Koroby 2
.jpg) Cerkiew św. Michała Archistratega w Korobach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
 55°07′01,0″N 27°32′26,0″E/55,116944 27,540556
| |
Koroby 2 (biał. Карабы 2, Karaby 2; ros. Коробы 2, Koroby 2) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, 10 km na zachód od Głębokiego. Wchodzi w skład sielsowietu Koroby.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś Koroby została opisana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego[2]. Z opisu wynika, że w 1883 roku leżała w powiecie dziśnieńskim guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku w 8 domach mieszkało tu 65 mieszkańców. Była to wieś prywatna należąca do Brzostowskich.
W okresie międzywojennym wieś Wincentowo (Koroby II) leżała w granicach II Rzeczypospolitej w gminie wiejskiej Głębokie, w powiecie dziśnieńskim, w województwie wileńskim.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 96 osób, 37 było wyznania rzymskokatolickiego a 59 prawosławnego. Jednocześnie 37 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 59 białoruską. Było tu 14 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 23 domach zamieszkiwało 128 osób[4].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Głębokiem. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Głębokiem[5].
Na mapie Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1932 roku została oznaczona jako Koroby I. Znajdowało się tu wówczas 16 domów.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką, w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Koroby, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 410.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 43.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 16.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 201.