Andrzej Corsini
| prowincjał biskup apostoł Florencji | |
 Portret św. Andrzeja podczas modlitwy pędzla Guido Reni. | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1302 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 stycznia 1374[1] |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
29 kwietnia 1629 |
| Wspomnienie |
6, 7 lub 9 stycznia oraz 4 lutego |
| Atrybuty | |
| Patron |
orędownik pokoju |
| Szczególne miejsca kultu |
Basilica di Santa Maria del Carmine we Florencji |
Andrzej Corsini, wł. Andrea Corsini (ur. 30 listopada 1302 we Florencji, zm. 6 stycznia 1374 w Fiesole) – karmelita, toskański prowincjał (1348-1349), biskup Fiesole (1349-1374), święty Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w arystokratycznej florenckiej rodzinie Corsinich w dzień pamięci św. Andrzeja Apostoła, stąd na chrzcie dano mu imię Andrzej. W młodości wiódł swobodne i burzliwe życie, jednak na skutek wyznania matki o tym, że wyprosiła go u Boga gorącą modlitwą i że razem z ojcem złożyła ślub ofiarowania go na służbę Bożą, postanowił zmienić swoje dotychczasowe życie i w wieku piętnastu lat wstąpił do karmelitów we Florencji (1317). Zyskawszy opinię gorliwego i umartwionego zakonnika, pełnił różne funkcje zakonne. W 1324 otrzymał święcenia kapłańskie i został skierowany na studia na Sorbonę do Paryża, a następnie do Awinionu. Po powrocie do Florencji (1347), kiedy panowała epidemia dżumy opisana przez Giovanniego Boccaccio w Dekameronie, zaczął być uważany za proroka i cudotwórcę. W 1348 roku został wybrany na prowincjała Toskanii podczas kapituły generalnej w Metzu. Urząd ten pełnił przez dwa lata (1348-1349), działając na rzecz wzmocnienia zakonu.
13 października 1349[2] został mianowany biskupem Fiesole przez papieża Klemensa VI (+1352) na miejsce zmarłego na zarazę poprzednika.
Jego ascetyczny rygor i absolutne oddanie posłudze nie przez wszystkich były do zaakceptowania. Miłosierny, energiczny ale nie zawsze posłuszny Andrzej Corsini okazał się dobrym administratorem i rozjemcą. Niejednokrotnie godził zwaśnione między sobą włoskie miasta. Zyskał wielką renomę jako rozjemca między rywalizującymi frakcjami politycznymi a na prośbę Urbana V (+1370) udał się do Bolonii i przyczynił do zawarcia pokoju między ludźmi podburzonymi przez Visconti.
Niestrudzenie przez 24 lata biskupstwa wizytował parafie, odwiedzał szpitale i przytułki wspomagając biednych. Odnawiał i budował kościoły, zwalczał nadużycia i łamanie celibatu. Wśród kapłanów założył Bractwo Trójcy Przenajświętszej (nazywane niekiedy Koronką do Trójcy Przenajświętszej).
Zmarł w wieku 71 lat w dzień Objawienia Pańskiego (pot. Święto Trzech Króli). Pochowany został we Florencji w kaplicy ufundowanej przez jego rodzinę w kościele Santa Maria del Carmine.
Kult
[edytuj | edytuj kod]- Dzień obchodów
Wspomnienie liturgiczne początkowo przypadało 6 stycznia, kiedy to Kościół katolicki uroczyście obchodzi Święto Trzech Króli, więc kolejno wyznaczano terminy w inne dni: we Florencji na 7 stycznia, za czasów Urbana VIII (+1644) na 30 stycznia, a od czasów Aleksandra VII (+1667) na 4 lutego. W polskim Kościele i zakonach karmelitów oraz karmelitów bosych przypada ono 9 stycznia. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego wspomnienie obchodzi się 4 lutego w randze święta trzeciej klasy.
W dzień śmierci Andrzeja we Florencji odbywa się uroczysta procesja z jego relikwiami.
- Beatyfikacja i kanonizacja
Z uwagi na liczne cuda jakie miały się dokonać za życia Andrzeja Corsini, jak i po śmierci za jego wstawiennictwem, Eugeniusz IV (+1447) zezwolił na jego natychmiastowy publiczny kult.
W poczet świętych wpisał go Urban VIII 29 kwietnia 1629[3], jednakże dopiero Benedykt XIII podał bullę papieską do publicznej wiadomości w 1724 roku.
Ikonografia
[edytuj | edytuj kod]Święty przedstawiany jest w stroju zakonnym i z biskupimi insygniami. Jego atrybuty to lilie symbolizujące, że był propagatorem celibatu, czerwone róże nawiązują do jego działalności charytatywnej. Wilk i owca to atrybuty nawiązujące do legendy z godnie z którą jego matka przed urodzeniem zobaczyła we śnie wilka wstępującego do karmelitańskiego klasztoru, który w progu klasztoru przemienił się w baranka. Ten sen został uznany za proroczy gdy gdy Andrzej po burzliwym młodzieńczym okresie wstąpi do klasztoru karmelitów[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- kult świętych
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Święty Andrzej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Niekiedy podawana jest data 6 stycznia 1373, jednak wynika to z faktu, że w średniowiecznej Italii powszechnie stosowano kalendarz florencki, zgodnie z którym rok rozpoczynał się dopiero 25 marca, a nie 1 stycznia; tym samym, 6 stycznia 1373 według kalendarza florenckiego odpowiada dacie 6 stycznia 1374 według kalendarza współczesnego. Rok 1374 jako datę śmierci potwierdzają dokumenty z rejestru papieża Grzegorza XI; zob. Konrad Eubel, Hierarchia catholica medii aevi, Münster 1913, s. 248.
- ↑ St. Andrew Corsini - Friar & Bishop (zakonnik i biskup) - Saints of Carmel na stronie Brytyjskiej Prowincji Karmelitów (ang.)
- ↑ Sant' Andrea Corsini festa: 9 gennaio). carmelit.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-21)]. na archiwalnej stronie włoskich karmelitów (wł.)
- ↑ Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 71.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Corsini na DEON.pl (SJ i Wydawnictwo WAM)
- Sant' Andrea Corsini - Santi Beati (autor: Piero Bargellini ) (wł.)
- Saint Andrew Corsini. magnificat.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-09)]. - Lives of the Saints (na podstawie Benziger Brothers: New York, 1894) (kat.)
- Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).