Przejdź do zawartości

Szu (mitologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
H6G43A40
Szu w hieroglifach
Szu
bóg powietrza, życiodajne tchnienie, dawca orzeźwiającego wiatru północnego
Ilustracja
Występowanie

mitologia egipska

Teren kultu

starożytny Egipt

Rodzina
Żona

Tefnut

Dzieci

Geb i Nut

Szu – w mitologii egipskiej bóg powietrza, mąż Tefnut (córki Neit), ojciec ziemi – Geba i nieba – Nut. Był pierwszym zdecydowanie męskim bytem. Bóg powietrza, którego imię oznaczało pustkę. Powstał on z Atuma drogą masturbacji[1], jako tchnienie, które wyszło z nosa stwórcy. Szu uosabiał tchnienie życiodajne i był dawcą orzeźwiającego wiatru północnego. Funkcją Szu było rozdzielanie ziemi od nieba. Szu wyobrażany był jako mężczyzna o rozpostartych skrzydłach, trzymający w rękach symbole życia i powietrza.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Joanna Ciślewska (red.), Starożytni Egipcjanie, 2007, s. 16, ISBN 978-83-89840-03-5.