Przejdź do zawartości

Éric Cantona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Éric Cantona
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Éric Daniel Pierre Cantona

Data i miejsce urodzenia

24 maja 1966
Marsylia

Pozycja

cofnięty napastnik, środkowy napastnik, ofensywny pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–1988 AJ Auxerre 81 (23)
1985–1986 FC Martigues (wyp.) 15 (4)
1988–1991 Olympique Marsylia 40 (13)
1989 Girondins Bordeaux (wyp.) 11 (6)
1989–1990 Montpellier HSC (wyp.) 33 (10)
1991 Nîmes Olympique 16 (2)
1992 Leeds United A.F.C. 28 (9)
1992–1997 Manchester United F.C. 144 (64)
W sumie: 368 (131)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1987–1996  Francja 45 (20)
2005  Francja (piłka nożna plażowa) 1 (1)
W sumie: 46 (21)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005–2011 Francja (piłka nożna plażowa)
2011–2012 New York Cosmos (dyrektor sportowy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Éric Cantona (wym. [e'ʁik kɑ̃tona], ur. 24 maja 1966 w Marsylii) – francuski piłkarz, aktor, reżyser i producent filmowy. Jako piłkarz występował podczas kariery zawodniczej na pozycji ofensywnego pomocnika i napastnika. Jako aktor wystąpił w parudziesięciu filmach fabularnych oraz szeregu dokumentalnych, w tym opisujących jego karierę sportową.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

W karierze seniorskiej rozegrał 368 meczów i strzelił 131 bramek. W latach 1992–1997 (z przerwami) był zawodnikiem Manchesteru United, w latach 1987–1995 występował w reprezentacji Francji, w której rozegrał 45 meczów i strzelił 20 goli.

Wśród sukcesów odniesionych z Manchester United były cztery tytuły mistrza Anglii – 1993, 1994, 1996, 1997. Został uznany piłkarzem roku 1996. Éric Cantona zwyciężył w plebiscycie na największego piłkarza w historii angielskiej Premier League, przeprowadzonym w 2005 w imieniu sponsora ligi, banku Barclays, wśród ponad 26 tysięcy kibiców ze 170 krajów. Karierę zakończył w 1997, po czym został kapitanem, a następnie trenerem reprezentacji Francji w piłce plażowej, z którą (również jako zawodnik) w 2005 zdobył tytuł Mistrza Świata. W styczniu 2011 objął stanowisko dyrektora sportowego w reaktywowanym klubie New York Cosmos.

25 stycznia 1995, w czasie meczu Premier League Crystal PalaceManchester United, Cantona kopnął kibica drużyny przeciwnej, za co został zawieszony do września tego samego roku. Otrzymał także karę 120 godzin robót publicznych (początkowo proponowano karę 2 tygodni więzienia)

Sukcesy drużynowe

[edytuj | edytuj kod]

Olympique Marsylia

  • zdobywca mistrzostwa Francji (1989)
  • zdobywca pucharu Francji (1989)

Leeds United

  • zdobywca mistrzostwa Anglii (1992)

Manchester United

  • czterokrotny zdobywca mistrzostwa Anglii (1993, 1994, 1996, 1997)
  • dwukrotny zdobywca pucharu Anglii (1994, 1996)
  • czterokrotny zdobywca Tarczy Dobroczynności (1993, 1994, 1996, 1997)
  • półfinalista Ligi Mistrzów (1997)

Reprezentacja Francji

  • Udział w Euro 1992 z reprezentacją Francji (faza grupowa)

Reprezentacja Francji w piłce plażowej

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Manchester United

  • PFA Players’ Player of the year (1994)
  • FWA Footballer of the year (1996)
  • Najlepszy piłkarz stulecia (2001)
  • Najlepszy piłkarz w historii Premier League (2005)

Kariera filmowa

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo występował jako jeden z bohaterów w filmach dokumentujących osiągnięcia klubów sportowych, w których występował[1]. Jego pierwszy udział w filmie fabularnym miał miejsce w 1995 (film pt. Szczęście jest na łące)[2]. Od tego czasu wystąpił w ponad trzydziestu produkcjach, w tym drugoplanową rolę w Elizabeth[1].

Dwukrotnie (2002 i 2014) próbował swoich sił jako reżyser oraz producent – w tym dramatu sportowego, w którym zagrał sam siebie Szukając Erica (2009) w reżyserii Kena Loacha[1].

Występował także w reklamach produktów Nike, Renault i Kronenbourg[3].

Inna aktywność

[edytuj | edytuj kod]

W 2010 r. wezwał do „bezkrwawej rewolucji” polegającej na obaleniu niesprawiedliwego systemu bankowego, zaproponował wówczas przeprowadzenie akcji masowego wycofywania pieniędzy z kont bankowych, która miała być przeprowadzona w ciągu jednego dnia w celu destabilizacji systemu finansowego. Dwa lata później Éric Cantona zadeklarował, że chce wystartować w wyborach prezydenckich jako kandydat niezależny. Cantona chciał za pomocą swojego obwieszczenia zwrócić uwagę na ciężką sytuację francuskich bezdomnych, o co poprosiła go fundacja „Abbe Pierre”[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Eric Cantona. filmweb.pl. [dostęp 2017-05-29].
  2. Szczęście jest na łące (1995). filmweb.pl. [dostęp 2017-05-29].
  3. Eric Cantona. Ciekawostki. filmweb.pl. [dostęp 2017-05-29].
  4. Francja: Głośna prowokacja Érica Cantony. lewica.pl, 2012-01-11. [dostęp 2017-05-29].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]