Przejdź do zawartości

Operacja Dragoon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Operacja Dragoon
II wojna światowa, front zachodni i kampania śródziemnomorska
Ilustracja
Gen. Jean de Lattre de Tassigny podczas wizytacji oddziałów francuskich w wyzwolonej Marsylii, 29 sierpnia 1944 r.
Czas

15 sierpnia14 września 1944

Miejsce

Prowansja

Terytorium

Francja

Przyczyna

potrzeba odciążenia wojsk alianckich walczących na północy Francji

Wynik

zwycięstwo aliantów

Strony konfliktu
 III Rzesza  Stany Zjednoczone
 Wolna Francja
 Wielka Brytania
 Kanada
Dowódcy
Johannes Blaskowitz,
Ferdinand Neuling
Jacob Devers,
Jean de Lattre de Tassigny,
Alexander Patch,
Lucian Truscott
Siły
Niemcy:
100 tys. żołnierzy
Amerykanie i Brytyjczycy:
151 tys. żołnierzy
Wolni Francuzi:
75 tys. żołnierzy
Straty
Niemcy:
~7 tys. zabitych,
~21 tys.rannych,
131 250 w niewoli
Amerykanie:
2500-3175 zabitych, schwytanych lub zaginionych,
~7500 rannych
Wolni Francuzi:
ponad 10 tys. ofiar
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
43°13′39″N 6°39′45″E/43,227500 6,662500

Operacja Dragoon (z ang. „wymusić, zdominować”, wstępnie nazwana Anvil – „kowadło”) – aliancka operacja desantowa w południowej Francji podczas II wojny światowej, przeprowadzona 15 sierpnia 1944 roku. W operacji uczestniczyły wojska amerykańskie, francuskie, brytyjskie oraz kanadyjskie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa operacji jest wynikiem braku realizacji koncepcji Winstona Churchilla, który chciał utworzyć „drugi front” poprzez lądowanie na Bałkanach. Z planami brytyjskiego premiera nie zgadzali się Franklin Delano Roosevelt i Charles de Gaulle, którzy obstawiali przy koncepcji lądowania na południu Francji. Operacja miała nosić kryptonim Anvil (z ang. „kowadło”). Churchill ostatecznie przystał do tego planu, jednak zażartował, że ze względu na to, że został do niego przymuszony, powinno zmienić się przydomek operacji na Dragoon („wymusić, zdominować”). Planiści alianccy potraktowali jednak poważnie słowa Churchilla i zmienili nazwę operacji.

Operacja desantowa poprzedzona była nalotami bombowymi na drogi, mosty, lotniska i pozycje artylerii niemieckiej. W noc poprzedzającą desant rozpoczął się ostrzał artyleryjski przez okręty alianckie wzdłuż 40-milowego odcinka frontu. Siły morskie podzielono na cztery zespoły uderzeniowe: „Camel”, „Delta”, „Alpha” i „Sitka”. Pierwsze trzy zespoły desantowały się na kontynencie, a grupa „Sitka” zaatakowała wyspy Port-Cros i Levant celem zniszczenia baterii nadbrzeżnej. Jednocześnie z morską operacją desantową, 448 samolotów i 408 szybowców transportowych lądowało w pobliżu Le Muy[1].

Lądowanie odbyło się na odcinku wybrzeża między Cannes a Tulonem i zakończyło się sukcesem aliantów. Plaże zostały zdobyte bez większego oporu. Następnie alianci ruszyli w kierunku północnym, zachodnim i wschodnim. W wyniku tych działań wyzwolili m.in. 28 sierpnia Marsylię.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Lampart, 1995, s. 330. ISBN 83-902554-7-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]