Aktywa trwałe
Majątek trwały, aktywa trwałe – część aktywów jednostki gospodarczej o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż jeden rok obrotowy.
Aktywa trwałe charakteryzują się tym, że wykorzystywane są do realizacji wielu cykli operacyjnych[1], zużywając się stopniowo. Zgodnie z artykułem 3 ust. 1 pkt 13 ustawy o rachunkowości przez aktywa trwałe rozumie się aktywa jednostki, które nie są zaliczane do aktywów obrotowych. Inna definicja aktywów trwałych to: kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe powstałe w wyniku zdarzeń przeszłych, o wiarygodnie określonej wartości, o okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok, które w przyszłości spowodują wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.
W skład majątku trwałego wchodzą:
- wartości niematerialne i prawne,
- rzeczowe aktywa trwałe: środki trwałe, środki trwałe w budowie, zaliczki na środki trwałe w budowie,
- należności długoterminowe,
- inwestycje długoterminowe,
- długoterminowe rozliczenia międzyokresowe.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ E. Walińska: Bilans jako fundament sprawozdawczości finansowej w kontekście zmian współczesnej rachunkowości. Warszawa: Oficyna Wolters Kluwer Business, 2009. ISBN 978-83-7251-784-5., s. 73.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217)
- M. Turzyński: Ustawa o rachunkowości – po nowelizacji. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC, 2002. ISBN 83-7284-520-4.
- E. Walińska: Bilans jako fundament sprawozdawczości finansowej w kontekście zmian współczesnej rachunkowości. Warszawa: Oficyna Wolters Kluwer Business, 2009. ISBN 978-83-7251-784-5.