Przejdź do zawartości

4 Batalion Strzelców Karpackich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
4 Batalion Strzelców Karpackich
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1942

Rozformowanie

1947

Nazwa wyróżniająca

Karpackich

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Piotr Perucki

Ostatni

mjr Andrzej Racięski

Działania zbrojne
Kampania włoska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

2 Brygada Strzelców Karpackich

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Por. Zygmunt Buczyński[a] – we wrześniu 1939 r. dowódca 2 kompanii ckm 14 pułku piechoty. Po wyzwoleniu z oflagu służył w 3 kompanii 4 Batalionu Strzelców Karpackich.

4 Batalion Strzelców Karpackich (4 bsk) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

4 Batalion Strzelców Karpackich został sformowany w 1942 roku, w Palestynie, w składzie 2 Brygady Strzelców Karpackich. W kampanii włoskiej 1944–1945 walczył w składzie macierzystej brygady.

Po wojnie batalion, będąc w składzie wojsk okupacyjnych, pełnił między innymi służbę wartowniczą. W lutym 1946 ochraniał obiekty wojskowe w rejonie Bitonto[1].

W 1946 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii, a w następnym roku rozformowany.

11 listopada 1966 roku nadano batalionowi Order Virtuti Militari[2].

Żołnierze batalionu

[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy batalionu
Zastępcy dowódcy batalionu
  • mjr Artur Bronisław Dubeński (10 XI 1942 – V 1944[9])
  • mjr Melik Somchjanc (3 V -17 V 1944[8])
  • kpt. Antoni Maszewski (9 VI – 5 VII 1944[8])
  • kpt. Stanisław Jandzis (10 VIII – X 1944[8])
  • kpt. Aleksander Waroczewski (od X 1944[10])
Oficerowie
Podoficerowie

Odznaka batalionu

[edytuj | edytuj kod]

Odznaka specjalna: wykonana z białego metalu, oksydowana na stare srebro. Oznaka ma formę kompozycji składającej się z ośmiu liści ostu ułożonych promieniście, na którą nałożony jest kolisty wieniec świerkowy. W środku koło obrzeżone ząbkami. Na wieńcu inicjały „2 BSK”, w centrum cyfra „4”.

Odznakę noszono na berecie, na podkładce z ciemnozielonego sukna po lewej stronie, w odległości 10 cm od środka orzełka. Na patkach kołnierza zezwolono nosić oznaki o średnicy 2 cm, bez podkładki sukiennej[13]. Wykonywała ją firma: F. M. Lorioli, Milana – Roma.

Marsze i walki

[edytuj | edytuj kod]
  1. Por. piech. Zygmunt Buczyński – urodzony 25.09.1908 r. w miejscowości Grabówiec (powiat lipnowski), syn Stanisława. Podporucznik z dniem 15.08.1932 r., porucznik z dniem 01.01.1936 r. W dniu 18 września 1939 r. pod Sochaczewem dostał się do niemieckiej niewoli, jeniec stalagu VII B Memmingen i oflagu VII A Murnau. Po wyzwoleniu z niewoli służył w 3 kompanii 4 Batalionu Strzelców Karpackich, powrócił do Polski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Żak 2014 ↓, s. 144.
  2. Krząstek i Żak 1997 ↓, s. 168.
  3. Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 36.
  4. Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 37.
  5. Wykaz poległych 1952 ↓, s. 250.
  6. a b c Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 82.
  7. Wykaz poległych 1952 ↓, s. 219.
  8. a b c d e Panecki (red.) 1994 ↓, s. 235.
  9. Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 81.
  10. Wawer 1994 ↓, s. 44.
  11. Tadeusz Barwicki. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.13396 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-26].
  12. Franciszek Pietrzak. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.5879 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-02].
  13. Partyka 1997 ↓, s. 71.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]