Álvaro Parente

Álvaro Parente
	; Álvaro Parente w garażu zespołu na torze Silverstone Circuit podczas rundy Superleague Formula w 2010 roku
Państwo	Portugalia
Data i miejsce urodzenia	4 października 1984 ; Porto
	Sukcesy
	2005: Brytyjska Formuła 3 (mistrz); 2007: Formuła Renault 3.5 (mistrz)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Álvaro Parente (ur. 4 października 1984 w Porto) – portugalski kierowca wyścigowy.

Kariera

Formuła 3

Karierę rozpoczął w roku 1994, od startów w kartingu. W 2001 roku przeszedł do wyścigów samochodów jednomiejscowych, debiutując w Hiszpańskiej Formule 3. Pierwszy sezon zakończył na 12. pozycji. W drugim przeszedł do mocniejszej ekipy Racing Engineering, dzięki czemu wygrał swój pierwszy wyścig i zdobył pole position. Uzyskane punkty pozwoliły mu na zajęcie 4. miejsca na koniec sezonu.

W roku 2003 awansował do Formuły 3 Euroseries, gdzie startował w barwach ekipy Team Ghinzani. W wyniku słabej dyspozycji zespołu, uzyskał jednak zaledwie jeden punkt, dający mu w ogólnej punktacji odległą 25. pozycję (dodatkowo nie ukończył prestiżowego wyścigu Masters of Formula 3). Poza udziałem w europejskiej F3, wystąpił również w dwóch rundach Włoskiej i Brytyjskiej edycji (w tej drugiej reprezentował Carlin Motorpsort). W narodowych seriach Portugalczyk spisał się lepiej (zwłaszcza we włoskim cyklu, w którym wygrał jeden wyścig), będąc w końcowej klasyfikacji na 9. i 22. miejscu. W brytyjskim zespole wziął też udział w dwóch prestiżowych wyścigach, w Azji – Grand Prix Makau (nie ukończył) oraz F3 Korea Super Prix (10 miejsce).

W sezonie 2004 przeniósł się do Brytyjskiej Formuły 3, w której zaliczył pełny etat startów. W tym czasie czterokrotnie stanął na podium, w tym raz zwyciężył oraz dwukrotnie sięgnął po pole position. Zdobyte punkty sklasyfikowały Parente na 7. miejscu w klasyfikacji końcowej. Ponownie wystąpił w wyścigach Masters at Zolder (34. miejsce) i Grand Prix Makau (nie ukończył) oraz dodatkowo w European Cup (8. miejsce). Drugi i ostatni pełny sezon w Wielkiej Brytanii był już dominujący w wykonaniu Alvaro. Wygrał w tym czasie jedenaście z osiemnastu wyścigów oraz zdobył dziewięć pole position, dzięki czemu szybko zapewnił sobie tytuł mistrzowski.

A1 Grand Prix

Po świetnym roku, postanowił zaangażować się w zimową serię A1 Grand Prix, w której reprezentował narodową ekipę Portugalii. W ciągu dwudziestu wyścigów, trzykrotnie stanął na podium, ostatecznie zajmując 9. lokatę w generalnej klasyfikacji. W kolejnym sezonie wziął udział w trzech rundach. Dwukrotnie zdobyte punkty, dały mu 17. miejsce na koniec sezonu.

World Series by Renault

W roku 2006 przeszedł do wyższej rangą World Series by Renault. We włoskiej ekipie Victory Engineering pięciokrotnie meldował się w pierwszej trójce, w tym trzykrotnie na najwyższym stopniu. Zebrane punkty pozwoliły Parente zająć w klasyfikacji końcowej 5. miejsce. W kolejnym sezonie reprezentował barwy francuskiego teamu Tech 1 Racing. Dobra współpraca zaowocowała tytułem mistrzowskim w obu klasyfikacjach, z dorobkiem dwóch zwycięstw i pole position.

Inne serie

W sezonie 2009 wystąpił w jednej rundzie serii Superleague Formula. W zespole Hitech Junior Team (pod szyldem FC Porto), już w drugim wyścigu sięgnął po zwycięstwo (pierwszego nie ukończył). Przyczynił się w ten sposób do zajęcia przez jego stajnię 5. pozycji. Jednorazowy sukces odniósł również w Hiszpańskich Mistrzostwach GT, w których w ekipie Aurora Racing Team, sięgnął po pole position. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 25. miejscu w ogólnej punktacji.

W roku 2010 ponownie reprezentował barwy drużyny piłkarskiej FC Porto, tym razem jednak w zespole Reid Motorsport. Portugalczyk wystąpił w całym sezonie (tylko w jednej rundzie zastąpił go Australijczyk Earl Bamber), osiągając łącznie dwa zwycięstwa, na torach w Niemczech oraz w Hiszpanii. Ostatecznie jego team zmagania ukończył na 7. lokacie.

GP2

Świetne wyniki otworzyły mu drogę do serii GP2, gdzie startował w brytyjskiej stajni Super Nova Racing. Od razu pokazał swój talent, wygrywając inauguracyjny wyścig na torze pod Barceloną, w Hiszpanii (po tym sukcesie stanął jeszcze trzykrotnie na podium). Pomimo iż w kolejnych wyścigach nie szło mu już tak dobrze, debiut w tym serialu mógł zaliczyć do całkiem udanych, będąc sklasyfikowanym na przyzwoitej 8. pozycji. W przerwie zimowej zadebiutował w Azjatyckiej GP2, w malezyjskim zespole Qi-Meritus Mahara. Słabe osiągi bolidu nie pozwoliły mu jednak na uzyskanie premiowanych punktami rezultatów.

W roku 2009 ponownie startował w GP2, tym razem jednak w debiutującej portugalskiej ekipie, Ocean Racing Technology, której współwłaścicielem jest były kierowca Formuły 1, Tiago Monteiro. Portugalczyk nie mógł poważnie walczyć o tytuł, ale po raz kolejny pokazywał się z dobrej strony, m.in. wygrywając główny wyścig na trudnym torze w Belgii, uprzednio zdobywając pole position. Świetne wyniki przeplatały się jednak z licznymi słabszymi rezultatami, wynikającymi ze słabszej dyspozycji pojazdu oraz jego awaryjności. Ostatecznie zmagania zakończył ponownie na 8. lokacie.

Na początku 2010 roku wziął udział w dwóch ostatnich rundach zimowej edycji przedsionka F1, w ekipie Scuderia Coloni. W ciągu czterech wyścigów, trzykrotnie dojechał na premiowanych pozycjach (w kończącym zmagania sprincie zajął trzecie miejsce). Zgromadzone punkty pozwoliły Portugalczykowi zająć 8. pozycję w ostatecznej klasyfikacji. W europejskim cyklu również wystąpił w kończących zmagania rundach, na torze Spa-Francorchamps i Monza. Swoje umiejętności zademonstrował podczas belgijskiej eliminacji, kończąc wyścigi na drugim i trzecim miejscu. Na włoskim obiekcie słabe osiągi pojazdu nie pozwoliły już na zdobycie punktów. Ostatecznie rywalizację ukończył na 15. miejscu.

Formuła 1

Portugalczyk dzięki wsparciu sponsorów oraz dobrym wynikom był jednym z kierowców wymienianych w gronie kandydatów do hiszpańskiego zespołu Campos Grand Prix, który ma zadebiutować w sezonie 2010 Formuły 1. Parente podpisał jednak kontrakt z innym debiutantem, brytyjskim Virgin Racing, u którego miał pełnić rolę kierowcy testowego, ale z powodu wycofania się sponsorów kontrakt nie doszedł do skutku^[1]^[2].

Statystyki

Sezon	Seria	Zespół	Wyścigi	Zwycięstwa	PP	Punkty	Poz. koń.
2001	Hiszpańska Formuła 3	G-Tec	9	0	0	50	12
2001	Hiszpańska Formuła 3	E. V. Racing	9	0	0	50	12
2002	Hiszpańska Formuła 3	Racing Engineering	13	1	1	139	4
2003	Formuła 3 Euro Series	Team Ghinzani	19	0	0	1	25
	Włoska Formuła 3		2	1	1	34	9
	Masters of Formula 3		1	0	0	N/A	22
	Grand Prix Makau	Carlin Motorsport	1	0	0	N/A	NS
	F3 Korea Super Prix		1	0	0	N/A	10
	Brytyjska Formuła 3		2	0	0	7	22
2004	Brytyjska Formuła 3	Carlin Motorsport	24	1	2	137	7
	Masters of Formula 3		1	0	0	N/A	34
	F3 European Cup		1	0	0	N/A	8
	Grand Prix Makau		1	0	0	N/A	NS
2005	Brytyjska Formuła 3	Carlin Motorsport	18	11	9	289	1
2005–06	A1 Grand Prix	A1 Team Portugal	20	0	0	66†	9†
2006	Formuła Renault 3.5	Victory Engineering	15	3	0	94	5
2006–07	A1 Grand Prix	A1 Team Portugal	6	0	0	10†	17†
2007	Formuła Renault 3.5	Tech 1 Racing	17	2	2	129	1
2008	Seria GP2	Super Nova Racing	20	1	0	34	8
2008–09	Azjatycka Seria GP2	Qi-Meritus Mahara	6	0	0	1	21
2009	Seria GP2	Ocean Racing Technology	20	1	1	30	8
	Hiszpańskie Mistrzostwa GT	Aurora Racing Team	2	0	1	10	25
	Superleague Formula	F.C. Porto	2	1	0	302†	5†
2009–10	Azjatycka Seria GP2	Scuderia Coloni	4	0	0	12	8
2010	Seria GP2	Scuderia Coloni	4	0	0	13	15
2011	Seria GP2	Racing Engineering	4	0	0	8	16
2011	Seria GP2	Carlin	8	0	0	0	16

† – tylko zespół był liczony do klasyfikacji.

Wyniki w GP2

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																				Punkty	Pozycja
2008	Super Nova Racing	ESP	ESP	TUR	TUR	MON	MON	FRA	FRA	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	VAL	VAL	BEL	BEL	ITA	ITA	34	8
2008	Super Nova Racing	1	7	NU	8	5	3	9	NU	16	NU	3	6	16	NU	16	NU	2	NU	NU	16	34	8
2009	Ocean Racing Technology	ESP	ESP	MON	MON	TUR	TUR	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	VAL	VAL	BEL	BEL	ITA	ITA	POR	POR	30	8
2009	Ocean Racing Technology	NU	11	NU	NU	NU	10	NU	11	6	2	9	6	4	NU	1	NU	11	NU	NU	4	30	8
2010	PPR.com Scuderia Coloni	ESP	ESP	MON	MON	TUR	TUR	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	ARE	ARE	13	15
2010	PPR.com Scuderia Coloni	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	3	12	9	-	-	13	15
2011		TUR	TUR	ESP	ESP	MON	MON	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA			8	16
	Racing Engineering	-	-	11	7	2	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
	Carlin	-	-	-	-	-	-	NU	18	9	9	21†	NU	-	-	-	-	12	12

Wyniki w Azjatyckiej Serii GP2

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach											Punkty	Pozycja
2008/2009	My Qi-Meritus Mahara	CHN	CHN	ARE	BHR	BHR	QAT	QAT	MAL	MAL	BHR	BHR	1	21
2008/2009	My Qi-Meritus Mahara	-	-	-	-	-	17	16	11	9	NU	13	1	21
2009/2010	Scuderia Coloni	ARE	ARE	ARE	ARE	BHR	BHR	BHR	BHR				12	8
2009/2010	Scuderia Coloni	-	-	-	-	6	NU	4	3				12	8

Wyniki w Formule Renault 3.5

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Punkty	Pozycja
2006	Victory Engineering	ZOL	ZOL	MON	TUR	TUR	ITA	ITA	SFR	SFR	DEU	DEU	GBR	GBR	FRA	FRA	ESP	ESP	96	5
2006	Victory Engineering	NW	NZ	6	3	1	3	4	NU	4	1	NU	17	NU	12	11	3	1	96	5
2007	Tech 1 Racing	ITA	ITA	DEU	DEU	MON	HUN	HUN	BEL	BEL	GBR	GBR	FRA	FRA	PRT	PRT	ESP	ESP	129	1
2007	Tech 1 Racing	2	4	3	10	1	NU	NU	1	6	4	NU	6	4	6	7	3	6	129	1

Przypisy

↑ Marek Roczniak: Parente i Razia kierowcami testowymi Virgin Racing. f1wm.pl, 2009-12-15. [dostęp 2009-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-03)].
↑ Igor Szmidt: Parente stracił posadę kierowcy testowego. f1wm.pl, 2010-02-18. [dostęp 2010-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Bibliografia

Álvaro Parente

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona kierowcy

[1] Marek Roczniak: Parente i Razia kierowcami testowymi Virgin Racing. f1wm.pl, 2009-12-15. [dostęp 2009-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-03)].

[2] Igor Szmidt: Parente stracił posadę kierowcy testowego. f1wm.pl, 2010-02-18. [dostęp 2010-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[1]

[2]

Bolidy	VR-01 MVR-02
Kierowcy	Timo Glock Lucas Di Grassi Jérôme d’Ambrosio
Kierowcy rezerwowi	Álvaro Parente Luiz Razia Andy Soucek Sakon Yamamoto Robert Wickens
Twórca zespołu	John Booth
Pracownicy zespołu	John Booth Ian Phillips Andy Webb Nikołaj Fomienko Nick Wirth John McQuilliams Richard Taylor Graeme Lowdon Etienne de Villiers Darryl Eales Richard Branson Pat Symonds Jim Wright Michael Harre Mark Hutcheson Dave Greenwood

World Series by Nissan	1998: Marc Gené 1999: Fernando Alonso 2000: Antonio García 2001: Franck Montagny 2002: Ricardo Zonta 2003: Franck Montagny 2004: Heikki Kovalainen
Europejski Puchar Formuły Renault V6	2003: José María López 2004: Giorgio Mondini
Formuła Renault 3.5	2005: Robert Kubica 2006: Alx Danielsson 2007: Álvaro Parente 2008: Giedo van der Garde 2009: Bertrand Baguette 2010: Michaił Aloszyn 2011: Robert Wickens 2012: Robin Frijns 2013: Kevin Magnussen 2014: Carlos Sainz Jr. 2015: Oliver Rowland