Gwidon z Avesnes

Gwidon z Avesnes
	; Gwidon, rzeźba z jego nagrobka z katedry w Utrechcie
Data urodzenia	1253
Data śmierci	29 maja 1317
Miejsce pochówku	Katedra Świętego Marcina w Utrechcie
	Biskup Utrechtu
Okres sprawowania	1301-1317
Wyznanie	katolicyzm
Sakra biskupia	1303
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 lis 2021, była oparta na tej wersji.

Gwidon z Avesnes (zm. 29 maja 1317) – biskup Utrechtu od 1301, pochodzący z dynastii z Avesnes.

Życiorys

Gwidon był synem Jana I z Avesnes i Adelajdy, córki hrabiego Holandii i Zelandii Florisa IV. Jego brat Jan II z Avesnes został hrabią Hainaut oraz hrabią Holandii i Zelandii.

W 1301 Gwidon został wybrany przez część kanoników z Utrechtu tamtejszym biskupem, podczas gdy inna część kanoników uciekła do Deventer i wybrała na biskupa Adolfa z Waldeck. Jeszcze w tym samym roku Adolf został mianowany przez papieża biskupem Liège, co pozostawiło Utrecht w rękach Gwidona. W 1302 uzyskał on papieską akceptację, a w 1303 otrzymał sakrę biskupią^[1].

Jako biskup wspierał politykę swego brata Jana II, a następnie bratanka Wilhelma Dobrego^[1]^[2]. Podczas wojny przeciwko hrabiemu Flandrii został w 1303^[2] lub 1304^[1] wzięty do niewoli^[1]^[2]. Podczas jego nieobecności władzę w mieście Utrecht przejęły tutejsze gildie. Gdy Gwidon powrócił z niewoli pod koniec 1305, musiał uznać ich pozycję^[1]

W 1310 wydał statuty, które miały utrzymać dyscyplinę wśród duchowieństwa w diecezji^[2]^[1]. W 1311 wziął udział w soborze w Vienne, gdzie miał podobno odmówić przyjęcia godności kardynalskiej^[2].

Został pochowany w katedrze św. Marcina w Utrechcie^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g W. Jappe Alberts: Guido (Gui, Guy, Gwijde) von Avesnes. W: Neue Deutsche Biographie. T. 7. Berlin: Duncker & Humblot, 1966, s. 297–298. (niem.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Pieter Lodewijk Muller: Guy. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 10. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1879, s. 238–239. (niem.).

[ndb-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g W. Jappe Alberts: Guido (Gui, Guy, Gwijde) von Avesnes. W: Neue Deutsche Biographie. T. 7. Berlin: Duncker & Humblot, 1966, s. 297–298. (niem.).

[adb-2] Pieter Lodewijk Muller: Guy. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 10. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1879, s. 238–239. (niem.).

[1]

[2]

Biskupi utrechccy (695–1595)	Wilibrord (695–739) Bonifacy (739–754) Gregorius (754–775) Alberyk I (ok. 776–784) Theodard (ok. 784-ok. 790) Hamacar (ok. 790–806) Ricfried (806–815/816) Frederik I (815/816–835/837) Alberyk II (838–844) Ludger (ok. 848-ok. 854) Hunger (ok. 854–866) Adelbold I (867/879–898) Egilbert (899) Radboud (899–917) Balderik (918–975) Folcmar (976–990) Boudewijn I (990–995) Ansfried (995–1010 (?)) Adelbold II (1010–1026) Bernold (1027–1054) Willem I van Gelre (1054–1076) Koenraad (1076–1099) Burchard (1100–1112) Godebald (1114–1127) Andries van Cuijk (1128–1139) Hartbert van Bierum (1139–1150) Herman z Horn (1150–1156) Godfried van Rhenen (1156–1178) Boudewijn II (van Holland) (1178–1196) Arnold I (1196–1197) Dirk I (1196–1197) Dirk II van Are (1197–1212) Otto I z Geldrii (1212–1215) Otto II z Lippe (1216–1227) Wilbrand van Oldenburg (1227–1233) Otto III z Holandii (1233–1249) Gozewijn van Randerath (1249–1250) Henryk I van Viande (1249–1267) Jan I z Nassau (1268–1290) Jan II van Sierck (1291–1296) Willem II Berthout (1296–1301) Gwidon z Avesnes (1301–1317) Frederik II van Sierck (1317–1322) Jacob van Oudshoorn (1322) Jan III van Diest (1322–1340) Nicolaas Capocci (1341) Jan IV van Arkel (1342–1364) Jan V van Virneburg (1364–1371) Arnold II van Horne (1371–1378) Reinoud van Vianen (1378–1380) Floris van Wevelinkhoven (1378–1393) Frederik III van Blankenheim (1393–1423) Zweder van Culemborg (1423–1432) Rudolf z Diepholz (1423–1455) Walraven van Meurs (1434–1448) Gijsbrecht van Brederode (1455–1456) David van Bourgondië (1456–1496) Fryderyk IV z Badenii (1496–1516) Filips van Bourgondië (1517–1524) Henryk II z Bawarii (1524–1529) Willem III van Enckenvoirt (1529–1534) George van Egmond (1534–1559)
Arcybiskupi utrechccy (1559–1600)	Frederik V Schenck van Toutenburg (1561–1580)
Wikariusze Apostolscy Batawii (1601–1727)	Sasbout Vosmeer (1602–1614) Philippus Rovenius (1614–1651) Jacobus de la Torre (1651–1661) Boudewijn Catz (1662–1663) Johannes van Neercassel (1663–1686) Petrus Codde (1688–1702) Theodorus de Kock (1702–1704) Gerhard Potcamp (1705) Adam Daemen (1707–1717) Johannes van Bijlevelt (1717–1727)
Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w Brukseli (1727–1828)	Joseph Spinelli (1727–1731) Vincentius Montalto (1731–1732) Silvester Valenti Gonzaga (1732–1736) Franciscus Goddard (1736–1737) Lucas Melchior Tempi (1737–1743) Petrus Paulus Testa (1744) Ignatius Crivelli (1744–1755) Carolus Molinari (1755–1763) Bartholomeus Soffredmi (1763) Thomas Maria Ghilini (1763–1775) Joannes Antonius Maggiora (1775–1776) Ignatius Busca (1776–1785) Michael Causati (1785–1786) Antonius Felix Zondadari (1786–1790) Caesar di Brancadoro (1792–1794) Ludovicus Ciamberlani (1794–1828)
Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w 's-Gravenhage (1829–1853)	Franciscus Capaccini (1829–1831) Antonius Antonucci (1831–1841) Innocentius Ferrieri (1841–1847) Joannes Zwijsen (1847–1848) Carolus Belgrado (1848–1853)
Arcybiskupi utrechccy (od 1853), prymasi Holandii	Joannes Zwijsen (1853–1868) Andreas Ignatius Schaepman (1868–1882) Petrus Matthias Snickers (1883–1895) Henricus van de Wetering (1895–1929) Joannes Henricus Gerardus Jansen (1930–1936) Johannes de Jong (1936–1955) Bernardus Johannes Alfrink (1955–1975) Johannes Willebrands (1975–1983) Adrianus Simonis (1983–2007) Willem Jacobus Eijk (od 2008)