125 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
Wygląd
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
Generalmajor Wilhelm Schneckenburger |
Ostatni |
Generalleutnant Helmuth Friebe |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
OKH |
125 Dywizja Piechoty (niem. 125. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 16 października 1940, w 11. fali mobilizacyjnej na poligonie w Münsingen w V Okręgu Wojskowym.
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- Struktura organizacyjna w październiku 1940
419., 420. i 421. pułk piechoty, 125. pułk artylerii, 125. batalion pionierów, 125. oddział rozpoznawczy, 125. oddział przeciwpancerny, 125. oddział łączności, 125. polowy batalion zapasowy;
- Struktura organizacyjna w 1943:
419., 420. i 421. pułk grenadierów, 125. pułk artylerii, 125. batalion pionierów, 125. batalion fizylierów, 125. oddział przeciwpancerny, 125. oddział łączności, batalion rezerwowy.
Dowódcy dywizji
[edytuj | edytuj kod]- Generalmajor Schneckenburger 5.X.1940 – 24.XII.1942;
- Generalleutnant Helmuth Friebe 24.XII.1942 – IV.1944;
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4.
- Paul Carell , Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110 .
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.