Asteriornis
Asteriornis | |||
Field et al., 2020 | |||
Okres istnienia: 66,8–66,7 mln lat temu | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
(bez rangi) | Pangalloanserae | ||
Rodzaj |
Asteriornis | ||
Gatunki | |||
|
Asteriornis – rodzaj wymarłego ptaka, żyjącego pod koniec kredy na terenie obecnej Belgii. Został zaliczony do kladu Pangalloanserae , jako takson siostrzany do nadrzędu Galloanserae lub jako bazalnego Pangalliformes. Opisano jeden gatunek z tego rodzaju – A. maastrichtensis. W chwili odkrycia był to najstarszy znany rodzaj należący do Neornithes[1].
Materiał kopalny
[edytuj | edytuj kod]Holotyp (okaz NHMM 2013 008) to prawie kompletna czaszka oraz fragmenty szkieletu pozaczaszkowego (kości udowe, kości piszczelowo-stępowe, skok i kość promieniowa). Okaz znaleziono w Belgii, w skałach formacji Maastricht, datowanych na 66,8–66,7 mln lat (późny mastrycht). W chwili odkrycia był to najstarszy znany ptak z kladu Neornithes, nieco starszy od odkrytego wcześniej Vegavis iaai (który jednak według części analiz mógł być prymitywniejszy i nie należeć do Neornithes)[1].
Budowa i klasyfikacja
[edytuj | edytuj kod]Asteriornis był niewielki – jego masa została oszacowana na ok. 394 g. Kończyny tylne były wąskie i wydłużone. W ogólnym wyglądzie dziób Asteriornis przypominał dzioby ptaków grzebiących, szczególnie przez jego delikatnie zakrzywioną końcówkę i delikatną konstrukcję, bez skostniałych połączeń między poszczególnymi elementami dzioba. Czubek dzioba nie był haczykowaty, co odróżnia Asteriornis od większości Galloanserae[1].
Analizy filogenetyczne umieściły go w pobliżu ostatniego wspólnego przodka Galloanserae. W zależności od użytej metody Asteriornis był umieszczany na drzewie filogenetycznym jako takson siostrzany do Galloanserae, lub jako bazalny przedstawiciel Pangalliformes (klad obejmujący ptaki bliżej spokrewnione z ptakami grzebiącymi niż z blaszkodziobymi)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Daniel J. Field i inni, Late Cretaceous neornithine from Europe illuminates the origins of crown birds, „Nature”, 579 (7799), 2020, s. 397–401, DOI: 10.1038/s41586-020-2096-0, ISSN 1476-4687 [dostęp 2020-03-19] (ang.).