Przejdź do zawartości

Bode Miller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 77.254.234.210 (dyskusja) o 18:57, 17 cze 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Bode Miller
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 października 1977
Easton

Wzrost

188 cm

Debiut w PŚ

20.11 1997, Park City
(11. miejsce – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

20.11 1997, Park City
(11. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

17.12 2000, Val d’Isère (3. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Vancouver 2010 Superkombinacja
srebro Salt Lake City 2002 Gigant
srebro Salt Lake City 2002 Kombinacja
srebro Vancouver 2010 Supergigant
brąz Vancouver 2010 Zjazd
brąz Soczi 2014 Supergigant
Mistrzostwa świata
złoto Sankt Moritz 2003 Gigant
złoto Sankt Moritz 2003 Kombinacja
złoto Bormio 2005 Supergigant
złoto Bormio 2005 Zjazd
srebro Sankt Moritz 2003 Supergigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2004/2005
Kryształowa Kula
2007/2008
2. miejsce
2002/2003
3. miejsce
2005/2006
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2004/2005
2. miejsce
2007/2008
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
2001/2002
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2003/2004
2. miejsce
2002/2003
2. miejsce
2004/2005
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2004/2005
Mała Kryształowa Kula
2006/2007
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2002/2003
Mała Kryształowa Kula
2003/2004
Mała Kryształowa Kula
2007/2008
2. miejsce
2005/2006

Samuel Bode Miller (ur. 12 października 1977 w Easton) – amerykański narciarz alpejski, wielokrotny medalista olimpijski oraz mistrzostw świata, a także dwukrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Miller znany jest ze wszechstronnych umiejętności alpejskich – zaczynał głównie jako slalomista, z czasem osiągał także dobre wyniki w konkurencjach szybkościowych. W grudniu 2004 roku został drugim zawodnikiem w historii (po reprezentującym Luksemburg Marco Girardellim w sezonie 1988/1989), który odniósł zwycięstwa we wszystkich konkurencjach alpejskich w jednym sezonie; Miller uczynił to zaledwie po dziesięciu zawodach pucharowych sezonu. Jest jedną z barwniejszych postaci w gronie alpejczyków. Znany z ryzykownego stylu jazdy, często nie kończy przejazdów; z drugiej strony udaje mu się zyskiwać czas nad rywalami w sytuacjach, pozornie sprawiających wrażenie popełnienia błędu. Cechuje go także swobodne podejście do startów – w jednym z wywiadów stwierdził, że startował po wypiciu alkoholu (co potem prostował, chodziło jedynie o spożycie alkoholu w wieczór poprzedzający zawody). W innej kontrowersyjnej wypowiedzi oskarżył znanego kolarza Lance’a Armstronga o stosowanie niedozwolonych środków wspomagających. Jak się okazało miał rację.

Zdobył dwa medale na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku. Został wicemistrzem olimpijskim w slalomie gigancie (za Austriakiem Stephanem Eberharterem) i w kombinacji alpejskiej (za Norwegiem Kjetilem André Aamodtem). Na igrzyskach w Nagano cztery lata wcześniej nie ukończył zarówno slalomu, jak i slalomu giganta. Starty podczas igrzysk w Turynie w 2006 roku rozpoczął od piątego miejsca w zjeździe. Był też szósty w gigancie, a rywalizacji w supergigancie, kombinacji i slalomie nie ukończył.

Jest również multimedalistą mistrzostw świata. Debiutował przed własną publicznością na mistrzostwach świata w Vail w 1999 roku, gdzie w slalomie gigancie i supergigancie zajmował dalsze miejsca, ale w slalomie uplasował się na 8. pozycji. Pierwsze medale zdobył podczas MŚ w St. Moritz cztery lata później, zostając mistrzem w slalomie gigancie i kombinacji oraz wicemistrzem w supergigancie. Zdominował konkurencje szybkościowe podczas mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku, wygrywając zjazd i supergigant, natomiast nie ukończył obu slalomów oraz kombinacji. Na późniejszych edycjach MŚ nie stawał już na podium, jego najlepszym wynikiem było szóste miejsce w superkombinacji wywalczone podczas mistrzostw świata w Åre w 2007 roku.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 20 listopada 1997 roku w Park City, zajmując jedenaste miejsce w slalomie gigancie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanął 17 grudnia 2000 roku w Val d’Isère, zajmując trzecie miejsce w gigancie. Wyprzedzili go wtedy tylko Szwajcar Michael von Grünigen i Austriak Heinz Schilchegger. Blisko rok później, 9 grudnia 2001 roku w tej samej miejscowości odniósł pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ, wygrywając giganta. 13 stycznia 2008 roku w Wengen był najlepszy w zjeździe, odnosząc 27. zwycięstwo w karierze, czym wyprzedził Phila Mahre w ilości amerykańskich zwycięstw w PŚ. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w sezonie 2001/2002 zajął czwarte miejsce, a w klasyfikacji slalomu był drugi. Rok później ukończył rywalizację na drugim miejscu, za Eberharterem. W sezonie 2003/2004 ponownie był czwarty; po bardzo dobrym początku sezonu 2004/2005 utrzymał pozycję lidera do końca sezonu i sięgnął po Kryształową Kulę, przed Austriakami Benjaminem Raichem i Hermannem Maierem. Najlepszy w klasyfikacji generalnej był też w sezonie 2007/2008, wyprzedzając Raicha i Didiera Cuche ze Szwajcarii. Sześciokrotnie zdobywał Małą Kryształową Kulę: w slalomie gigancie (2003/04), supergigancie (2004/05, 2006/07) oraz kombinacji (2002/03, 2003/04, 2007/08).

Największe olimpijskie sukcesy osiągnął podczas igrzysk w Vancouver w 2010 roku, gdzie zdobył trzy medale – brązowy w zjeździe[1], srebrny w supergigancie i złoty w superkombinacji, stając się piątym alpejczykiem na świecie, który zdobył medale olimpijskie w czterech różnych konkurencjach[2]. Podczas swojego piątego startu olimpijskiego, na igrzyskach w Soczi w 2014 roku zdobył medal brązowy w supergigancie ex aequo z Janem Hudecem. Stał się tym samym najstarszym w historii zdobywcą olimpijskiego medalu w narciarstwie alpejskim.

W październiku 2005 roku opublikował autobiografię Bode: Go Fast, Be Good, Have Fun (napisaną wspólnie z Jackiem McEnany'm).

Osiągnięcia

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF2 19 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:38,51 Austria Hermann Maier
DNF2 21 lutego 1998 Japonia Nagano Slalom 1:49,31 Norwegia Hans Petter Buraas
2. 13 lutego 2002 Stany Zjednoczone Snowbasin Kombinacja 3:17,56 +0,28 Norwegia Kjetil André Aamodt
2. 21 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Gigant 2:23,28 +0,88 Austria Stephan Eberharter
24. 23 lutego 2002 Stany Zjednoczone Deer Valley Slalom 1:41,06 +11,73 Francja Jean-Pierre Vidal
5. 12 lutego 2006 Włochy Sestriere Zjazd 1:48,80 +1,13 Francja Antoine Dénériaz
DSQ 14 lutego 2006 Włochy Sestriere Kombinacja 3:09,45 Stany Zjednoczone Ted Ligety
DNF1 18 lutego 2006 Włochy Sestriere Supergigant 1:30,65 Norwegia Kjetil André Aamodt
6. 20 lutego 2006 Włochy Sestriere Gigant 2:35,00 +1,06 Austria Benjamin Raich
DNF1 25 lutego 2006 Włochy Sestriere Slalom 1:43,14 Austria Benjamin Raich
3. 15 lutego 2010 Kanada Whistler Zjazd 1:54,31 +0,09 Szwajcaria Didier Défago
2. 19 lutego 2010 Kanada Whistler Supergigant 1:30,34 +0,28 Norwegia Aksel Lund Svindal
1. 21 lutego 2010 Kanada Whistler Superkombinacja 2:44,92
DNF1 23 lutego 2010 Kanada Whistler Gigant 2:37,83 Szwajcaria Carlo Janka
DNF1 27 lutego 2010 Kanada Whistler Slalom 1:39,32 Włochy Giuliano Razzoli
8. 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Zjazd 2:06,23 +0,52 Austria Matthias Mayer
6. 14 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Superkombinacja 2:45,20 +1,40 Szwajcaria Sandro Viletta
3. 16 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Supergigant 1:18,14 +0,53 Norwegia Kjetil Jansrud
20. 19 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Gigant 2:45,29 +2,53 Stany Zjednoczone Ted Ligety
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
26. 2 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:14,53 +2,59 Austria Hermann Maier, Norwegia Lasse Kjus
18. 12 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:19,31 +3,82 Norwegia Lasse Kjus
8. 14 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Slalom 1:42,12 +0,82 Finlandia Kalle Palander
DNF1 30 stycznia 2001 Austria Sankt Anton am Arlberg Supergigant 1:21,46 - Stany Zjednoczone Daron Rahlves
2. 2 lutego 2003 Szwajcaria St. Moritz Supergigant 1:38,80 +0,77 Austria Stephan Eberharter
1. 6 lutego 2003 Szwajcaria St. Moritz Kombinacja 3:18,41 - -
16. 8 lutego 2003 Szwajcaria St. Moritz Zjazd 1:43,54 +2,24 Austria Michael Walchhofer
1. 12 lutego 2003 Szwajcaria St. Moritz Gigant 2:45,93 - -
6. 16 lutego 2003 Szwajcaria St. Moritz Slalom 1:40,66 +0,88 Chorwacja Ivica Kostelić
1. 29 stycznia 2005 Włochy Bormio Supergigant 1:27,55 - -
DNF 3 lutego 2005 Włochy Bormio Kombinacja 3:19,10 - Austria Benjamin Raich
1. 5 lutego 2005 Włochy Bormio Zjazd 1:56,22 - -
DNF1 9 lutego 2005 Włochy Bormio Gigant 2:50,41 - Austria Hermann Maier
DNF2 12 lutego 2005 Włochy Bormio Slalom 1:41,34 - Austria Benjamin Raich
24. 6 lutego 2007 Szwecja Åre Supergigant 1:14,30 +1,34 Włochy Patrick Staudacher
6. 8 lutego 2007 Szwecja Åre Superkombinacja 2:28,99 +0,98 Szwajcaria Daniel Albrecht
7. 11 lutego 2007 Szwecja Åre Zjazd 1:44,68 +1,27 Norwegia Aksel Lund Svindal
15. 14 lutego 2007 Szwecja Åre Gigant 2:19,64 +2,01 Norwegia Aksel Lund Svindal
DNF1 17 lutego 2007 Szwecja Åre Slalom 1:57,33 - Austria Mario Matt
12. 4 lutego 2009 Francja Val d’Isère Supergigant 1:19,41 +2,43 Szwajcaria Didier Cuche
8. 7 lutego 2009 Francja Val d’Isère Zjazd 2:07,01 +1,37 Kanada John Kucera
DNF2 9 lutego 2009 Francja Val d’Isère Superkombinacja 2:23,00 - Norwegia Aksel Lund Svindal
DNF2 13 lutego 2009 Francja Val d’Isère Gigant 2:18,82 - Szwajcaria Carlo Janka
DNF1 15 lutego 2009 Francja Val d’Isère Slalom 1:44,17 - Austria Manfred Pranger
12. 9 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Supergigant 1.38,31 + 2,75 Włochy Christof Innerhofer
5. 12 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Zjazd 1:58,41 +2,42 Kanada Erik Guay
DNF2 14 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Superkombinacja 2:54,51 - Norwegia Aksel Lund Svindal
12. 18 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Gigant 2:10,56 +1,27 Stany Zjednoczone Ted Ligety

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Puchar Świata Zjazd Slalom Gigant Supergigant Kombinacja
1997/1998 95.miejsce - - 36.miejsce - -
1998/1999 38.miejsce - 23.miejsce 23.miejsce - -
1999/2000 90.miejsce - - 31.miejsce 44.miejsce -
2000/2001 42.miejsce 55.miejsce - 15.miejsce 34.miejsce -
2001/2002 4.miejsce - 2.miejsce 7.miejsce 49.miejsce 4.miejsce
2002/2003 2.miejsce 13.miejsce 17.miejsce 2.miejsce 12.miejsce 1.miejsce
2003/2004 4.miejsce 23.miejsce 5.miejsce 1.miejsce 25.miejsce 1.miejsce
2004/2005 1.miejsce 2.miejsce 15.miejsce 2.miejsce 1.miejsce -
2005/2006 3.miejsce 5.miejsce 32.miejsce 9.miejsce 10.miejsce 2.miejsce
2006/2007 4.miejsce 8.miejsce 55.miejsce 6.miejsce 1.miejsce 28.miejsce
2007/2008 1.miejsce 2.miejsce 29.miejsce 13.miejsce 8.miejsce 1.miejsce
2008/2009 15.miejsce 7.miejsce 16.miejsce 35.miejsce 27.miejsce -
2009/2010 20.miejsce 17.miejsce 43.miejsce - 18.miejsce 5.miejsce
2010/2011 14.miejsce 12.miejsce - 24.miejsce 14.miejsce 22.miejsce
2011/2012 15.miejsce 5.miejsce 53.miejsce 31.miejsce 16.miejsce 16.miejsce
2013/2014 8.miejsce 5.miejsce

Zwycięstwa w zawodach

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas
1. 9 grudnia 2001 Francja Val d’Isère Gigant 2:36.02 min
2. 10 grudnia 2001 Włochy Madonna di Campiglio Slalom 1:36.01 min
3. 6 stycznia 2002 Szwajcaria Adelboden Slalom 1:33.24 min
4. 22 stycznia 2002 Austria Schladming Slalom 1:44.60 min
5. 22 grudnia 2002 Włochy Alta Badia Gigant 2:33.81 min
6. 4 stycznia 2003 Słowenia Kranjska Gora Gigant 2:04.15 min
7. 26 października 2003 Austria Sölden Gigant 2:09.58 min
8. 22 listopada 2003 Stany Zjednoczone Park City Gigant 2:20.84 min
9. 11 stycznia 2004 Francja Chamonix Kombinacja 3:30.91 min
10. 25 stycznia 2004 Austria Kitzbühel Kombinacja 3:31.43 min
11. 15 lutego 2004 Austria Sankt Anton am Arlberg Slalom 1:34.60 min
12. 28 lutego 2004 Słowenia Kranjska Gora Gigant 2:13.01 min
13. 24 października 2004 Austria Sölden Gigant 2:16.44 min
14. 27 listopada 2004 Kanada Lake Louise Zjazd 1:42.75 min
15. 28 listopada 2004 Kanada Lake Louise Supergigant 1:28.18 min
16. 3 grudnia 2004 Stany Zjednoczone Beaver Creek Zjazd 1:39.76 min
17. 12 grudnia 2004 Francja Val d’Isère Gigant 2:20.66 min
18. 13 grudnia 2004 Włochy Sestriere Slalom 1:39.03 min
19. 11 marca 2005 Szwajcaria Lenzerheide Supergigant 1:10.24 min
20. 3 grudnia 2005 Stany Zjednoczone Beaver Creek Gigant 2:34.56 min
21. 16 marca 2006 Szwecja Åre Supergigant 1:27.78 min
22. 1 grudnia 2006 Stany Zjednoczone Beaver Creek Zjazd 1:46.15 min
23. 15 grudnia 2006 Włochy Val Gardena Supergigant 1:32.35 min
24. 20 grudnia 2006 Austria Hinterstoder Supergigant 1:09.76 min
25. 13 stycznia 2007 Szwajcaria Wengen Zjazd 2:28.89 min
26. 29 grudnia 2007 Włochy Bormio Zjazd 2:00.57 min
27. 13 stycznia 2008 Szwajcaria Wengen Zjazd 2:30.40 min
28. 20 stycznia 2008 Austria Kitzbühel Kombinacja 3:39.86 min
29. 27 stycznia 2008 Francja Chamonix Superkombinacja 2:34.58 min
30. 3 lutego 2008 Francja Val d’Isère Superkombinacja 2:18.45 min
31. 1 marca 2008 Norwegia Kvitfjell Zjazd 1:46.16 min
32. 15 stycznia 2010 Szwajcaria Wengen Superkombinacja 2:35.96 min
33. 2 grudnia 2011 Stany Zjednoczone Beaver Creek Zjazd 1:43.82 min
  • 33 zwycięstwa (9 gigantów, 8 zjazdów, 5 slalomów, 5 supergigantów, 3 kombinacje i 3 superkombinacje)

Miejsca na podium w zawodach chronologicznie

Sezon Pucharu Świata 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
2013/2014 0 2 2 4
2012/2013 0 0 0 0
2011/2012 1 2 1 4
2010/2011 - 1 2 3
2009/2010 1 - - 1
2008/2009 - 3 - 3
2007/2008 6 4 1 11
2006/2007 4 1 1 6
2005/2006 2 4 2 8
2004/2005 7 4 3 14
2003/2004 6 1 2 9
2002/2003 2 3 1 6
2001/2002 4 4 1 9
2000/2001 - - 1 1
1999/2000 - - - -
1998/1999 - - - -
1997/1998 - - - -
suma 33 27 15 75

Życie prywatne

W październiku 2012 roku poślubił siatkarkę plażową i modelkę Morgan Beck, w maju 2015 roku przyszedł na świat ich syn Nash Skan[3], a w listopadzie 2016 córka Emeline Grier, dzieci urodziły się w domu[4]. Emeline zmarła w wyniku utonięcia w basenie 10 czerwca 2018 w Coto de Caza w Kalifornii[5]. W dniu śmierci Emeline, Morgan była w kolejnej ciąży - w październiku 2018 urodził się ich drugi syn Easton[6]. 8 listopada 2019 Morgan urodziła bliźnięta, chłopcy również przyszli na świat w domu[7]. Para wychowuje także 2 dzieci narciarza z poprzednich związków - Neesyn Dacey[8] (ur. 2008) oraz Samuel, nazywany przez parę Nate[9] ur. 2013.

Przypisy

  1. Eurosport.pl: Defago wygrał zjazd dostęp 2010-02-15
  2. www.sportowefakty.pl: Cztery medale Millera w czterech różnych konkurencjach. sportowefakty.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-28)]. dostęp 2010-02-20
  3. Bode Miller Welcomes Son Nash Skan, „PEOPLE.com” [dostęp 2018-09-15] (ang.).
  4. Bode Miller Welcomes Daughter Emeline Grier, „PEOPLE.com” [dostęp 2018-09-15] (ang.).
  5. Olympian Bode Miller’s 19-Month-Old Daughter Dies After Drowning in Pool, Months Before He Welcomes Fifth Child, „PEOPLE.com” [dostęp 2018-09-15] (ang.).
  6. Alessia Santoro, Everything We Know About Morgan and Bode Miller's Kids, Including Their Baby Twins! [online], POPSUGAR Family, 18 czerwca 2020 [dostęp 2021-02-27] (ang.).
  7. They're Here! Bode Miller and Wife Morgan Welcome Identical Twin Boys [online], PEOPLE.com [dostęp 2019-11-12] (ang.).
  8. Alessia Santoro, Neesyn Dacey Miller [online], POPSUGAR Family, 18 czerwca 2020 [dostęp 2021-02-27] (ang.).
  9. Alessia Santoro, Samuel "Nate" Bode Miller-McKenna [online], POPSUGAR Family, 18 czerwca 2020 [dostęp 2021-02-27] (ang.).

Linki zewnętrzne