Emmanuel Adebayor

Emmanuel Adebayor
Pełne imię i nazwisko	Sheyi Emmanuel Adebayor
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1984 ; Lomé
Wzrost	191 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
1998–1999	Agaza
2021–2023	AC Semassi FC
Kariera reprezentacyjna
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Sheyi Emmanuel Adebayor (ur. 26 lutego 1984 w Lomé) – togijski piłkarz nigeryjskiego pochodzenia, który występował na pozycji napastnika. W latach 2006–2019 reprezentant Togo. Uczestnik Pucharu Narodów Afryki w latach 2002, 2006, 2013 i 2017.

Swoją karierę rozpoczynał w zespole OC Agaza. Następnie przeszedł do francuskiego FC Metz, gdzie przez pierwsze dwa lata grał w zespole rezerw. W 2001 roku stał się podstawowym graczem pierwszej drużyny Metz. Następnie, dwa lata później podpisał kontrakt z AS Monaco. Z zespołem tym dotarł w roku 2004 do finału Ligi Mistrzów, w którym nie zagrał a jego klub przegrał z FC Porto. W 2006 roku po kwalifikacjach do mundialu, w których zdobył 11 goli przeszedł do angielskiego Arsenalu. W klubie tym był podstawowym zawodnikiem i przez ponad trzy sezony rozegrał 143 mecze, w których strzelił 62 bramki, biorąc pod uwagę wszystkie rozgrywki. Z londyńskim klubem również dotarł do finału Ligi Mistrzów.

Dzieciństwo

Emmanuel Adebayor urodził się w roku 1984. Jego matka, Haija oraz ojciec pochodzą z Nigerii i są Jorubami. Wychowywał się w Kodjoviakope. W wieku 11 lat uczęszczał do szkoły piłkarskiej Centre de Developpement Sportif^[1].

Kariera klubowa

Francja

Swoją karierę piłkarską rozpoczynał w roku 1997 w OC Agaza^[2]. W czasie gry w młodzieżowym turnieju we Szwecji został wypatrzony przez trenera FC Metz, Francisa De Taddeo^[1] i po udanych testach został zawodnikiem tego klubu, w którym najpierw występował w drużynie U-17. W 2001 roku zadebiutował w pierwszej drużynie Metz w Ligue 1. W swoim pierwszym sezonie zagrał 9 razy i zdobył 2 gole, jednak klub z Metz spadł do Ligue 2. W kolejnym sezonie, na zapleczu Ligue 1, Adebayor zdobył 17 goli w 35 meczach. Wyczyn ten sprawił, że zainteresowały się nim takie kluby jak Arsenal czy Juventus F.C., jednak Emmanuel Adebayor podpisał w 2003 roku kontrakt z AS Monaco. W klubie z księstwa był czołowym napastnikiem, pomógł drużynie w awansie do finału Ligi Mistrzów w 2004 roku. W sezonie 2004/2005 zdobył 9 goli w 34 meczach.

Arsenal

13 stycznia 2006 podpisał kontrakt z Arsenalem, przyjmując koszulkę z numerem 25, należącą dawniej do idola Adebayora Nwankwo Kanu^[3]. W klubie tym zadebiutował 4 lutego w spotkaniu Premier League z Birmingham City, w którym to po 21 minutach zdobył bramkę^[4]. Szybko stał się podstawowym zawodnikiem Arsenalu i w czasie ponad trzech lat zagrał w tym klubie 143 razy, strzelając 62 bramki.

Manchester City

14 lipca 2009 roku Arsenal zaakceptował ofertę kupna Adebayora za 25 milionów funtów Manchesteru City^[5] i następnego dnia otrzymał on pozwolenie na pracę^[6]. Piłkarz chciał zarabiać 170 tysięcy funtów tygodniowo, klub jednak nie zgadzał się na te żądania i Adebayor był już łączony z Manchesterem United^[7]. 18 lipca podpisał on jednak kontrakt z Manchesterem City, wcześniej zainteresowani nim byli Chelsea i A.C. Milan^[6]. W nowym klubie zadebiutował 15 sierpnia w ligowym meczu z Blackburn Rovers, w którym zdobył także bramkę. W następnych trzech ligowych meczach zdobył trzy bramki. We wrześniowym spotkaniu z Arsenalem kopnął Robina van Persie w twarz oraz cieszył się z bramki przed kibicami przeciwnika. Został za to ukarany zakazem gry w następnych trzech spotkaniach^[8]. 1 października, po staraniach klubu, zawieszenie Adebayora zostało przerwane. Musiał jednak zapłacić 25 tysięcy funtów kary^[9]. 25 stycznia 2011 Emanuel Adebayor został wypożyczony do Realu Madryt, gdzie grał do końca sezonu.

W sierpniu 2011 roku został wypożyczony do Tottenhamu Hotspur^[10]^[11].

Tottenham Hotspur

Po dobrym sezonie 2011/2012 w zespole „Kogutów” (zdobyciu 17 bramek w meczach ligowych), zarząd postanowił go wykupić z zespołu Manchesteru City. We wrześniu 2015 roku rozwiązał kontrakt za porozumieniem stron.

Adebayor w klubach Premier League aż 314 razy był na spalonym. Togijczyk jest tym samym rekordzistą ligi angielskiej pod względem liczby spalonych w historii^[12].

Kariera reprezentacyjna

W 2005 roku wywalczył z reprezentacją Togo awans do finałów mistrzostw świata w 2006 r., zostając królem strzelców eliminacji w strefie CAF z 11 bramkami. W 2006 roku wystąpił z drużyną w finałach mistrzostw świata. Jego drużynie nie udało się, przegrali wszystkie mecze grupowe. Był dwa razy nominowany do nagrody dla najlepszego piłkarza. Został wybrany najlepszym piłkarzem Afryki 2008 roku. Podczas gdy wraz ze swoją reprezentacją jechał na PNA 2010, bandyci ostrzelali autokar, w którym jechała reprezentacja Togo. Adebayorowi się jednak nic nie stało. W związku z tym wydarzeniem 12 kwietnia 2010 roku ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery.

W listopadzie 2011 roku powrócił do kadry; wystąpił w wygranym 1:0 przez reprezentację Togo meczu z Gwineą Bissau w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata 2014^[13].

Statystyki

Stan na 7 maja 2021.

Klub	Sezon	Liga		Puchary krajowe		Puchary europejskie		Łącznie
Klub	Sezon	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole
FC Metz	2001/2002	10	2	1	0	––		11	2
FC Metz	2002/2003	34	13	6	2	––		40	15
Łącznie		44	15	7	2	––		51	17
AS Monaco	2003/2004	31	8	4	0	9	0	44	8
	2004/2005	34	9	6	3	10	2	50	14
	2005/2006	13	1	1	0	7	3	21	4
Łącznie		78	18	11	3	26	5	115	26
Arsenal F.C.	2005/2006	13	4	0	0	0	0	13	4
	2006/2007	29	8	7	4	8	0	44	12
	2007/2008	36	24	3	3	9	3	48	30
	2008/2009	27	10	2	0	9	6	38	16
Łącznie		105	46	12	7	26	9	143	62
Manchester City	2009/2010	26	14	5	0	0	0	31	14
Manchester City	2010/2011	8	1	1	0	3	4	12	5
Łącznie		34	15	6	0	3	4	43	19
Real Madryt	2010/2011	14	5	3	1	6	2	23	8
Łącznie		14	5	3	1	6	2	23	8
Tottenham Hotspur	2011/2012	33	17	4	1	0	0	37	18
	2012/2013	25	5	1	0	8	3	34	8
	2013/2014	21	11	2	1	2	2	25	14
	2014/2015	13	2	0	0	2	0	15	2
Łącznie		92	35	7	2	12	5	111	42
Crystal Palace	2015/2016	12	1	3	0	––		15	1
Łącznie		12	1	3	0	––		15	1
Istanbul Basaksehir	2016/2017	11	6	5	1	––		16	7
	2017/2018	30	15	1	1	5	1	36	17
	2018/2019	19	3	4	1	1	0	24	4
Łącznie		50	24	10	3	6	1	76	28
Kayserispor	2019/2020	8	2	––		––		8	2
Łącznie		8	2	––		––		8	2
Club Olimpia	2019/2020	2	0	––		2	0	4	0
Łącznie		2	0	––		2	0	4	0
Łącznie w karierze		438	161	59	18	81	26	588	205

Sukcesy

Real Madryt

Puchar Hiszpanii: 2011

Indywidualnie

Piłkarz Roku w Togo: 2005, 2006, 2007, 2008, 2009
Najlepszy Afrykański Piłkarz według BBC Sports: 2007
Jedenastka Roku Premier League: 2008
Bramka sezonu w Premier League: 2008
Nagroda „Super Awards” dla Najlepszego Afrykańskiego Piłkarza: 2008
Piłkarz Roku w Afryce: 2008

Życie prywatne

Adebayor ma trójkę braci oraz dwie siostry. W 2007 roku zmarł mu ojciec^[1]. Na początku lipca 2022 roku udzielił dla portalu sport24.ru wywiadu, w którym powiedział, że imponuje mu Władimir Putin^[14].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Henry the second. The Guardian, 2007-10-28. [dostęp 2009-07-18]. (ang.).
↑ Emmanuel Adebayor biography. emmanueladebayor.com. [dostęp 2012-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-25)]. (ang.).
↑ Profile: Emmanuel Adebayor. Goal.com. [dostęp 2009-09-18]. (ang.).
↑ Birmingham City 0 Arsenal 2: Diaby and Adebayor hint at brighter Arsenal future. The Independent, 2006-02-06. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
↑ Emmanuel Adebayor fee agreed: Manchester City continue summer spending after Arsenal accept £25m for Togo striker. Daily Mail, 2009-05-14. [dostęp 2009-07-15]. (ang.).
↑ ^a ^b Adebayor completes Man City move. BBC Sport, 2009-07-18. [dostęp 2009-07-18]. (ang.).
↑ Nagły zwrot. Adebayor jednak w United!?. sport.wp.pl, 2009-07-16. [dostęp 2009-07-18].
↑ Adebayor handed three-match ban. BBC Sport, 2009-09-17. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
↑ Fine & suspended ban for Adebayor. BBC Sport, 2009-10-01. [dostęp 2009-10-01]. (ang.).
↑ Adebayor joins Spurs on loan. Manchester City F.C. [dostęp 2011-08-25]. (ang.).
↑ Adebayor completes loan switch. Tottenham Hotspur F.C. [dostęp 2011-08-25]. (ang.).
↑ Premier League: 20 piłkarzy z największą liczbą spalonych w historii [online], Transfery.info, 7 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-07] (pol.).
↑ Emmanuel Adebayor’s Togo return met with optimism among Sparrow Hawk fans. The Guardian. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
↑ Jakub Artych: „Kocham Władimira Putina”. Gwiazdor otwarcie poparł przywódcę Rosjan. Wirtualna Polska, 2022-07-07. [dostęp 2022-07-07]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Emmanuel Adebayor w bazie Soccerbase (ang.)
Emmanuel Adebayor w bazie National Football Teams (ang.)
Emmanuel Adebayor, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[guardian-2] Henry the second. The Guardian, 2007-10-28. [dostęp 2009-07-18]. (ang.).

[3] Emmanuel Adebayor biography. emmanueladebayor.com. [dostęp 2012-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-25)]. (ang.).

[goal-4] Profile: Emmanuel Adebayor. Goal.com. [dostęp 2009-09-18]. (ang.).

[5] Birmingham City 0 Arsenal 2: Diaby and Adebayor hint at brighter Arsenal future. The Independent, 2006-02-06. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).

[6] Emmanuel Adebayor fee agreed: Manchester City continue summer spending after Arsenal accept £25m for Togo striker. Daily Mail, 2009-05-14. [dostęp 2009-07-15]. (ang.).

[MCFC-7] Adebayor completes Man City move. BBC Sport, 2009-07-18. [dostęp 2009-07-18]. (ang.).

[8] Nagły zwrot. Adebayor jednak w United!?. sport.wp.pl, 2009-07-16. [dostęp 2009-07-18].

[9] Adebayor handed three-match ban. BBC Sport, 2009-09-17. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).

[10] Fine & suspended ban for Adebayor. BBC Sport, 2009-10-01. [dostęp 2009-10-01]. (ang.).

[11] Adebayor joins Spurs on loan. Manchester City F.C. [dostęp 2011-08-25]. (ang.).

[12] Adebayor completes loan switch. Tottenham Hotspur F.C. [dostęp 2011-08-25]. (ang.).

[13] Premier League: 20 piłkarzy z największą liczbą spalonych w historii [online], Transfery.info, 7 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-07] (pol.).

[14] Emmanuel Adebayor’s Togo return met with optimism among Sparrow Hawk fans. The Guardian. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).

[15] Jakub Artych: „Kocham Władimira Putina”. Gwiazdor otwarcie poparł przywódcę Rosjan. Wirtualna Polska, 2022-07-07. [dostęp 2022-07-07]. (pol.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]