Ślimakojad czerwonooki
Rostrhamus sociabilis[1] | |||
(Vieillot, 1817) | |||
Samica | |||
Samiec | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
ślimakojad czerwonooki | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
występuje przez cały rok tylko w sezonie lęgowym |
Ślimakojad czerwonooki[5] (Rostrhamus sociabilis) – gatunek średniego, drapieżnego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Rostrhamus[5][6]. Wyspowo zasiedla bagna Everglades na Florydzie, Kubę, Meksyk, Amerykę Centralną oraz Amerykę Południową – głównie na wschód od Andów aż po północną Argentynę.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się 4 podgatunki. Na Florydzie narażony na wyginięcie, ale poza tym niezagrożony. Wyróżniono kilka podgatunków R. sociabilis[6][3]:
- R. sociabilis plumbeus – Floryda.
- R. sociabilis levis – Kuba.
- R. sociabilis major – wschodni Meksyk, Gwatemala, Belize i północno-zachodni Honduras.
- R. sociabilis sociabilis – południowa Nikaragua do północnej Argentyny.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Charakterystyka
- Występuje wyraźny dymorfizm płciowy w upierzeniu. Samiec jest niemalże cały szary. Ma czerwone okolice dzioba, żółtą woskówkę i długi, szary, mocno zagięty dziób. Lotki nieco ciemniejsze. Białe pokrywy ogonowe oraz sam ogon. Czarny pasek końcowy, nie do końca czarny; na końcu pozostaje nieco białego. Czerwonawe nogi. Samica cała brunatna, sprawiając wrażenie łuskowanej. Brudnobiały brzuch z grubym, brunatnym kreskowaniem. Białe pokrywy podogonowe, nogi nieco jaśniejsze. Brak czerwonej skóry przy dziobie. U obu płci czerwone oczy. Młode podobne do samic, ale z brązowymi oczami.
- Wymiary
- długość ciała: 41–46 cm
- rozpiętość skrzydeł: 114 cm
- masa ciała: 369–379 g
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]- Biotop
- Występuje na nizinnych słodkowodnych bagnach, nad jeziorami i stawami, na mokradłach, polach ryżowych, zalanych polach uprawnych i rowach przydrożnych[7].
- Zachowanie
- Razem nocuje i żeruje, ogólnie chętnie przebywa w grupkach. W trakcie toków wydaje buczące odgłosy.
- Pożywienie
- Zazwyczaj słodkowodne ślimaki, głównie z rodzajów Pomacea i Ampullaria, które wyciąga z muszli za pomocą swego silnie zakrzywionego dzioba[7]. Jeżeli ich nie ma, zjada kraby oraz myszy.
- Lęgi
- 1–3 lęgów. Termin gniazdowania zmienia się wraz z szerokością geograficzną. Gniazda w luźnych koloniach, gniazdo z patyków umieszczone w trzcinowiskach. Zazwyczaj swoje 2–4 jaj inkubuje przez 26–28 dni. Młode potrafią latać po 40–49 dniach, lecz mogą wcześniej opuścić gniazdo.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ślimakojada czerwonookiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rostrhamus sociabilis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Rostrhamus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-01-09] (ang.).
- ↑ a b Snail Kite (Rostrhamus sociabilis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Rostrhamus sociabilis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-11-02] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-16].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Species account: Snail Kite Rostrhamus sociabilis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-16]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. MULTICO, 2008. ISBN 978-83-7073-583-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).