Przejdź do zawartości

ŁKS Łódź (piłka nożna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ŁKS Łódź
Łódzki Klub Sportowy
Ilustracja
Logo ŁKS Łódź (od 2019-)
Pełna nazwa

Ł.K.S. Łódź S.A.[1]

Przydomek

Rycerze Wiosny[2]

Maskotka

Rycerz Bodzio

Barwy

           
biało-czerwono-białe

Data założenia

1908

Debiut w najwyższej lidze

3 kwietnia 1927
ŁKS – Klub Turystów Łódź 2:0[3]

Liga

I liga

Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Siedziba

Łódź

Adres

al. Unii Lubelskiej 2, 94-020 Łódź

Stadion

Stadion im. Władysława Króla
Łódź

Sponsor techniczny

Adidas R-GOL

Właściciel

Tomasz Salski

Prezes

Jarosław Olszowy

Trener

Jakub Dziółka

Asystent trenera

Radosław Pęciak

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Łódzki Klub Sportowy – polski klub piłkarski z siedzibą w Łodzi, w sezonie 2024/2025 występujący w I lidze[4].

Powstały w 1908, oficjalnie zarejestrowany rok później. Pozostaje najstarszym istniejącym łódzkim klubem sportowym, jest także jednym z założycieli Ligi Polskiej (1927). ŁKS zdobył dwa razy mistrzostwo Polski (1958 i 1998) oraz raz Puchar Polski (1957). Zajmuje 6. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy.

Kalendarium najważniejszych wydarzeń

[edytuj | edytuj kod]
Kamień upamiętniający pierwszy mecz Ligi Polskiej, Klub Turystów – ŁKS
Drużyna ŁKS w drodze na mecz; zdjęcie wykonano w 1936 roku

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Polska Zdobyte trofea w rozgrywkach Polski (stan na: 2021)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 2 1958, 1998
II miejsce 1 1954
III miejsce 3 1922, 1957, 1993

Puchar
zdobywca 1 1957
finalista 1 1994

Sukcesy juniorów w mistrzostwach Polski

  • 3x Mistrz Polski juniorów starszych U-19 : 1962,1983,1999
  • 2x Mistrz Polski juniorów młodszych U-17 : 1987 (spartakiada młodzieży), 1994, 1999
  • 3x Wicemistrz Polski juniorów U-17 : 1953, 1955, 2002

Klubowe rekordy

[edytuj | edytuj kod]
  • Debiut w ekstraklasie: 3 kwietnia 1927 vs Klub Turystów Łódź 2:0
  • Najwyższe zwycięstwo: 13:2 vs PKS Szczecin, mistrzostwa Polski 1947
  • Najwyższe ligowe zwycięstwo: 8:1 vs Lech Poznań, 10 sierpnia 1957 w Łodzi
  • Najwyższa przegrana: 0:7 vs Stal Mielec (8 sierpnia 1973) w Mielcu
  • Najwięcej ligowych występów: Marek Chojnacki, 452, 1978–1996 (rekord Polski wśród zawodników grających w jednym klubie)
  • Najwięcej bramek w ekstraklasie: Władysław Król, 95, 1928–1938
  • Najwięcej bramek w jednym sezonie w ekstraklasie: Henryk Herbstreit, 23, 1931
  • Najwięcej występów w reprezentacji Polski: Jan Tomaszewski, 62, 1971-1981
  • Królowie strzelców ekstraklasy: Władysław Soporek, 19, 1958; oraz Mirosław Trzeciak, 18, 1997
  • Lata gry w Ekstraklasie (do sezonu 2007/2008 pod nazwą I liga): 66 (1927–1938, 1948–1952, 1954–1967/68, 1971/72–1999/00, 2006/07–2008/09, 2011/2012, 2019/2020, 2023/2024)
  • Lata gry w I lidze (do sezonu 2007/2008 pod nazwą II liga): 16 (1939, 1953, 1968/69–1970/71, 2000/01–2005/06, 2009/10–2010/11, 2012/2013, 2018/2019, 2020/2021-2022/2023[5])

Najlepsi strzelcy ŁKS w poszczególnych sezonach

[edytuj | edytuj kod]

Przydomek Rycerze Wiosny

[edytuj | edytuj kod]

Przydomek Rycerze Wiosny piłkarze ŁKS zawdzięczają osobie Jerzego Zmarzlika. 7 kwietnia 1957 łodzianie wysoko pokonali na wyjeździe (5:1) drużynę zabrzańskiego Górnika, grając przez prawie całe spotkanie w osłabieniu[6]. Nazajutrz po tym wielkim triumfie Zmarzlik, będący wówczas zastępcą redaktora naczelnego Przeglądu Sportowego, sprawozdaniu z tego meczu nadał znamienny tytuł: Panowie, kapelusze z głów! Tak grają Rycerze Wiosny, tym samym nadając drużynie ŁKS-u miano, które przylgnęło do nich na zawsze[2].

Przydomek Rycerze Wiosny nie był pierwszym jaki używano w stosunku do piłkarzy Łódzkiego Klubu Sportowego. W początkach istnienia określano ich mianem Szulcowych, ze względu na rozgrywanie meczów w Pasażu Szulca (dziś 1 Maja), a po odzyskaniu niepodległości przez długi czas Czerwonymi, bo koszulki takiego koloru zakładali do gry[7].

Klubowy herb

[edytuj | edytuj kod]
Herb klubu zwany "Przeplatanką"

Symbolem nieodzownie związanym z Łódzkim Klubem Sportowym jest Przeplatanka, która pojawiła się w samych początkach istnienia klubu[8]. Drugim, równie znanym herbem klubu jest biało-czerwono-biała chorągiewka z wypisanymi na niej literami ŁKS. Oba powyższe znaki były przez pewien czas zajęte przez komornika[9]. W zamian za nie niektóre z sekcji łódzkiego klubu używały loga zastępczego (biało-czerwono-biała tarcza z napisem ŁKS i datą powstania – 1908)[10]. W 2012 akcjonariuszom klubu udało się odzyskać utracone symbole[11][12].

Historyczne nazwy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1908 – Łodzianka
  • 1909 – Łódzki Klub Sportowy
  • 13.03.1949 – ŁKS Włókniarz (fuzja z Dziewiarskim Klubem Sportowym oraz Stowarzyszeniem Sportowym Włókniarz)[13]
  • 1956 – powrót do nazwy ŁKS[14]

Rezerwy

[edytuj | edytuj kod]

Zespół prowadzi drużynę rezerw, ŁKS II Łódź, która w 2023 po raz pierwszy w historii awansowała na szczebel centralny (II liga)[15]. W sezonie 2019/2020 powołano ponadto do gry drużynę ŁKS III Łódź, która w 2020 awansowała do Klasy A, by w 2023 wywalczyć promocję do IV ligi łódzkiej[16][17].

Stadion

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Stadion Miejski w Łodzi.
Stary stadion ŁKS; widok na wschodnią trybunę, tzw. „Galerę”

Po powstaniu klubu w 1908, ełkaesiacy rozgrywali mecze przeważnie na boiskach należących do klubów niemieckich[18] i krótko przy al. Szulca (dziś: 1-go Maja). Sytuacja ta zmieniła się w kilka lat później. 16 maja 1912 oficjalnie otwarto pierwsze boisko ŁKS-u, które znajdowało się przy ul. Srebrzyńskiej. Zostało ono ofiarowane bezinteresownie władzom klubu przez Towarzystwo Akcyjne I.K. Poznański[19]. Wybuch I wojny światowej i działania wojenne spowodowały, że w 1918 łodzianie zostali ponownie bez obiektu, na którym mogliby rozgrywać mecze.

W 1922 z inicjatywy m.in. Józefa Wolczyńskiego[18], późniejszego prezesa ŁKS-u, oraz Aleksego Rżewskiego, pierwszego prezydenta Łodzi po odzyskaniu niepodległości, powołano komitet, który miał na celu doprowadzić do wybudowania Parku Sportowego dla Łódzkiego Klubu Sportowego, w którego skład miał wchodzić także stadion. Jego budowa trwała do 1924. Pierwszym meczem jaki na nim rozegrano był mecz międzypaństwowy, Polska kontra Turcja[20].

Stadion przechodził kilka modernizacji[21]. Najważniejsze z nich miały miejsce na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, kiedy to wybudowano jupitery oraz trybunę na 10 tys. miejsc wraz ze znajdującą się pod nią halą sportową[18]. Od czerwca 2007 obiekt należy do Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Łodzi[22], spółki należącej do miasta.

W niedzielę 2 sierpnia 2015 uroczyście otwarto nowy stadion, położony w odległości kilkudziesięciu metrów od starego. W pierwszym pojedynku na nowo wybudowanym obiekcie ŁKS pokonał Pogoń Lwów 2:1, a inauguracyjną bramkę zdobył napastnik Rycerzy Wiosny, Adam Patora[23].

Stadion, na którym swoje mecze rozgrywają popularni Rycerze Wiosny od 2 czerwca 2021 ma patrona. Jest nim legendarny sportowiec i trener, Władysław Król[24].

  • Adres: al. Unii Lubelskiej 2, 94-020 Łódź
  • Pojemność: 18,029 miejsc (wszystkie zadaszone)
  • Oświetlenie: 2.000 lux
  • Wymiary boiska: 105 × 68 m
  • Nawierzchnia: naturalna trawiasta
  • Dodatkowe wyposażenie: podgrzewana murawa
  • Okres budowy: 2013-2015 (pierwsza trybuna), 2019-2022 (pozostałe trzy trybuny)

ŁKS w poszczególnych sezonach

[edytuj | edytuj kod]
Historia występów ŁKS Łódź w rozgrywkach ligowych

Wyniki ze wszystkich sezonów ŁKS[25]:

Sezon Rozgrywki okresu zaborów
1911 Premierowy udział w rozgrywkach o mistrzostwo Łodzi – Lodzer Fußball Verband
1912 złoto mistrzostwo Łodzi – rozgrywki Lodzer Fußball Verband
1913 złoto mistrzostwo Łodzi – rozgrywki Lodzer Fußball Verband
Sezon Rozgrywki ligowe (mistrzowskie) Uwagi Puchar Polski
(rozgrywki centralne)
Rozgrywki europejskie
Liga Puchar Etap
1921 Mistrzostwa Polski 5 1. miejsce w łódzkiej Klasie A Nie rozgrywano Nie rozgrywano
1922 Mistrzostwa Polski brąz 3 1. miejsce w łódzkiej Klasie A
2. miejsce w grupie północnej, brak awansu do finału; brązowy medal ex aequo z Cracovią.
1923 Mistrzostwa Polski 5-6 1. miejsce w łódzkiej Klasie A
3. miejsce w gr. zachodniej, brak awansu do finału.
1924 Klasa A (gr. łódzka) 1/5 W sezonie 1924 mistrzostw Polski nie przeprowadzono. ŁKS awansował do Mistrzostw Polski 1925.
1925 Mistrzostwa Polski 4-6 2. miejsce w gr. południowej, brak awansu do ścisłego finału.
1926 Klasa A (gr. łódzka) 2/6 Po sezonie ŁKS współtworzył Ligę. GR-III
1927 Liga 7/14 ŁKS zagrał w pierwszym historycznym meczu polskiej ekstraklasy. Nie rozgrywano
1928 Liga 11/15
1929 Liga 5/13
1930 Liga 10/12
1931 Liga 6/12
1932 Liga 4/12
1933 Liga 5/12
1934 Liga 8/12
1935 Liga 6/11
1936 Liga 7/10
1937 Liga 8/10
1938 Liga 9/10
1939 Liga okręgowa (gr. łódzka) 1/11 Przegrane eliminacje o awans do Ligi
1940-1945 Rozgrywki zawieszone z powodu II wojny światowej.
1946 Mistrzostwa Polski 4
1947 Mistrzostwa Polski 7-9 3. miejsce w grupie eliminacyjnej, brak awansu do ścisłego finału, uzyskanie prawa do gry w I lidze 1948.
Najwyższe zwycięstwo w rozgrywkach mistrzowskich: ŁKS – PKS Szczecin 13:2.
1948 Liga 8/14
1949 I liga 6/12 Zmiana nazwy na ŁKS-Włókniarz.
1950 I liga 9/12
1951 I liga 9/12 1/4
1952 I liga 12/12 Faza grupowa Pucharu Zlotu Młodych Przodowników. 1/16
1953 II liga 2/14 Nie rozgrywano
1954 I liga srebro 2/11 1/16[26]
1955 I liga 8/12 Powrót do nazwy ŁKS. 1/4
1956 I liga 4/12 1/16
1957 I liga brąz 3/12 Najwyższe zwycięstwo w ekstraklasie: 10 sierpnia 1957: ŁKS – Lech Poznań 8:1. złoto Z
1958 I liga złoto 1/12 Władysław Soporek królem strzelców – 19 goli. Nie rozgrywano
Pierwszy tytuł mistrzowski.
ŁKS jedenastym klubem mistrzowskim.
1959 I liga 8/12 Puchar Europy RW
1960 I liga 10/12
1961 I liga 9/12
1962 I liga 10/14 1/4
1962/1963 I liga 12/14 1/8
1963/1964 I liga 10/14 1/8
1964/1965 I liga 9/14 1/2
1965/1966 I liga 12/14 1/8
1966/1967 I liga 5/14 1/16
1967/1968 I liga 13/14 1/8
1968/1969 II liga 5/16 1/16
1969/1970 II liga 3/16 1/16
1970/1971 II liga 2/16 1/8
1971/1972 I liga 12/14 1/16
1972/1973 I liga 6/14 1/8
1973/1974 I liga 6/16 1/4
1974/1975 I liga 13/16 1/4 2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1975/1976 I liga 13/16 1/8
1976/1977 I liga 7/16 Faza grupowa Pucharu Ligi 1/4
1977/1978 I liga 4/16 1/16
1978/1979 I liga 12/16 1/16
1979/1980 I liga 7/16 1/2
1980/1981 I liga 13/16 1/4
1981/1982 I liga 12/16 1/4
1982/1983 I liga 7/16 1/16 3. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1983/1984 I liga 14/16 1/4
1984/1985 I liga 6/16 1/4
1985/1986 I liga 8/16 1/2
1986/1987 I liga 9/16 1/2
1987/1988 I liga 4/16 1/4
1988/1989 I liga 10/16 1/8 4. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1989/1990 I liga 8/16 1/8
1990/1991 I liga 11/16 1/4
1991/1992 I liga 11/18 1/2
1992/1993 I liga brąz 3/18 1/4
1993/1994 I liga 4/18 F
1994/1995 I liga 7/18 1/8 Puchar Zdobywców Pucharów 1/16
1995/1996 I liga 4/18 1/16
1996/1997 I liga 6/18 Mirosław Trzeciak królem strzelców – 18 goli. 1/16 5. miejsce w grupie Pucharu Intertoto FG
1997/1998 I liga złoto 1/18 Drugi tytuł mistrzowski. 1/16
1998/1999 I liga 11/16 1/8 Liga Mistrzów 2RK
Puchar UEFA 1R
1999/2000 I liga 15/16 1/4 finału Pucharu Ligi. 1/8
2000/2001 II liga 12/20 III runda Pucharu Ligi. 1/16
2001/2002 II liga 14/20 II runda Pucharu Ligi. 1/4
2002/2003 II liga 9/18 1/16
2003/2004 II liga 8/18 1R
2004/2005 II liga 9/18 FG
2005/2006 II liga 2/18 1/16
2006/2007 I liga 9/16 Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy. 1/8
2007/2008 I liga 11/16 Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy. 1/8
2008/2009 Ekstraklasa 16/16 Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy. 1/8
ŁKS zajął 7. miejsce w tabeli, jednak został przesunięty na ostatnie w związku z nieotrzymaniem licencji na grę w ekstraklasie w sezonie 2009/2010.
2009/2010 I liga 4/18 1/16
2010/2011 I liga 1/18 1/8
2011/2012 Ekstraklasa 15/16 1/16
2012/2013 I liga 18/18 Drużyna wycofała się z rozgrywek po 22. kolejce. Karna degradacja administracyjna do IV ligi (grupa łódzka). 1/16
2013/2014 IV liga (gr. łódzka) 1/20
2014/2015 III liga (gr. łódzko-mazowiecka) 5/18
2015/2016 III liga (gr. łódzko-mazowiecka) 6/18
2016/2017 III liga (gr. I) 2/18 Awans w związku z nieotrzymaniem licencji na rozgrywki II-ligowe przez Drwęcę Nowe Miasto Lubawskie.
2017/2018 II liga 2/18 Awans
2018/2019 I liga 2/18 1/16
2019/2020 Ekstraklasa 16/16 Spadek 1/8
2020/2021 I liga 5/18 Przegrane baraże o awans. 1/8
2021/2022 I liga 10/18 1/16
2022/2023 I liga 1/18 Awans i mistrzostwo I ligi 1R
2023/2024 Ekstraklasa 18/18 Spadek 1/16
Poziom ligowy Liczba sezonów Sezony
I (+ MP) 73 1921-1923, 1925, 1927-1938, 1946-1952, 1954-1968, 1971-2000, 2006-2009, 2011/2012, 2019/2020, 2023/2024
II 21 1924, 1926, 1939, 1953, 1968-1971, 2000-2006, 2009-2011, 2012/2013, 2018/2019, 2020-2023, 2024-[5]
III 1 2017/2018
IV 3 2014-2017
V 1 2013/2014

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Klub Dom Wyjazd Ogólnie
1959/60 Puchar Europy Q Luksemburg Jeunesse Esch 2–1 0–5 2–6
1994/95 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Portugalia FC Porto 0–1 0–2 0–3
1996 Puchar Intertoto Grupa 8 Rosja KAMAZ Nabierieżnyje Czełny 0–3 5. miejsce
Bułgaria Spartak Warna 1–1
Niemcy TSV 1860 Monachium 0–5
Czechy Kaučuk Opava 0–3
1998/99 Liga Mistrzów 1Q Azerbejdżan Kəpəz Gəncə 4–1 3–1 7–2
2Q Anglia Manchester United 0–0 0–2 0–2
Puchar UEFA 1R Francja AS Monaco 1–3 0–0 1–3

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy ŁKS Łódź.

Obecnie funkcję pierwszego trenera pełni Marcin Matysiak.

Łódzki Klub Sportowy w historii łącznie szkoliło 68. trenerów. Najwięcej na ławce zasiadał Władysław Król – 6 razy. Zaraz za nim plasują się: Leszek Jezierski wraz z Ryszardem Polakiem i Markiem Chojnackim – 5. krotnie. Trenerem z najdłuższym stażem jest przed chwilą wspomniany Król (w sumie ok. 16 lat), za którym znajduje się jego uczeń, Leszek Jezierski (ok. 14 lat), słynny Napoleon[27][28].

W historii klubu z al. Unii Lubelskiej 2 kilka razy zdarzyło się, że pierwszym trenerem drużyny był jednocześnie aktywny zawodnik (w jednym przypadku byli to dwaj piłkarze). Do tego grona zaliczają się: Józef Panek, Zenon Sienkiewicz, Bernard Miller, Adam Obrubański, Antoni Gałecki do spółki z Władysławem Karasiakiem, Władysław Król oraz Jan Tomaszewski, któremu na zakończenie kariery futbolisty na początku lat 80. na krótko powierzono także funkcję trenera.

Lista dotychczasowych trenerów piłkarzy ŁKS

[edytuj | edytuj kod]
Adam Obrubański – trener klubu w latach 1920-22
Lajos Czeizler – trener klubu w latach 1923-28
Władysław Król – trener klubu w latach 1939, 1945-46, 1947, 1952-59, 1963-64, 1965-66
Leszek Jezierski – trener klubu w latach 1968, 1976-78, 1981-84, 1987-90, 1995-96
Kazimierz Górski – trener klubu w 1973, także de facto w 1972
Wojciech Łazarek – trener klubu w 1991
Kazimierz Moskal – trener klubu w latach 2018-20 i 2022-23
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
1. Józef Panek 1909 1909
2. Zenon Sienkiewicz 1910 1910
3. Bernard Miller 1911 1914
4. Adam Obrubański 1920 1922
5. Lajos Czeizler (1. kadencja) 1923 1928
6. Karl Linsmayer 1928 1929
7. Zygmunt Otto (1. kadencja) 1930 1931
8. Emil Loeby 1932 1932
9. Rudolf Křenek 1933 1933
10.
11.
Antoni Gałecki
Władysław Karasiak
1934 1934
(5.) Lajos Czeizler (2. kadencja) 1935 1936
12. Rudolf Schurman 1937 1938
13.
(7.)
Władysław Król (1. kadencja)
Zygmunt Otto (2. kadencja)
1939 1939
(13.) Władysław Król (2. kadencja) 1945 1946
(7.) Zygmunt Otto (3. kadencja) 1946 1946
14. Władysław Czyżewski 1946 1946
(7.) Zygmunt Otto (4. kadencja) 1947 1948
(13.) Władysław Król (3. kadencja) 1949 1949
15. Jan Wiszniowski 1949 1950
16. Władysław Pegza 1951 1951
17. Edward Drapiński 1951 1952
(13.) Władysław Król (4. kadencja) 1952 1959
18. Kazimierz Radwański 1960 1960
19. Stanisław Baran 1961 1962
20. Wacław Pegza (1. kadencja) 1962 1962
(13.) Władysław Król (5. kadencja) 1963 1964
21. Tadeusz Foryś 1964 1965
(13.) Władysław Król (6. kadencja) 1965 1966
22. Longin Janeczek (1. kadencja) 1966 1967
(16.) Wacław Pegza (2. kadencja) 1967 1968
23. Leszek Jezierski (1. kadencja) 1968 1968
24. László Hari 1969 1969
25. Józef Walczak (1. kadencja) 1970 1972
26. Paweł Kowalski[29] 1972 1972
27. Kazimierz Górski
1973[e]
1973
28. Grzegorz Polakow 1974 1974
29. Henryk Sass 1975 1975
30. Stanisław Stachura 1975 1976
(22.) Longin Janeczek (2. kadencja) 1976 1976
(23.) Leszek Jezierski (2. kadencja) 1976 1978
31. Zygmunt Małolepszy 1978 1978
(25.) Józef Walczak (2. kadencja) 1979 1980
32. Marian Geszke 1980 1981
33. Jan Tomaszewski (1. kadencja) 1981 1981
(23.) Leszek Jezierski (3. kadencja) 1981 1984
34. Stanisław Ferszt 1984 1984
35. Zygmunt Gutowski 1985 1987
(23.) Leszek Jezierski (4. kadencja) 1987 1990
36. Zdzisław Ulatowski 1991 1991
37. Wojciech Łazarek 1991 1991
38. Ryszard Polak (1. kadencja) 1991 1995
(33.) Jan Tomaszewski (2. kadencja) 1995 1995
39. Zbigniew Lepczyk 1995 1995
(23.) Leszek Jezierski (5. kadencja) 1995 1996
40. Marek Dziuba (1. kadencja) 1996 1997
(38.) Ryszard Polak (2. kadencja) 1997 1998
(40.) Marek Dziuba (2. kadencja) 1998 1998
(38.) Ryszard Polak (3. kadencja) 1999 1999
41. Bogusław Pietrzak (1. kadencja) 2000 2000
(38.) Ryszard Polak (4. kadencja) 2000 2000
(41.)
42.
Bogusław Pietrzak (2. kadencja)
Adam Topolski
2000 2000
(41.) Bogusław Pietrzak (3. kadencja) 2000 2000
(38.) Ryszard Polak (5. kadencja) 2000 2000
43. Mirosław Dawidowski 2001 2001
44. Dragan Popović 2001 2001
45. Dariusz Wójtowicz 2001 2002
46. Marek Woziński 2002 2002
47. Włodzimierz Gąsior 2002 2002
(41.) Bogusław Pietrzak 2002 2003
48. Włodzimierz Tylak 2003 2003
49. Wojciech Borecki (1. kadencja) 2003 2004
50. Marek Chojnacki (1. kadencja) 2005 2005
51. Dragan Dostanić 2005 2005
52. Wiesław Wojno 2005 2006
53. Jerzy Kasalik 2006 2006
(50.) Marek Chojnacki (2. kadencja) 2006 2007
(49.) Wojciech Borecki (2. kadencja) 2007 2007
54. Mirosław Jabłoński 2007 2008
(50.) Marek Chojnacki (3. kadencja) 2008 2008
55. Grzegorz Wesołowski 2008 2010
56. Andrzej Pyrdoł 2010 2011
57. Dariusz Bratkowski 2011 2011
58. Michał Probierz 2011 2011
p.o. Tomasz Wieszczycki (tymczasowo) 2011 2011
59. Ryszard Tarasiewicz 2011 2012
(56.) Andrzej Pyrdoł 2012 2012
(50.) Marek Chojnacki (4. kadencja) 2012 2013
60. Piotr Zajączkowski 2013 2013
61. Wojciech Robaszek (1. kadencja) 2013 2014
62. Andrzej Kretek 2014 2014
(50.) Marek Chojnacki (5. kadencja) 2014 2015
63. Robert Szwarc 2016 2016
(61.) Wojciech Robaszek (2. kadencja) 2016 2016
(56.) Marcin Pyrdoł 2016 2017
(61.) Wojciech Robaszek (3. kadencja) 2017 2018
64. Kazimierz Moskal (1. kadencja) 2018 2020
65. Wojciech Stawowy 2020 2021
66. Ireneusz Mamrot 2021 2021
p.o. Marcin Pogorzała (tymczasowo) 2021 2021
67. Kibu Vicuña 2021 2022
68. Marcin Pogorzała 2022 2022
(66.) Kazimierz Moskal (2. kadencja) 2022 2023
69. Piotr Stokowiec 2023 2024
70. Marcin Matysiak 2024 2024
71. Jakub Dziółka 2024

Selekcjonerzy reprezentacji

[edytuj | edytuj kod]
Kazimierz Górski – trener ŁKS-u w 1973 r.

Spośród wielu trenerów jakich w swojej bogatej historii miał ŁKS, pięciu spośród nich było selekcjonerami reprezentacji. Łodzian i narodową kadrę Polski szkolili: nazywany powszechnie Trenerem Tysiąclecia[30] Kazimierz Górski (pełnił tę funkcję nieoficjalnie będąc konsultantem, trenerem zaś oficjalnie był Paweł Kowalski)[31], a także Adam Obrubański (1924; pełnił on funkcję kapitana związkowego, czyli de facto był selekcjonerem), Tadeusz Foryś (pojedyncze mecze w latach 1952, 1963–1964) i Wojciech Łazarek (1986–1989). Z kolei węgierski trener Lajos Czeizler był selekcjonerem Włoch (prowadził tę ekipę podczas mundialu w Szwajcarii w 1954).

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze ŁKS Łódź.

Lista dotychczasowych reprezentantów kraju

[edytuj | edytuj kod]
Jan Tomaszewski – rekordzista Rycerzy Wiosny w barwach narodowych

Najwięcej meczów w reprezentacji Polski, spośród zawodników występujących w ŁKS rozegrał Jan Tomaszewski, który zaliczył 60 występów (ogółem 63). Na drugim miejscu znajduje się Marek Dziuba – 51 gier (ogółem 53), a na trzecim Stanisław Terlecki – 29 spotkań. Ostatni z ww. trójki strzelił ponadto najwięcej bramek – 7. W dwudziestoleciu międzywojennym najwięcej spotkań rozegrał Antoni Gałecki, który będąc podporą kadry przez wiele lat (zagrał na IO 1936 oraz MŚ 1938), zanotował na swoim koncie 18 spotkań z orzełkiem na piersi wraz 4. na IO, które nie są jednak wliczane do oficjalnych występów w reprezentacji.

     

Uczestnicy Igrzysk Olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Uczestnicy mistrzostw świata

[edytuj | edytuj kod]

Rekordziści

[edytuj | edytuj kod]

Do niedawna rekordzistą pod względem ilości gier w ekstraklasie był Marek Chojnacki[32], który tytuł ten dzierżył przez ponad 18 lat. Jego wynik został pobity przez Łukasza Surmę. Chojnacki nadal jest jednak najlepszym piłkarzem pośród tych, którzy przez całą karierę występowali tylko w jednym polskim klubie.

W sierpniu 2014 do elitarnego grona Klubu 100, czyli zawodników z „setką” strzelonych bramek w ekstraklasie, trafił Marek Saganowski[33], który jest wychowankiem ŁKS.

Laureaci plebiscytów

[edytuj | edytuj kod]

Na Piłkarza Roku w Plebiscycie tygodnika Piłka Nożna wybierano Jacka Ziobera (1990) oraz Mirosława Trzeciaka (1998).

Tytuł Odkrycia Roku przyznano piłkarzom ŁKS trzykrotnie. Byli to: Mirosław Bulzacki (1973; premierowa edycja), Stanisław Terlecki (1976; do spółki ze Zbigniewem Bońkiem) oraz Tomasz Kłos (1997).

Ponadto, w 2006 ten sam tygodnik piłkarski wytypował Jedenastkę obcokrajowców roku, w której znalazł się bośniak, Ensar Arifović.

Piłkarze ŁKS wygrywali także Plebiscyt redakcji Sportu, tzw. Złote Buty, które były wręczane najlepszemu piłkarzowi sezonu. Jego laureatami byli: Robert Grzywocz (1958; do spółki z Edwardem Szymkowiakiem), Henryk Szczepański (1960; do spółki z Romanem Koryntem).

Zdobywcy hat-tricka

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 z inicjatywy kibiców Łódzkiego KS postanowiono nagrodzić wszystkich piłkarzy, którzy zdołali strzelić w jednym meczu ligowym 3 bramki (tzw. hat-trick), dyplomem oraz melonikiem. Pierwszym piłkarzem, który tego dokonał był Roman Jańczyk (1927). Oprócz niego sztuki tej dokonali także: Stefan Sowiak, Józef Moskal, Wawrzyniec Cyl, Władysław Król, Henryk Herbstreit, Antoni Lewandowski, Henryk Koczewski, Longin Janeczek, Stanisław Baran, Marian Łącz, Joachim Kubocz, Władysław Soporek, Jerzy Wieteski, Henryk Szymborski, Jerzy Sadek, Jerzy Kasalik, Henryk Miłoszewicz, Andrzej Milczarski, Ryszard Robakiewicz, Robert Kozielski, Mirosław Trzeciak, Marek Saganowski, Adam Grad, Radosław Matusiak, Łukasz Mierzejewski, Igor Sypniewski[34], a także Marcin Mięciel, Adam Patora, który ustrzelił jubileuszowego 50. hat-tricka[35], Wojciech Łuczak, Rafał Kujawa oraz Pirulo. Do tej pory trzy bramki w jednym meczu zaliczyło 32 zawodników.

Jedenastka 100-lecia

[edytuj | edytuj kod]

W jedenastce stulecia znaleźli się następujący piłkarze: w bramce Jan Tomaszewski, w obronie Marek Dziuba, Henryk Szczepański, Antoni Gałecki, Marek Chojnacki, w pomocy Tomasz Wieszczycki, Piotr Suski, Władysław Soporek, Jacek Ziober i w ataku Stanisław Baran, Jerzy Sadek. Na ławce rezerwowych: Bogusław Wyparło (bramkarz), Tomasz Kłos, Witold Bendkowski, Mirosław Bulzacki, Wawrzyniec Cyl, Mirosław Trzeciak, Stanisław Terlecki (zawodnicy z pola). Pierwszym trenerem wybrano Władysława Króla, na jego asystentów: Leszka Jezierskiego, Pawła Kowalskiego oraz Ryszarda Polaka[36].

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]
Stan na 02.07.24[37]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Polska Aleksander Bobek
2 OB Szwajcaria Levent Gülen
3 OB Litwa Artemijus Tutyškinas
4 OB Azerbejdżan Rahil Mammadov
5 OB Polska Marcin Flis
6 PO Argentyna Thiago Ceijas
8 OB Polska Kamil Dankowski
9 NA Holandia Kay Tejan
10 PO Hiszpania Pirulo
12 BR Polska Tomasz Kucharski
14 PO Polska Michał Mokrzycki
15 PO Polska Antoni Młynarczyk
15 OB Polska Oskar Koprowski
18 PO Polska Kelechukwu Ibe-Torti
19 NA Polska Jędrzej Zając
Nr Poz. Piłkarz
22 PO Polska Jan Łabędzki
23 PO Polska Maciej Śliwa
24 OB Francja Adrien Louveau
25 BR Polska Michał Kołba
26 OB Polska Bartosz Szeliga
27 PO Polska Jakub Letniowski
30 NA Polska Oskar Koprowski
31 PO Polska Marcel Wszołek
32 NA Polska Oliwier Sławiński
37 OB Polska Piotr Głowacki
70 PO Austria Husein Balić
77 PO Polska Ricardo Gonçalves
PO Polska Adrian Małachowski
OB Polska Mieszko Lorenc
PO Polska Mateusz Wysokiński
PO Polska Mateusz Kupczak
PO Hiszpania Andreu Arasa
PO Polska Maksymilian Sitek
PO Chorwacja Antonio Majcenić

Piłkarze na wypożyczeniu

[edytuj | edytuj kod]

Kibice

[edytuj | edytuj kod]
Kibice ŁKS podczas meczu

ŁKS w momencie powstania (1908) stał się pierwszym w Łodzi klubem polskim, w którym uprawiano piłkę nożną, dzięki czemu cieszył się bardzo dużym zainteresowaniem wśród łodzian, w tym przede wszystkim garnącej się do uprawiania sportu młodzieży[38]. Szerokie i stale rozrastające się grono sympatyków klubu potwierdziło swą znaczącą rolę w kraju w 1932, kiedy to ŁKS wygrał plebiscyt Przeglądu Sportowego dla największej liczby kibiców na meczach swojej drużyny w piłkarskiej I lidze (dziś ekstraklasa), za co dostał zegar świetlny firmy Omega[39].

Piłkarze ŁKS przez wiele lat byli wspierani w znaczącej liczbie przez swych sympatyków zarówno na meczach rozgrywanych u siebie, jak i na wyjeździe. Na decydujący o tytule mistrza Polski pojedynek w 1958 z Górnikiem Zabrze pojechało prawie 10 tysięcy łodzian[7]! Radość z mistrzostwa była ogromna. Fetowano ją dwukrotnie: najpierw pod Grand Hotelem przy którym zatrzymał się autokar z zespołem, a następnie w późnych godzinach nocnych, gdy ze Śląska pociągiem powróciła druga grupa kibiców. Pojawili się oni pod hotelem z transparentem: "Mistrzowi Polski ŁKS – kibice"[40]. W latach 70. XX wieku na mecze ŁKS chodziła rekordowa liczba osób – mecze na odnowionym stadionie, w blasku najnowocześniejszych wówczas jupiterów, oglądało ponad 40 tysięcy ludzi[41].

Także dziś kibice wspierają swój klub. Na początku 2014, na przedsezonowej prezentacji piłkarzy w Atlas Arenie – występujących wówczas w IV lidze – przybyło 3 tys. sympatyków[42]. Od 2006 działa tzw. Klub 100, którego celem jest wspieranie finansowo-organizacyjne łódzkiego klubu[43].

Kibice są zaprzyjaźnieni z fanami GKS-u Tychy, Zawiszy Bydgoszcz i Lecha Poznań. Nie jest im po drodze z fanami Widzewa Łódź, Ruchu Chorzów, Legii Warszawa, Arki Gdynia, Zagłebia Lubin, Stomilu Olsztyn, Stali Rzeszów i Elany Toruń[44].

Znani sympatycy klubu

[edytuj | edytuj kod]

Klub miał i ma nadal liczne grono sympatyków spośród m.in. polityków i artystów, którzy chodzili i chodzą na jego mecze. Wśród nich znajdziemy takie nazwiska jak: Aleksy Rżewski, pierwszy prezydent Łodzi po odzyskaniu niepodległości w 1918, Menachem Bornszatjn ps. „Ślepy Maks”, aktorzy Ludwik Benoit, Leon Niemczyk i Marian Łącz, raper O.S.T.R., poeta Ludwik Jerzy Kern, pisarz fantasy Andrzej Sapkowski[7] czy muzyk Jacek Bieleński. Do sympatyzowania z Łódzkim Klubem Sportowym przyznawał się też Krzysztof "NRGeek" Micielski w swoich utworach rapowych, które wydawał pod pseudonimem Kamikaze.

Upamiętnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2008 Poczta Polska wydała okolicznościowe (na 100. rocznicę powstania Łódzkiego Klubu Sportowego) kartę i znaczek pocztowy[45][46] oraz stempel[47]. Na kopercie znajduje się archiwalne zdjęcie byłego piłkarza klubu, Henryka Szymborskiego, który cieszy się ze zdobytego gola; z kolei na znaczku przedstawione są główne dyscypliny sportowe, które miały lub wciąż mają swoje sekcje w klubie: piłka nożna, hokej na lodzie, koszykówka, tenis i siatkówka.

W Łodzi ustanowiono trzy ulice, których patronami zostali byli piłkarze ŁKS. Uhonorowanymi są: Wawrzyniec Cyl, Antoni Gałecki, oraz Władysław Król[48]. Ponadto, podobizna ostatniego z nich znajduje się na fresku „Łódź w pigułce”, na którym pojawiły się 33. najbardziej znane i zasłużone dla miasta osoby.

  1. a b c d e f g de facto 2. poziom rozgrywkowy
  2. de facto 5. poziom rozgrywkowy
  3. a b c de facto 4. poziom rozgrywkowy
  4. de facto 3. poziom rozgrywkowy
  5. de facto od 1972

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. [1] [dostęp: 2022-04-21]
  2. a b To byli prawdziwi Rycerze Wiosny [dostęp: 2016-05-21]
  3. Jest to mecz, który uważa się za pierwsze ligowe spotkanie w Polsce Historia pierwszego meczu [dostęp: 2018-07-11]
  4. a b To już. ŁKS przypieczętował spadek [ZDJĘCIA] [online], Łódzki Sport, 5 maja 2024 [dostęp 2024-05-05] (pol.).
  5. a b c Jan Mazurek, Jest licencja, jest awans. ŁKS wraca do Ekstraklasy! [online], weszlo.com, 26 maja 2023 [dostęp 2023-05-27] (pol.).
  6. Plac gry w 30. minucie spotkania opuścił Stanisław Wlazły, który doznał kontuzji. Nie zastąpił go nikt, ponieważ ówczesne przepisy nie dopuszczały zmiany zawodnika.
  7. a b c d 100 lat ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  8. Legendarny ŁKS przez lata [dostęp: 2016-05-21]
  9. „Przeplatanka” ŁKS-u do wylicytowania [dostęp: 2016-05-21]
  10. Podobają się nowe logo i koszulka ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  11. Przeplatanka ponownie oficjalnym herbem ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  12. ŁKS Łódź: „Przeplatanka” w rękach klubu. Co dalej ze starym herbem? [dostęp: 2016-05-21]
  13. Jak ŁKS został "Włokniarzem". Najstarszy klub łódzki na nowym etapie rozwoju, „Sport”, 3 marca 1949 [dostęp 2020-08-25].
  14. Skarb kibica ŁKS na portalu 90minut.pl [dostęp: 2016-05-21]
  15. Historyczny sezon ŁKS. Rezerwy w II lidze! To trzeci awans w czerwcu! [online], Dziennik Łódzki, 17 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-18] (pol.).
  16. ŁKS III Łódź w bazie 90minut.pl [dostęp 2023-06-19]
  17. ŁKS III Łódź w IV lidze. Awans na trzy kolejki przed końcem sezonu - Radio Łódź [online], radiolodz.pl, 1 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-19] (pol.).
  18. a b c Znika stadion ŁKS przy al. Unii [dostęp: 2016-05-21]
  19. J. Strzałkowski, Łódzki Klub Sportowy 1908-1983, Łódź 1983, s. 12.
  20. 29.06.1924 – Polska – Turcja [dostęp: 2016-05-21]
  21. Stadion ŁKS na portalu stadiony.net [dostęp: 2016-05-21]
  22. Gmina Łódź przejęła stadion ŁKS-u [dostęp: 2016-05-21]
  23. Mecz ŁKS Łódź – Pogoń Lwów 2:1 [dostęp: 2016-05-21]
  24. Już oficjalnie. Gramy na Stadionie Miejskim im. Władysława Króla! [dostęp: 2021-07-28]
  25. ŁKS Łódź – sezon po sezonie. [dostęp 2016-05-21]. (pol.).
  26. Zespół rezerw, pierwszy zespół odpadł w I rundzie.
  27. Napoleon – chluba Łodzi [dostęp: 2016-05-21]
  28. Leszek Jezierski – Napoleon [dostęp: 2016-05-21]
  29. de facto w tym czasie trenerem był Kazimierz Górski
  30. Kazimierz Górski – Trener Tysiąclecia [dostęp: 2016-05-21]
  31. Roczny romans z ŁKS – Łódź – NaszeMiasto.pl [online], lodz.naszemiasto.pl [dostęp 2017-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-25] (pol.).
  32. Surma razy 453. Tak się przechodzi do historii ekstraklasy [dostęp: 2016-05-21]
  33. Statystyki z meczu Legia Warszawa – Korona Kielce na portalu 90minut.pl [dostęp: 2016-05-21]
  34. Karta pocztowa i hat tricki ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  35. Adam Patora dostanie... melonik [dostęp: 2016-05-21]
  36. Historia piłki nożnej ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  37. ŁKS Łódź - Profil klubu.
  38. A. Bogusz, Dawna Łódź sportowa, Łódź 2007, s. 62.
  39. J. Strzałkowski, op. cit., s. 41.
  40. Szał radości w Łodzi po zdobyciu przez ŁKS tytułu mistrza Polski, „Gazeta Zielonogórska”, 29 października 1958 [dostęp 2021-03-25].
  41. portal: stadiony.net; podano rekord frekwencji: 45 tys. widzów na meczu ŁKS z Polonią Bytom – 21.08.1971 [dostęp: 2016-05-21]
  42. Trzy tysiące kibiców ŁKS na prezentacji drużyny w Atlas Arenie [dostęp: 2016-05-21]
  43. O nas Stowarzyszenie Klub 100 – ŁKS Łódź [dostęp: 2016-05-21]
  44. ŁKS Łódź — zgody, układy, kosy, grupy, grill i inne. - StadionowiOprawcy.net [online], stadionowioprawcy.net.
  45. 100. rocznica powstania Łódzkiego Klubu Sportowego [dostęp: 2016-05-21]
  46. ŁKS ma swój znaczek pocztowy [dostęp: 2016-05-21]
  47. Koperta z okolicznościowymi stemplami ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  48. Słownik nazewnictwa miejskiego Łodzi [dostęp: 2016-05-21]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]