Aurelio Sabattani

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 lipca 1965
Konsekrator	Amleto Giovanni Cicognani
Współkonsekratorzy	Francesco Carpino ; Benigno Carrara
Współkonsekrowani biskupi
Odo Fusi Pecci	29 sierpnia 1971
Teodoro de Faria	16 maja 1982

Aurelio Sabattani
	Kardynał prezbiter
	Radicatus in caritate; Zakorzeniony w miłości
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	18 października 1912 ; Casal Fiumanese
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 2003 ; Watykan
	Przewodniczący Fabryki Świętego Piotra
Okres sprawowania	1983–1991
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	26 lipca 1935
Nominacja biskupia	24 czerwca 1965
Sakra biskupia	25 lipca 1965
Kreacja kardynalska	2 lutego 1983; Jan Paweł II
Kościół tytularny	Sant Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aurelio Sabattani (ur. 18 października 1912 w Casal Fiumanese, zm. 19 kwietnia 2003 w Watykanie), włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Po studiach w seminariach w Imoli i Bolonii przyjął święcenia kapłańskie 26 lipca 1935; krótko pracował w watykańskim Sekretariacie Stanu (1935), musiał następnie ze względu na sprawy osobiste wrócić do rodzinnej diecezji Imola, gdzie był duszpasterzem, kanclerzem diecezji, wykładowcą miejscowego seminarium; otrzymał godność kanonika kapituły katedralnej. Uzupełniał jednocześnie studia w Rzymie; w Papieskim Instytucie Św. Apolinarego obronił doktorat obojga praw (1939), uzyskał także dyplom z prawa w trybunale Roty Rzymskiej. Przez pewien czas pracował w diecezji Bolonia jako sędzia i oficjał (przewodniczący) trybunału biskupiego. W styczniu 1955 został mianowany audytorem w Rocie Rzymskiej w Rzymie, pełnił również funkcję radcy duchowego Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy.

24 czerwca 1965 został mianowany tytularnym arcybiskupem Iustiniana Prima, wraz z godnością prałata Loreto i delegata papieskiego przy świątyni w Loreto; 25 lipca 1965 w Rzymie odebrał sakrę biskupią z rąk kardynała Cicognaniego (sekretarza stanu). W lipcu 1971 objął stanowisko sekretarza Trybunału Sygnatury Apostolskiej; ze względu na nowe obowiązki we wrześniu t.r. zrezygnował z godności związanych z Loreto. Był ponadto wikariuszem kardynała-archiprezbitera patriarchalnej bazyliki watykańskiej. W maju 1982 został proprefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej i proprezydentem Watykańskiego Trybunału Apelacyjnego.

Wraz z nominacją kardynalską – Jan Paweł II mianował go 2 lutego 1983 kardynałem diakonem Sant Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine – został pełnoprawnym prefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej i Fabryki Świętego Piotra także otrzymał godność archiprezbitera patriarchalnej bazyliki watykańskiej. Uczestniczył w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (od 1983). Z funkcji prefekta Trybunału zrezygnował w lipcu 1988. W lipcu 1991 złożył rezygnację zarówno z godności wikariusza Watykanu, jak i archiprezbitera bazyliki watykańskiej, ze względu na podeszły wiek. Od listopada 1990 przysługiwał mu tytuł kardynała protodiakona, najstarszego rangą kardynała diakona; w kwietniu 1993 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachowując dotychczasowy kościół tytularny na zasadzie pro illa vice.

Bibliografia

sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)].

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)