Bernard Kouchner
Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1939 |
---|---|
Minister spraw zagranicznych Francji | |
Okres |
od 18 maja 2007 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Bernard Kouchner (ur. 1 listopada 1939 w Awinionie) – francuski lekarz gastroenterolog i polityk. Współzałożyciel organizacji charytatywnych Lekarze bez Granic i Lekarze Świata, minister w różnych resortach, w tym od 2007 do 2010 minister spraw zagranicznych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w religijnej rodzinie. Jego ojciec był żydem, a matka wyznania protestanckiego. Dziadkowie ze strony ojca zginęli w Auschwitz-Birkenau.
W czasie studiów rozpoczął swoją polityczną karierę jako członek Francuskiej Partii Komunistycznej (PCF), z której został wydalony w 1966. Wybierając zawód lekarza, kontynuował tradycję rodzinną ojca. Pracował jako lekarz dla Czerwonego Krzyża w Biafrze w 1968 (podczas nigeryjskiej wojny domowej). W 1971 założył organizację Lekarze bez Granic (MSF), a w 1980, po konflikcie z przewodniczącym MSF Claude’em Malhuretem – organizację Lekarze Świata. Podpisał „apel osiemnastu”, który został opublikowany 18 czerwca 1976 przez dziennik „Libération” i nawoływał do depenalizacji posiadania marihuany we Francji[1]. Zadeklarował się jako zwolennik eutanazji (krytykując jednocześnie taką nazwę)[2]. Przyznał, że podczas misji w Libanie i Wietnamie stosował aktywną eutanazję[3]. Stanął też w obronie Christine Malèvre, pielęgniarki z francuskiej miejscowości Mantes-la-Jolie, która dokonywała samowolnej bezprawnej eutanazji (a która została ostatecznie skazana za dokonanie sześciu zabójstw)[4].
Z jego inicjatywy Francja przedstawiła, a Zgromadzenie Ogólne ONZ w grudniu 1987 przyjęło deklarację na temat prawa dostępu lekarzy i organizacji niosących pomoc humanitarną do krajów ogarniętych pożogą wojenną lub dotkniętych katastrofami naturalnymi.
W latach 1988–1992 Bernard Kouchner sprawował urząd ministra ds. pomocy humanitarnej w rządzie socjalistów. 2 kwietnia 1992 został mianowany ministrem zdrowia w rządzie socjalisty Pierre’a Bérégovoy. Zajmował to stanowisko do 29 marca 1993. Funkcję ministra zdrowia pełnił ponownie w latach 1997–1999 oraz 2001–2002. Od 1994 do 1997 był członkiem Parlamentu Europejskiego z ramienia Partii Socjalistycznej[5].
W lipcu 1999 na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych Kofi Annan powołał go na pierwszego specjalnego przedstawiciela ONZ kierującego tymczasową administracją w Kosowie. Funkcję tę Bernard Kouchner sprawował do stycznia 2001. W tym czasie miał za zadanie stworzyć nową cywilną administrację w tej prowincji, a także wspierać odbudowę gospodarki. Został zastąpiony przez duńskiego socjaldemokratę Hansa Hækkerupa.
W 2005 był kandydatem Francji na stanowisko wysokiego komisarza ONZ ds. uchodźców, jednak ostatecznie funkcję tę objął były premier Portugalii António Guterres. W 2006 został przedstawiony przez Francję jako jej kandydat na stanowisko dyrektora generalnego Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)[6]. Również tym razem na stanowisko wybrano innego kandydata – Margaret Chan z Chin.
18 maja 2007 po wygranych przez Nicolasa Sarkozy’ego wyborach prezydenckich i sformowaniu nowego centroprawicowego rządu François Fillona, został mianowany ministrem spraw zagranicznych. W tym samym dniu został wykluczony z Partii Socjalistycznej. 13 listopada 2010 odszedł z rządu.
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2011)[7]. W 2002 otrzymał Medal „Zasłużony dla Tolerancji”[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Olivier Le Naire: Cannabis: un mythe part en fumée. lexpress.fr, 5 grudnia 2012. [dostęp 2018-03-03]. (fr.).
- ↑ Francja: debata o eutanazji i końcu cywilizacji. niedziela.pl, 27 kwietnia 2014. [dostęp 2018-12-27].
- ↑ French minister admits mercy killings. bbc.co.uk, 24 lipca 2001. [dostęp 2018-12-27]. (ang.).
- ↑ Ryszard Fenigsen: Bronić każdego życia. W: Anna Jakrzewska-Sawińska (red.): Multidyscyplinarne aspekty opieki geriatryczno-gerontologicznej. Poznań: Wielkopolskie Stowarzyszenie Wolontariuszy Opieki Paliatywnej „Hospicjum Domowe”, 2007, s. 115–116. ISBN 978-83-924537-0-3.
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-03-03].
- ↑ Field of 11 Candidates Competes to Head WHO. washingtonpost.com, 5 listopada 2006. [dostęp 2018-03-03]. (ang.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 czerwca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 873).
- ↑ Wydarzenia. senat.gov.pl, 15 listopada 2002. [dostęp 2018-03-03].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych. [dostęp 2018-03-03]. (fr.).
- Nota biograficzna na stronie ONZ. [dostęp 2018-03-03]. (ang.).
- ISNI: 0000000368557748, 0000000109185927, 0000000107978464
- VIAF: 79028788
- LCCN: n81008325
- GND: 119168065
- BnF: 119100211, 140611939
- SUDOC: 026952998
- NLA: 35280912
- NKC: js20070615012, jo2015892345
- NTA: 07452433X
- CiNii: DA04542923
- PLWABN: 9810619413205606
- NUKAT: n00052190
- J9U: 987007313588005171
- PTBNP: 204979
- ΕΒΕ: 84287
- LIH: LNB:BBIR;=xs
- Członkowie Francuskiej Partii Komunistycznej
- Francuscy dyplomaci
- Francuscy lekarze
- Gastroenterolodzy
- Francuscy ministrowie (V Republika)
- Francuscy ministrowie spraw zagranicznych
- Francuscy ministrowie zdrowia
- Francuscy posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Politycy Partii Socjalistycznej (Francja)
- Specjalni Przedstawiciele Sekretarza Generalnego ONZ w Kosowie
- Ludzie urodzeni w Awinionie
- Urodzeni w 1939