Jezioro Mikorzyńskie

Jezioro Mikorzyńskie
	; Widok na wschodni brzeg Jeziora Mikorzyńskiego
	Położenie
Państwo	Polska
Miejscowości nadbrzeżne	Mikorzyn, Wąsosze, Półwiosek Stary, Lubomyśle
Region	Pojezierze Żnińsko-Mogileńskie
Wyspy	Wyspa Klary (Wyspa Zakochanych)
	Morfometria
Powierzchnia	2,51 km²
Wymiary; • max długość; • max szerokość	; 6,6 km; 1,0 km
Głębokość; • średnia; • maksymalna	; 11,5 m ; 36,5 m
Objętość	0,029 km³
	Hydrologia
Rodzaj jeziora	rynnowe
	Położenie na mapie gminy Ślesin Jezioro Mikorzyńskie
	Położenie na mapie Polski Jezioro Mikorzyńskie
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Jezioro Mikorzyńskie
	Położenie na mapie powiatu konińskiego Jezioro Mikorzyńskie
	52°20′55″N 18°18′12″E/52,348611 18,303333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 17 lut 2024, była oparta na tej wersji.

Jezioro Mikorzyńskie^[1] – jezioro polodowcowe typu rynnowego w Polsce, położone w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Ślesin, na obszarze Pojezierza Żnińsko-Mogileńskiego^[2].

Charakterystyka

Jezioro o znacznym wydłużeniu z południa na północ i dobrze rozwiniętej linii brzegowej. Od północy połączone jest z Jeziorem Ślesińskim, od południa z Jeziorem Pątnowskim.

Wchodzi w skład ciągu jezior rynnowych (tzw. rynna goplańska) stanowiących ślad cyrkulacji wód w podłożu lodowca. Nad jego brzegami znajdują się Ślesin, Mikorzyn, Wąsosze, Półwiosek Stary, Lubomyśle. Od lat 50. jezioro to jest częścią 32-kilometrowego Kanału Ślesińskiego^[3]. Jezioro stało się główną atrakcją turystyczną tego obszaru z licznymi ośrodkami wypoczynkowymi. Do wód akwenu dostają się wody ciepłownicze z niedalekich elektrowni w Koninie co sprawia, że temperatura wody jest podwyższona, latem często oscyluje wokół 25 °C.

W południowo-wschodniej części na odcinku 1750 m znajduje się grobla oraz żelbetonowa ściana. Umocnienia te są końcowymi elementami kanału zrzutowego elektrowni konińskich. Dno opada stromą skarpą tworząc 5 wyraźnych zagłębień w akwenie, w środkowej części osiągając największe głębokości. Jest to najgłębsze jezioro spośród jezior konińskich. Pod względem rybackim jezioro typu leszczowego. Występują tu leszcze, krąpie, ukleje, okonie, sandacze, płocie, jazgarze, cierniki, liny i węgorze. Dobre warunki do tarła, żerowania i wzrostu ryb ze względu na dużo roślinności zanurzonej.

Wokół jeziora, zwłaszcza po wschodniej części, duże powierzchnie stanowią lasy mieszane. Atrakcję turystyczną stanowią stare parki podworskie między innymi w Wąsoszach i Piotrkowicach.

W południowej części jeziora znajduje się wyspa Klary zwana też wyspą Zakochanych. Nazwa wyspy związana jest z miejscową legendą^[4].

Przypisy

↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 213, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
↑ Opis śródlądowych dróg wodnych oraz ich parametry eksploatacyjne. [dostęp 2009-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-17)]. (pol.).
↑ Jacek Wojciechowski: Mikorzyn. [dostęp 2009-10-04]. (pol.).

[1] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 213, ISBN 83-239-9607-5 .

[2] Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).

[3] Opis śródlądowych dróg wodnych oraz ich parametry eksploatacyjne. [dostęp 2009-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-17)]. (pol.).

[4] Jacek Wojciechowski: Mikorzyn. [dostęp 2009-10-04]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]