Daozang
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Daozang – zbiór ksiąg stanowiących kanon taoizmu.
Zbiór ten ukształtował się w IV-V wieku. W skład obecnego kanonu Daozang, ustalonego w 1436 roku, wchodzi 1120 tomów. Wcześniejsze redakcje były o wiele obszerniejsze, jednak wiele ksiąg zaginęło na skutek rozkazu Kubilaj-chana, który w 1281 roku nakazał spalić Daozang.
Daozang dzieli się na trzy części zwane Grotami (三洞, San dong):
- Grota prawdy (Dongzhen, 洞真部) – teksty medytacyjne i rytualne sekty Najwyższej Czystości.
- Grota tajemnicy (Dongxuan, 洞玄部) – teksty sekty Lingbao, a także opis rytuałów i amuletów.
- Grota ducha (Dongshen, 洞神部) – rejestr nazw i funkcji duchów związanych z sektą Niebiańskich Mistrzów.
W skład Daozang wchodzą także cztery dodatki (四辅, Sifu):
- Wielka tajemnica (Taixuan, 太玄部) – Daodejing.
- Wielki pokój (Taiping, 太平部) – księga Taipingjing.
- Wielka czystość (Taiqing, 太清部) – teksty alchemiczne i filozoficzne.
- Ortodoksja (Zhengyi, 正一) – teksty sekty Niebiańskich Mistrzów.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia historyczna świata. Tom III. Kraków: Wyd. Opres, 2000. ISBN 83-85909-61-3.
| Wierzenia | |
|---|---|
| Święte księgi | |
| Główni myśliciele | |
| Szkoły |
