Przejdź do zawartości

Urszula Trawińska-Moroz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Urszula Trawińska-Moroz edytowana 09:05, 24 lip 2024 przez EmptyBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 lip 2024, była oparta na tej wersji.
Urszula Trawińska-Moroz
Data i miejsce urodzenia

4 października 1937
Gniezno

Typ głosu

sopran koloraturowy

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka operowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Urszula Trawińska-Moroz (ur. 4 października 1937 w Gnieźnie)[1] – polska śpiewaczka operowa (sopran koloraturowy), reżyser, dyrektor teatru.

Śpiewaczka (sopran koloraturowy), pedagog, reżyser, dyrektor teatru. Początkowo uczyła się gry na fortepianie. W 1952 rozpoczęła naukę śpiewu, którą w 1957-1958 kontynuowała w PWSM w Poznaniu, a następnie w klasie śpiewu Ady Sari w PWSM w Warszawie. W 1961 ukończyła studia z wyróżnieniem. Była członkiem PZPR[2]. W 1969 uczestniczyła w kursie u Giny Signa w Wenecji. W latach 1962–1965 solistka Opery Objazdowej w Warszawie (debiutowała partią Mimi w „Cyganerii” G. Pucciniego), w latach 1965-1987 w Teatrze Wielkim w Warszawie. W latach 1987–1989 dyrektor naczelna i artystyczna Opery i Operetki w Szczecinie (reż. „Straszny dwór” S. Moniuszki i „Marsz, marsz Polonia” W. Panka, śpiewała m.in. partię Violetty w „Traviacie” G. Verdiego i Maricy w „Hrabinie Maricy” E. Kalmana). W 1988-1991 dyrektor naczelna i artystyczna Operetki Warszawskiej (reż. m.in. „Błękitną maskę” F. Raymonda, śpiewała m.in. partię Hanny Glawari w „Wesołej wdówce” F. Lehara). Od 1978 wykładowca (od 1987 prof.) śpiewu solowego w AM w Warszawie. Występowała na wielu scenach operowych i estradach w kraju i za granicą m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech, Jugosławii, Hiszpanii, Rumunii, w 1976-1977 współpracowała z Operą w Monachium. Od 1991 prowadzi prywatny objazdowy Polski Teatr Muzyczny. Utrzymywała w repertuarze 27 partii operowych, 10 oratoriów i kantat, ok. 200 pieśni różnych kompozytorów. Nagrywała dla Polskiego Radia, występowała w programach i filmach TV, wydała kilka płyt w „Polskich Nagraniach” m.in. „Pastorałki”, „Orfeusz” Glucka, „Urszula Trawińska-Moroz - sopran”. Laureatka międzynarodowych konkursów wokalnych im. G. Enescu, Bukareszt 1961 i „Bel Canto”, Liège 1963. Wydała wspomnienia „Dobre duchy z zamku Ravenswood”.

W latach 70. zasiadała w Radzie Narodowej m. st. Warszawy[3].

26 maja 2009 z rąk sekretarza stanu w MKiDN Piotra Żuchowskiego odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4]. W czasach PRL była odznaczona m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką Zasłużony Działacz Kultury[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Polska Fundacja Muzyczna: Kalendarium Muzyczne – Październik. pfm.waw.pl. [dostęp 2011-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-14)]. (pol.).
  2. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1005–1006. ISBN 83-223-2073-6.
  3. ↑ Lista wybranych radnych w dn. 21 marca 1976, „Życie Warszawy”, nr 71 (10170), 24 marca 1976, s. 2
  4. ↑ Medale Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 2009-05-26.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Urszula_Trawińska-Moroz&oldid=74383262”