotem wokół osi (230 km/s). Gwiazdy okrążają wspólny środek masy co 90 lat, w przestrzeni dzieli je odległość 50 au[2]. Trzeci komponent układu, β Cep B, jest odległy o 14,1″ od centralnej pary i ma wielkość obserwowaną 8,63m[5]. Jest to gwiazda typu widmowego A, oddalona od głównych gwiazd o co najmniej 3000 au; na jeden obieg potrzebuje co najmniej 40 tysięcy lat[2].

Główny składnik układu jest prawdopodobnie zbyt masywny, by skończyć życie jako biały karzeł; raczej eksploduje on jako supernowa, rozrywając układ i uwalniając towarzyszy[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Beta Cephei w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h i j Jim Kaler: ALFIRK. STARS. [dostęp 2017-04-30]. (ang.).
  3. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 158. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  4. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-02-01. [dostęp 2017-04-30].
  5. a b Mason et al.: WDS J21287+7034A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.