Przejdź do zawartości

Ala al-Aswani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ala al-Aswani
‏علاء الأسواني‎
Ilustracja
Data urodzenia

26 maja 1957

Zawód, zajęcie

pisarz, polityk

Multimedia w Wikimedia Commons

Ala al-Aswani (arab. علاء الأسواني; ur. 26 maja 1957) – egipski pisarz, działacz społeczny i polityczny, założyciel ruchu politycznego Kefaya. Z zawodu lekarz stomatolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 maja 1957. Matka, Zainab, pochodziła z rodziny arystokratycznej; jej wujek był Paszą i Ministrem Edukacji przed Rewolucją egipską w 1952 r. Ojciec, Abbas Al-Aswani, pochodził z Asuanu, był prawnikiem i pisarzem, znanym wśród egipskiej inteligencji[1]. Zmarł kiedy Ala al-Aswani miał dziewiętnaście lat.

Wykształcenie średnie uzyskał w Le Lycée Français w Kairze. Kontynuował edukację zdobywając tytuł licencjata ze stomatologii na Uniwersytecie Kairskim w 1980 r., oraz magistra stomatologii na Uniwersytecie Illinois w Chicago[2]. Mówi w języku arabskim, angielskim, francuskim i hiszpańskim. Studiował Literaturę Hiszpańską w Madrycie.

Swoją pierwszą żonę poślubił w wieku dwudziestu lat, była ona dentystką, miał z nią syna Seifa. Mając 37 lat, ożenił się ponownie, tym razem z Eman Taymoor z którą miał dwie córki, Mai i Nade.

Pisał krytykę literacką pod tytułem “parenthetic phrase” do Egipskiej gazety Al Shaab z czasem stał się odpowiedzialny za kulturalną stronę czasopisma. Pisał również comiesięczne artykuły do Arab Democratic Nasserist Part i cotygodniowe do Al-Dustour a z czasem do Al-Shorouk. Obecnie pisze na łamach Al-Masry Al-Youm we wtorki. Jego artykuły są również publikowane w międzynarodowych gazetach takich jak: The New York Times[3], Le Monde[3], El Pais[4], The Guardian[5], The Independent[3] i wielu innych.

Jego druga powieść, Kair. Historia pewnej kamienicy, przedstawia strukturę społeczną Egiptu stała się powszechnie znana w Egipcie oraz na Bliskim Wschodzie. Została ona przetłumaczona na ponad 30 języków, w tym angielski, chiński, polski, hiszpański, francuski, niemiecki i rosyjski[6].

W 2006 r. na podstawie książki Kair. Historia pewnej kamienicy zrealizowany został film, którego budżet wyniósł najwięcej w dotychczasowej historii egipskiego kina[7]. Był wyświetlany na wielu międzynarodowych festiwalach filmowych oraz okazał się wielkim hitem w Egipcie. Ala Al-Aswani miał zakaz uczestniczenia w premierze. Kair. Historia pewnej kamienicy jest jednym z niewielu filmów pokazujących tabu społeczne i powszechne przestępstwa władzy, takie jak fałszowanie wyborów. Wiele osób sądzi, że to dzieło odegrało ważną rolę w kształtowaniu nastrojów rewolucyjnych wśród egipskiego społeczeństwa. Ala Al.-Aswani mówi, że w czasie rewolucji w Egipcie wiele osób mówiło mu, że „Jesteśmy tutaj z powodu tego co napisałeś”[8]. W 2007, “Kair. Historia pewnej kamienicy” została zaadaptowana na serial telewizyjny o tej samej nazwie.

W styczniu 2007 roku opublikowana została powieść Chicago. Jej akcja toczy się w mieście w którym autor studiował.

Al-Aswani znalazł się również na liście 500 Najbardziej Wpływowych Muzułmanów na Świecie[9]. Był na pierwszym miejscu w rankingu „Top 100 Global Thinkers” w 2011 roku utworzonym przez Foreign Policy[10]. W październiku 2010 Izraelsko/Palestyńskie Centrum Badania i Informacji (IPCRI) ogłosiło, że oferuje Izraelskim czytelnikom możliwość czytania najpopularniejszej egipskiej powieści Kair. Historia pewnej kamienicy w języku hebrajskim. Pomimo że al-Aswani odmówił tłumaczenia książki na hebrajski i publikowania w Izraelu, izraelsko-arabscy wolontariusze przetłumaczyli ją, a IPCRI rozpowszechniał ją za darmo w imię rozwoju społecznego. Al-Aswani oskarżył IPCRI i tłumaczy o kradzież, podkreślając swój sprzeciw wobec idei normalizacji stosunków arabsko-izraelskich. Wniósł skargę do Międzynarodowego Stowarzyszenia Wydawców[11].

W czasie arabskiej wiosny Ala Al-Aswani przebywał na Placu Tahrir w Kairze przez 18 dni przed obaleniem Mubaraka[8]. Był jedynym głównych opozycjonistów. Po rezygnacji prezydenta Husni Mubaraka, spotkał się z premierem mianowanym przez Mubaraka, Ahmadem Szafik w egipskiej telewizji ONTV[12]. Szafik stracił panowanie nad sobą. Był to pierwszy raz od dawna kiedy Egipcjanie mogli być świadkami krytyki władzy przez obywatela publicznie. W konsekwencji tego Ahmad Szafik został wyrzucony z SCAF.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Chicago Novel Book Review. [dostęp 2009-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-14)].
  2. ↑ Rory McCarthy. Dentist by day, top novelist by night. „The Guardian”, 27 february 2006. London. 
  3. ↑ a b c Alaa Al-Aswany`s C.V.. Facebook. [dostęp 2013-03-12].
  4. ↑ Egipto ante el fascismo | Internacional. „El Pais”, 28 October 2011. [dostęp 2013-03-12]. 
  5. ↑ Alaa Al Aswany>. „The Guardian”, 9 July 2009. London. 
  6. ↑ Alaa Al AswanyAboutTimelineAbout: Alaa Al Aswany – About. Facebook. [dostęp 2013-03-12].
  7. ↑ Karen Kostyal, “Alaa Al Aswany: Voice of Reason,” National Geographic, September 2006, accessed 17 May 2011
  8. ↑ a b Matthew Kaminski, “The Face of Egypt’s Uprising,” The Wall Street Journal, 13 April 2011, accessed 24 May 2011
  9. ↑ The Royal Islamic Strategic Studies Centre: The 500 Most Influential Muslims. The Royal Islamic Strategic Studies Centre. [dostęp 2011-01-03].
  10. ↑ The FP Top 100 Global Thinkers. Foreign Policy, 28 November 2011. [dostęp 2013-03-12].
  11. ↑ “Israeli Translation of Egyptian Novel Infuriates Author,” Agence France-Presse. Hosted by Google, 28 October 2010, Retrieved 24 May 2011. [dostęp 2012-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2012)].
  12. ↑ Baladna Bil Masry Talk Show (March 2011)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ala_al-Aswani&oldid=74587406”