Przejdź do zawartości

Franciszek Węgrzyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Franciszek Węgrzyn edytowana 09:25, 24 lip 2024 przez Martyniakaleksander (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Franciszek Węgrzyn
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1892
Wola Mielecka

Data i miejsce śmierci

1965
Stany Zjednoczone

Przebieg służby
Lata służby

19181939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

1 Dywizja Piechoty Legionów
Wyższa Szkoła Wojenna
Oddział IV SG
Inspektorat Armii Nr I
Biuro Inspekcji GISZ
74 Pułk Piechoty
14 Dywizja Piechoty
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII
57 Pułk Piechoty
50 Pułk Piechoty
Dowództwo KOP
26 Pułk Piechoty

Stanowiska

słuchacz
oficer sztabu
dowódca batalionu piechoty
szef sztabu dywizji
szef sztabu okręgu korpusu
dowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku
szef sztabu KOP
dowódca pułku piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Franciszek Węgrzyn (ur. 5 marca 1892 w Woli Mieleckiej, zm. 1965 w Stanach Zjednoczonych) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 marca 1892 w Woli Mieleckiej jako syn Szymona i Tekli z d. Bakówny[1][2].

14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w 5 pułku piechoty Legionów[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 1 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 973. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Do jesieni 1923 roku był oficerem sztabu pułkownika Bolesława Popowicza, dowódcy piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku piechoty Legionów[6].

31 października 1923 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[7], w charakterze słuchacza IV Kursu Normalnego[8][9]. 1 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Generalnego w Warszawie na okres sześciu miesięcy[10]. Z dniem 1 kwietnia 1926 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr I w Wilnie, którym kierował generał dywizji Edward Śmigły-Rydz[11].

Z dniem 1 października 1926 roku został przydzielony do Biura Inspekcji Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych[12][13]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. 5 listopada 1928 roku ogłoszono jego przeniesienie do 74 pułku piechoty w Lublińcu na stanowisko dowódcy batalionu, lecz już 28 października został przydzielony na dwumiesięczny XII normalny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[15][16]. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do dowództwa 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[17]. 23 października 1931 roku ogłoszono jego przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[18]. W dowództwie pełnił obowiązki szefa sztabu[19]. W listopadzie 1933 roku został dowódcą batalionu w 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu[7]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[20]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do 50 pułku piechoty w Kowlu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[21]. W 1937 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa sztabu tej formacji. W 1938 roku zastąpił pułkownika Tadeusza Münnicha na stanowisku dowódcy 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim.

W czasie kampanii wrześniowej dowodził 26 pułkiem piechoty. Walczył w obronie Warszawy jako dowódca odcinka „Utrata” Przedmościa Praskiego. Po kapitulacji stolicy przebywał w niewoli niemieckiej, między innymi w Oflagu VII A Murnau[22]. Wiosną 1945 roku, po uwolnieniu z niewoli, przebywał początkowo w Wielkiej Brytanii, skąd wyjechał do Stanów Zjednoczonych i tam osiadł na stałe.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. Franciszek Węgrzyn [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-09-16].
  3. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1066.
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 36, 937.
  5. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 87, 137, 413.
  7. a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
  8. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 71 z 13 listopada 1923 roku, s. 750.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 133, 356, 1363.
  10. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 101 z 7 października 1925 roku, s. 547.
  11. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 16 z 12 kwietnia 1926 roku, s. 112.
  12. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 354.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125, 181.
  14. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  15. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  16. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 42.
  17. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  18. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 327.
  19. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 471.
  20. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 15.
  21. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
  22. Głowacki 1985 ↓, s. 49, 198, 212, 228, 327.
  23. Rómmel 1958 ↓, s. 401.
  24. a b c d Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
  25. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  26. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  27. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  28. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]