Przejdź do zawartości

Łazar Nikołow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łazar Nikołow
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1922
Burgas

Pochodzenie

bułgarskie

Data i miejsce śmierci

7 lutego 2005
Sofia

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Order Ludowej Republiki Bułgarii

Łazar Nikołow, bułg. Лазар Николов (ur. 26 sierpnia 1922 w Burgasie[1][2], zm. 7 lutego 2005 w Sofii) – bułgarski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1942–1947 studiował w konserwatorium w Sofii u Dimityra Nenowa (fortepian i kompozycja) oraz Panczo Władigerowa (kompozycja)[2]. Od 1961 roku był wykładowcą tej uczelni[1][2]. W latach 1966–1969 był sekretarzem, a od 1992 roku przewodniczącym związku kompozytorów bułgarskich[2].

Otrzymał nagrodę związku kompozytorów bułgarskich (1983 i 1984) oraz nagrodę Académie des Beaux-Arts (1992)[2]. W 1982 roku odznaczony został Orderem Ludowej Republiki Bułgarii[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

We wczesnym okresie swojej twórczości nawiązywał do nurtu neoklasycznego[2]. Był jednym z nielicznych bułgarskich kompozytorów po 1945 roku, którzy zaadaptowali współczesne techniki kompozytorskie, w latach 60. w poszukiwaniu nowych zjawisk brzmieniowych zwrócił się ku aleatoryzmowi, atonalności i politonalności[1][2]. W twórczości Nikołowa dominuje muzyka instrumentalna, co znajduje swój przejaw także w utworach wokalnych, w których głos traktowany jest instrumentalnie[2].

Ważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 5 symfonii (I 1953, II na 2 fortepiany i orkiestrę 1960–1962, III 1979, IV 1985, V 1988)
  • Koncert na orkiestrę smyczkową (1949)
  • Concertino na fortepian i orkiestrę kameralną (1964)
  • Symfonia na 13 instrumentów smyczkowych (1965)
  • Divertimento concertante na orkiestrę kameralną (1968)
  • Lento (1990)
  • Otblasyci i zalez (1990)
  • Metamorfozy IV na 12 wiolonczel (1991)
  • 2 koncerty na fortepian i orkiestrę (I 1947–1948, II 1954–1955)
  • Koncert skrzypcowy (1951–1952)

Utwory kameralne

  • 3 kwartety smyczkowe (I 1965, II 1970, III 1990)
  • Kwintet fortepianowy (1958–1959)
  • Trio na skrzypce, altówkę i fortepian (1993)
  • Intermezzo per 3 na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1994)
  • Pezzo tempestoso na wiolonczelę i fortepian (1994)
  • sonaty: na fortepian i skrzypce (1953–1954, 1996), fortepian i altówkę (1955), fortepian i flet (1962), fortepian i wiolonczelę (1962), fortepian i kontrabas (1972), fortepian i obój (1976), fortepian i fagot (1976), fortepian i trąbkę (1984), fortepian i puzon (1986)
  • 7 sonat na fortepian (1950, 1951, 1956, 1964, 1980, 1982, 1991)
  • 2 sonaty na 2 fortepiany (1952, 1992)

Utwory na głos i fortepian

  • Requiem (1995)
  • Ogromni utrinni zwezdi (1996)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Pesnopenija na głosy solowe, chór kameralny i orkiestrę kameralną (1970)
  • Tragiczni pesni i simfonii na głosy solowe, chór i orkiestrę (1978)
  • Metamorfozy III na 2 soprany i 10 instrumentów (1988)

Opery

  • kameralna opera-oratorium Prikowanijat Prometej (1963–1969, wyst. Ruse 1974)
  • opera komiczna Cziczowci (1974)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2609. ISBN 0-02-865529-X.
  2. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 71. ISBN 978-83-224-0808-7.