Navin Ramgoolam
.jpg) Navin Ramgoolam (2018) | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1947 |
|---|---|
| Premier Mauritiusa | |
| Okres |
od 12 listopada 2024 |
| Przynależność polityczna |
Partia Pracy Mauritiusa (MLP) |
| Poprzednik | |
| Premier Mauritiusa | |
| Okres |
od 5 lipca 2005 |
| Przynależność polityczna |
Partia Pracy Mauritiusa (MLP) |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Mauritiusa | |
| Okres |
od 15 grudnia 1995 |
| Przynależność polityczna |
Partia Pracy Mauritiusa (MLP) |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
_-_ribbon_bar.png){kind=small} 
| |
Navin Ramgoolam (ur. 14 lipca 1947 w Port Louis) – maurytyjski polityk, trzykrotny premier Mauritiusa, w latach 1995–2000, 2005–2014 oraz od 12 listopada 2024. Lider Partii Pracy Mauritiusa (Mauritius Labour Party – MLP).
Edukacja i praca zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Navin Ramgoolam jest synem Seewoosagura Ramgoolama, zwanego „ojcem narodu”, premiera w latach 1961-1982.
Ramgoolam z wykształcenia jest lekarzem. W latach 1968–1975 studiował chirurgię w Royal College of Surgeons w Dublinie, w Irlandii.
Po zakończeniu studiów medycznych w 1975 pracował przez rok w dublińskim szpitalu St. Laurences. W latach 1976–1977 pracował w maurytyjskim A.G Jeetoo Hospital, w latach 1977-1980 w University College Hospital w Londynie, od 1982 do 1985 w Yorkshire Clinic w West Yorkshire. Od 1985 do 1987 prowadził własną praktykę lekarską na Mauritiusie, po czym na nowo rozpoczął studia w Londynie.
Od 1987 do 1990 studiował w London School of Economics oraz nauki polityczne na Uniwersytecie Londyńskim. W latach 1992–1993 odbył kurs w Inns of Court School of Law.
Kariera polityczna
[edytuj | edytuj kod]W lutym 1991 Navin Ramgoolam został liderem Partii Pracy Mauritiusu (MLP, Mauritius Labour Party). We wrześniu 1991 dostał się do parlamentu i został liderem opozycji. W grudniu 1995 jego partia wygrała wybory parlamentarne i Ramgoolam 27 grudnia 1995 objął funkcję szefa rządu.
Jego pierwsza kadencja jako premiera naznaczona była przez rozruchy po śmierci w celi więziennej znanego piosenkarza, Kaya. W wyborach we wrześniu 2000 przegrał rywalizację z Aneroodem Jugnauthem i Paulem Bérengerem, liderami Walczącego Ruchu Mauritiusa i ponownie znalazł się na czele opozycji.
Przed wyborami parlamentarnymi 3 lipca 2005 zawiązał koalicję Sojusz Socjalistyczny, która zdołała zdobyć większość (42 miejsc) w 70-osobowym Zgromadzeniu Narodowym. W kampanii wyborczej obiecywał reformy ekonomiczne oraz poprawę transportu na wyspie, łącznie ze zniesieniem opłat za przejazd komunikacją publiczną dla osób starszych i studentów. 5 lipca 2005 po raz drugi został zaprzysiężony na stanowisku premiera oraz ministra spraw wewnętrznych i obrony[1].
Przed wyborami parlamentarnymi w maju 2010 zawiązał koalicję Sojusz Przyszłości z opozycyjnym Ruchem Socjalistycznym Mauritiusu (MSM) Pravinda Jugnautha[2]. W wyborach 5 maja 2010 koalicja odniosła zwycięstwo, zdobywając 41 mandatów w czasie głosowania, a w sumie 45 mandatów w 69-osobowym parlamencie. Premier Ramgoolam zapowiedział prowadzenie polityki opartej na „jedności, równości i nowoczesności”[3]. Oznajmił, że priorytetami jego rządu będzie poprawa infrastruktury drogowej, wzmocnienie bezpieczeństwa obywateli, rozwój opieki zdrowotnej i edukacji[4]. Nowy gabinet został zaprzysiężony 11 maja 2010, premier Ramgoolam objął w nim także resort spraw wewnętrznych. Wicepremierem i ministrem finansów został mianowany Pravind Jugnauth[5]. W dniu 17 grudnia 2014 roku zakończył urzędowanie na stanowisku premiera[6].
W przeprowadzonych 10 listopada 2024 wyborach parlamentarnych, kierowana przez niego koalicja wyborcza Alliance du Changement (AdC) uzyskała 61,4% głosów oraz 60 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym (na ogólną liczbę 66)[7]. Dwa dni później, Navin Ramgoolam po raz trzeci stanął na czele rządu[8][9].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Wielki Oficer Legii Honorowej (Francja, 2006)[10]
- Wielki Komandor Orderu Gwiazdy i Klucza Oceanu Indyjskiego (Mauritius, 2008)[11]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ New Cabinet sworn in, Non-Citizen, 7 lipca 2005.
- ↑ L’alliance bleu-blanc-rouge conclue : 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD L’alliance bleu-blanc-rouge conclue: 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD. Delfimedia, 1 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-03)]. (fr.).
- ↑ Prime Minister Navin Ramgoolam wins Mauritius election. BBC News, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
- ↑ Navin Ramgoolam: „Je dédie cette victoire à l’unité nationale”. LeMatinal, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. (fr.).
- ↑ Cabinet : baptême du feu pour 7 ministres, 6 font leur comeback au Conseil des ministres, 12 ministres sortants reconduits à des fonctions ministérielles. Defi Media, 12 maja 2010. [dostęp 2010-05-15]. (fr.).
- ↑ Mauritius. Worldstatesmen.org, 17 grudnia 2014. [dostęp 2015-02-25]. (ang.).
- ↑ Législatives 2024 - Le Guide [online], Le Mauricien [dostęp 2024-11-13] (ang.).
- ↑ Mauritius: Lider opozycji Navin Ramgoolam mianowany premierem po zwycięstwie w wyborach [online], wnp.pl [dostęp 2024-11-13] (pol.).
- ↑ Mauritius opposition leader Ramgoolam appointed PM after landslide election win [online], Reuters, 12 listopada 2024 [dostęp 2024-11-13] (ang.).
- ↑ La légion d?honneur de Ramgoolam célébrée [online], lexpress.mu, 29 kwietnia 2006 [dostęp 2024-11-13] (fr.).
- ↑ National Day Honours 2008
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Biografia na oficjalnej stronie rządu. gov.mu. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
