Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Alexus93/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Alexus93 (dyskusja | edycje)
2397 edycji
Kasacja. Artykuł Plac Bohaterów UPA w Kijowie.
Znacznik: Zastąpiono
Alexus93 (dyskusja | edycje)
2397 edycji
Powrót do Ulica Bohaterów UPA we Lwowie
Linia 1: Linia 1:
== Wstęp ==
Kasacja. Artykuł [[Plac Bohaterów UPA w Kijowie]].
{{Ulica infobox
|nazwa = Ulica Bohaterów UPA
|nazwa oryginalna = Вулиця Героїв УПА
|jednostki = [[Nowy Świat (Lwów)|Nowy Świat]]
|zabytek =
|zdjęcie = Сталинки на Тургенева Львов.jpg
|opis zdjęcia = Tzw. stalinki przy ulicy Bohaterów UPA.
|państwo = obwód lwowski
|wariant flagi =
|miejscowość = [[Lwów]]
|długość = 1400 m
|powierzchnia =
|poprzednie nazwy = Cmentarna boczna, Pillerówka, Polna, Lwowskich Dzieci, Turgieniewska, Hindenburgstrasse, Turgieniewa<ref name="historia-nazwy" />
|plan =
|przebieg =
{{Ulica infobox/przebieg|SK|0||[[Ulica Stepana Bandery we Lwowie|Stepana Bandery]]}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULL|0||Juliana Opilskiego}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULP|0||Plac Lipcowy}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULP|0||Martirosa Sariana}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULL|0||Serhija Wasylkowskiego}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULP|0||Jarosława Pasternaka}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULP|0||Romana Smal-Stockiego}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULL|0||Maksyma Żeleźniaka}}
{{Ulica infobox/przebieg|ULP|0||Iwana Boberskiego}}
{{Ulica infobox/przebieg|KT|0||[[Ulica Kulparkowska|Kulparkowska]]}}
|kod mapy = Lwów
|wariant mapy =
|współrzędne = 49.835353°N 24.005192°E
|opis miejsca =
|commons = Heroiv UPA Street, Lviv
}}

'''Ulica Bohaterów UPA''' ([[język ukraiński|ukr.]] Ву́лиця Геро́їв УПА) — ulica w [[rejon frankowski|rejonie frankowskim]] [[Lwów|Lwowa]], łącząca ulice [[Ulica Stepana Bandery we Lwowie|Stepana Bandery]] i [[Ulica Kulparkowska|Kulparkowską]]. Zabudowana w stylu [[Modernizm (architektura)|modernizmu]], [[Konstruktywizm (architektura)|konstruktywizmu]] polskiego lat 30. i radzieckiego lat 50-70. XX w. oraz tzw. {{link-interwiki|Stalinki (architektura)|Q=Q60668773|tekst=stalinkami}}. Na ulicy obowiązuje ruch jednostronny w kierunku ulicy Kulparkowskiej.

Ulica została nazwana na cześć żołnierzy [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA)]]<ref name="nazwa-ulicy" /> — formacji zbrojnej utworzonej przez frakcję banderowską [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów]], współodpowiedzialnej wraz z [[OUN-B]] za zorganizowane w latach 1943–1945 [[ludobójstwo]] polskiej ludności cywilnej [[Rzeź wołyńska|na Wołyniu]] oraz [[Czystka etniczna w województwach lwowskim, tarnopolskim i stanisławowskim|w Galicji Wschodniej]]<ref name="Encyklopedia wojskowa" />, którego ofiarą padło około 100 000 osób<ref name="Motyka1" /><ref name="Motyka2" />. Żołnierze UPA, zgodnie z [[Ukraińska polityka historyczna|ukraińską polityką historyczną]], są uznawani za bohaterów walk o niezależność Ukrainy<ref name="UIPN" /><ref name="dekret2010" /><ref name="ustawa2015" />.

== Nazwy ==
* do 1870 — "ul. Cmentarna boczna" z powodu znajdującego się w pobliżu [[Cmentarz Gródecki we Lwowie|Cmentarza Gródeckiego]] oraz "Pillerówka" na cześć rodziny lwowskich drukarzy [[Antoni Piller|Pillerów]].
* ul. Polna (1871-1919).
* ul. Lwowskich Dzieci (1919-1940) — nazwa przyjęta na cześć młodych lwowian, którzy polegli podczas [[I wojna światowa|pierwszej wojny światowej]].
* ul. Turgieniewska (1940-1941) — nazwa przyjęta przez [[Okupacja sowiecka ziem polskich (1939–1941)|radzieckie władze okupacyjne]] na cześć rosyjskiego pisarza [[Iwan Turgieniew|Iwana Turgieniewa]].
* ul. Lwowskich Dzieci (1941-1943) — nazwa przywrócona na początku okupacji niemieckiej.
* Hindenburgstrasse (1943-1944) — nazwa przyjęta przez [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|niemieckie władze okupacyjne]] na cześć Prezydenta Rzeszy Niemieckiej [[Paul von Hindenburg|Paula von Hindenburga]].
* ul. Dzieci Lwowskich (1944) — nazwa przywrócona w lipcu 1944 w czasie [[Akcja „Burza” we Lwowie|powstania lwowskiego]].
* ul. Iwana Turgieniewa (1944-2008) — nazwa przyjęta w grudniu 1944, po wkroczeniu do miasta [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]].
* ul. Bohaterów UPA (od 2008) — nazwa przyjęta 17 kwietnia 2008 na cześć żołnierzy [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii]]<ref name="nazwa-ulicy" />.

Za przyjęciem przez {{link-interwiki|Lwowska Rada Miejska|Q=Q12119102|tekst=Lwowską Radę Miejską}} uchwały o zmianie nazwy ulicy Iwana Turgieniewa na ulicę Bohaterów UPA zagłosowało 69 z 90 radnych, przeciwko nie zagłosował żaden, a pozostałych 16 radnych, którzy przebywali w sali obrad nie brało udziału w głosowaniu.<br/>
Przeciwko przyjęciu uchwały wystąpili miejscowi komuniści oraz część mieszkańców budynków, położonych przy ulicy, którzy zarzucili Radzie Miejskiej przyjęcie uchwały z pominięciem konsultacji społecznych<ref name="zmiana-nazwy-protest" />.

== Budynki ==
Żaden z budynków, położonych przy ulicy Bohaterów UPA, nie otrzymał statusu zabytku architektury<ref name="zabytki" />.

'''Nr 25, 27.''' Budynki fabryki lamp elektrycznych "Zareg", która działała w tym miejscu w okresie [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]].

'''Nr 49.''' Budynek parterowy, zbudowany pod koniec XIX w. W latach 1906-1913 mieściła się w nim pracownia rzeźbiarska [[Teobald Orkasiewicz|Teobalda Orkasiewicza]].

'''Nr 72.''' Miejsce nieistniejącej już piętrowej willi, zbudowanej w latach 30. XX w. prawdopodobnie według projektu [[Józef Awin|Józefa Awina]] w stylu [[art déco]]. Autorem pierwotnej płaskorzeźby nad balkonem mógł być lwowski rzeźbiarz [[Józef Starzyński]], który współpracował z Józefem Awinem i często wykonywał w jego projektach dekoracje rzeźbiarskie.</br>
W okresie radzieckim willa przeszła znaczną przebudowę wnętrz na potrzeby lwowskich zakładów telegraficznych. Od lat 90. XX w. willa znajdowała się w stanie ruiny<ref name="willa72" />. Budynek nie został uznany za zabytek architektury, mimo że posiadał wszelkie podstawy dla uzyskania tego statusu.<br />
27 grudnia 2019 zarząd miasta Lwowa przyjął decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla wybudowania przez Hotel Business Development Sp. z o.o. hotelu, zgodnie z którą willa została w znacznej części rozebrana, natomiast cześć jej elewacji była wykorzystana jako fasada budynku hotelu<ref name="uchwała2019" /><ref name="hotel72" />.</br>
W budynku nr 72 mieści się również Konsulat Honorowy Litwy we Lwowie<ref name="konsulat-litwa" />.

Do ulicy Bohaterów UPA przylega budynek dawnej szkoły polskiej im. Henryka Sienkiewicza (ul. Maksyma Żeleźniaka 21), zbudowany w latach 1905-1906 według projektu {{link-interwiki|Michał Łużecki|Q=Q12131762|tekst=Michała Łużeckiego}}. W czasie [[Bitwa o Lwów (1918–1919)|bitwy o Lwów]], podczas [[wojna polsko-ukraińska|wojny polsko-ukraińskiej]], budynek szkoły był siedzibą dowództwa sił polskich<ref name="szkoła-sienkiewicza" />.

== Komunikacja miejska ==
{{Osobny artykuł|Trolejbusy we Lwowie}}
Linie trolejbusowe: 22, 30.<br />
Linie marszrutek: 7.<br />
Linie autobusów podmiejskich: 138, 171, 133A, 349.

'''Przystanki komunikacji miejskiej:'''
* "Pl. Lipcowy".
* "Ul. Smal-Stockiego".
* "Ul. Kopystynskiego<ref name="transport" />.

== Zobacz też ==
* [[Plac Bohaterów UPA w Kijowie]]

== Przypisy ==
{{Przypisy|

<ref name="historia-nazwy">{{Cytuj stronę |url = https://streets.lvivcenter.org/uk/Героїв-УПА/ |tytuł = Projekt "Ulice Lwowa": ulica Bohaterów UPA |autor = |opublikowany = [[Centrum Historii Miejskiej Europy Środkowo-Wschodniej]] |data = |język = uk |data dostępu = 2024-02-13}}</ref>

<ref name="Motyka1">''W oparciu o istniejące dane naukowe – nie mówię tu o utrzymanych w sensacyjnym tonie różnych popularnych publikacjach – można mówić o liczbie około 100 tys. zamordowanych Polaków. Zapewne będzie to liczba trochę mniejsza, jednak proponuję używać sformułowania „około stu tysięcy”, bo być może w przyszłości postępujące badania naukowe pokażą, że ofiar jest o kilka-kilkanaście tysięcy więcej...'', [w:] ''Wołyński konflikt pamięci''. Z dr. hab. Grzegorzem Motyką o bolesnej historii polsko-ukraińskiej rozmawiają Magdalena Semczyszyn i Filip Gańczak, „Pamięć.pl” 2012, nr 4-5, s. 17.</ref>

<ref name="Motyka2">„W świetle przytoczonych liczb wydaje się, że straty polskie w wyniku akcji UPA wyniosły prawdopodobnie około 100 tysięcy zabitych (przy czym raczej nieco mniej, a nie więcej niż 100 tysięcy). Wszelkie podawane wyższe liczby – 150 czy wręcz 200 tysięcy ofiar – nie znajdują potwierdzenia w żadnych poważnych badaniach naukowych, a ich częste pojawianie się w mediach można tłumaczyć chyba tylko chęcią wywołania sensacji”. [[Grzegorz Motyka (historyk)|Grzegorz Motyka]], ''Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”'', Kraków 2011, s. 447. {{ISBN|978-83-08-04576-3}}. [[Ewa Siemaszko]] szacuje liczbę ofiar na 133 000, zob.: Ewa Siemaszko: Stan badań nad ludobójstwem dokonanym na ludności polskiej przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińską Powstańczą Armię. W: ''Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939–1946'', Bogusław Paź (red.), Wrocław, 2011, s 341. {{ISBN|978-83-229-3185-1}}.</ref>

<ref name="Encyklopedia wojskowa">{{cytuj książkę |tytuł = Encyklopedia wojskowa |wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN i Dom Wydawniczy Bellona |miejsce = Warszawa |data = 2007 |isbn = 978-83-01-15175-1 |cytat = [...] w Galicji Wschodniej banderowcy organizowali grupy [[Ukraińska Narodowa Samoobrona|Ukraińskiej Samoobrony Ludowej]], które dopiero jesienią 1943 zaczęto przekształcać w regularne oddziały zbrojne. UPA walczyła jednocześnie przeciwko Niemcom (sabotowanie zarządzeń okupanta, zamachy na urzędników niemieckich, potyczki z oddziałami wojska i policji) i partyzantce sowieckiej (m.in. starcia ze zgrupowaniem [[Sidor Kowpak|Sydora Kowpaka]]). Głównym celem ataków stała się jednak polska ludność cywilna, na obszarach mieszanych narodowościowo [...] |strony = 393}}</ref>.

<ref name="nazwa-ulicy">{{Cytuj stronę |url = https://www8.city-adm.lviv.ua/inTEAM/Uhvaly.NSF/(SearchForWeb)/80FF1EE98C5135CCC2257435002DAF9F?OpenDocument |tytuł = Uchwała Lwowskiej Rady Miejskiej z dnia 17 kwietnia 2008 nr 1767 o zmianie nazwy ul. I. Turgieniewa na ul. Bohaterów UPA |autor = |opublikowany = Oficjalna strona internetowa Lwowskiej Rady Miejskiej |data = 2008-04-17 |język = uk |data dostępu = 2024-02-13}}</ref>

<ref name="zmiana-nazwy-protest">{{Cytuj stronę |url = https://zaxid.net/kilka_tisyach_lvivrzquoyan_pidpisalisya_proti_pereymenuvannya_vul_turgenyeva_na_vul_geroyiv_upa_n1064034 |tytuł = Kilka tysięcy lwowian podpisało petycję przeciwko zmianie nazwy ul. Turgieniewa na ul. Bohaterów UPA |autor = |opublikowany = zaxid.net |data = 2008-10-29 |język = uk |data dostępu = 2024-02-13}}</ref>

<ref name="UIPN">{{Cytuj stronę |url = https://uinp.gov.ua/informaciyni-materialy/viyskovym/ukrayinska-povstanska-armiya |tytuł = Ukraińska Powstańcza Armia |autor = |opublikowany = Oficjalna strona internetowa [[Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej|Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej]] |data = 2016-10-14 |język = uk |data dostępu = 2024-02-13}}</ref>

<ref name="dekret2010">{{Cytuj stronę |url = https://www.president.gov.ua/documents/752010-9991 |tytuł = Dekret Prezydenta Ukrainy z 28 stycznia 2010 o uszanowaniu uczestników walk o niezależność Ukrainy w XX wieku |autor = |opublikowany = Oficjalna strona internetowa [[Prezydent Ukrainy|Prezydenta Ukrainy]] |data = 2010-01-28 |język = uk |data dostępu = 2024-02-13}}</ref>

<ref name="ustawa2015">{{Cytuj stronę |url = https://zakon.rada.gov.ua/laws/show/314-19#Text |tytuł = Ustawa Ukrainy z 9 kwietnia 2015 o statusie prawnym i uszanowaniu pamięci uczestników walk o niezależność Ukrainy w XX wieku (Biuletyn Rady Najwyższej, 2015, nr 25, str. 190) |autor = |opublikowany = Oficjalna strona internetowa [[Rada Najwyższa Ukrainy|Rady Najwyższej Ukrainy]] |data = 2015-04-09 |język = uk |data dostępu = 2024-02-13}}</ref>

<ref name="zabytki">{{Cytuj stronę |url = https://city-adm.lviv.ua/public-information/monuments/reiestr/18038/download?cf_id=36 |tytuł = Lista zabytków dziedzictwa kulturowego, wpisanych do Państwowego Rejestru Zabytkowych Nieruchomości Ukrainy jako obiekty o znaczeniu lokalnym w obwodzie lwowskim |opublikowany = Oficjalna strona internetowa Lwowskiej Rady Miejskiej |język = uk |data dostępu = 2024-02-06}}</ref>

<ref name="willa72">{{Cytuj stronę |url = https://modernism.lviv-online.com/nevidomyj-proekt-avina-scho-chekaje-ar-dekovu-villu-na-vulytsi-herojiv-upa/ |tytuł = Nieznany projekt Awina? Co czeka na willę w stylu art déco na ulicy Bohaterów UPA |autor = Myrosława Lachowycz |opublikowany = modernism.lviv-online.com |data = 2020-02-21 |język = uk |data dostępu = 2024-02-15}}</ref>

<ref name="hotel72">{{Cytuj stronę |url = https://portal.lviv.ua/news/2019/12/27/v-istorychnomu-areali-lvova-znesut-villu-shchob-zbuduvaty-shche-odyn-hotel |tytuł = W historycznej części Lwowa zburzą willę, żeby zbudować jeszcze jeden hotel |autor = Natalia Dulaba |opublikowany = portal.lviv.ua |data = 2019-12-27 |język = uk |data dostępu = 2024-02-15}}</ref>

<ref name="uchwała2019">{{Cytuj stronę |url = https://www8.city-adm.lviv.ua/Pool/Info/doclmr_1.NSF/(SearchForWeb)/A986A3B849D06DBFC22584F50035D94E?OpenDocument |tytuł = Decyzja Komitetu Wykonawczego Lwowskiej Rady Miejskiej z 27 grudnia 2019 nr 1210 o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla wybudowania przez Hotel Business Development Sp. z o.o. hotelu przy ul. Bohaterów UPA 72 we Lwowie z zachowaniem elewacji budynku nr 8a litera "A-2" od strony ul. Bohaterów UPA |autor = |opublikowany = Oficjalna strona internetowa Lwowskiej Rady Miejskiej |data = 2019-12-27 |język = uk |data dostępu = 2024-02-15}}</ref>

<ref name="konsulat-litwa">{{Cytuj stronę |url = https://ua.mfa.lt/ua/ua/pochesn-konsuli |tytuł = Konsulowie honorowi |autor = |opublikowany = Oficjalna strona internetowa Ambasady Republiki Litewskiej na Ukrainie |data = 2015-06-02 |język = lt |data dostępu = 2024-02-15}}</ref>

<ref name="szkoła-sienkiewicza">{{Cytuj stronę |url = https://photo-lviv.in.ua/8-rozkishnyh-lvivskyh-proektiv-mihala-luzhetskoho/ |tytuł = 8 luksusowych lwowskich projektów Michała Łużeckiego |autor = Krystyna Baziuk |opublikowany = photo-lviv.in.ua |data = 2017-01-06 |język = uk |data dostępu = 2024-02-15}}</ref>

<ref name="transport">{{Cytuj stronę |url = https://www.eway.in.ua/ua/cities/lviv/routes |tytuł = Trasy komunikacji miejskiej we Lwowie |autor = |opublikowany = eway.in.ua |data = |język = uk |data dostępu = 2024-02-15}}</ref>

}}

[[-Kategoria:Ulice we Lwowie|Bohaterów UPA]]

Wersja z 12:15, 17 lut 2024

Wstęp

Ulica Bohaterów UPA
Вулиця Героїв УПА
Nowy Świat
Ilustracja
Tzw. stalinki przy ulicy Bohaterów UPA.
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Miejscowość

Lwów

Długość

1400 m

Poprzednie nazwy

Cmentarna boczna, Pillerówka, Polna, Lwowskich Dzieci, Turgieniewska, Hindenburgstrasse, Turgieniewa[1]

Przebieg
Stepana Bandery
Juliana Opilskiego
Plac Lipcowy
Martirosa Sariana
Serhija Wasylkowskiego
Jarosława Pasternaka
Romana Smal-Stockiego
Maksyma Żeleźniaka
Iwana Boberskiego
Kulparkowska
Położenie na mapie Lwowa
Mapa konturowa Lwowa, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Bohaterów UPA”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ulica Bohaterów UPA”
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Bohaterów UPA”
Ziemia49°50′07,3″N 24°00′18,7″E/49,835353 24,005192
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Bohaterów UPA (ukr. Ву́лиця Геро́їв УПА) — ulica w rejonie frankowskim Lwowa, łącząca ulice Stepana Bandery i Kulparkowską. Zabudowana w stylu modernizmu, konstruktywizmu polskiego lat 30. i radzieckiego lat 50-70. XX w. oraz tzw. stalinkami(inne języki). Na ulicy obowiązuje ruch jednostronny w kierunku ulicy Kulparkowskiej.

Ulica została nazwana na cześć żołnierzy Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA)[2] — formacji zbrojnej utworzonej przez frakcję banderowską Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, współodpowiedzialnej wraz z OUN-B za zorganizowane w latach 1943–1945 ludobójstwo polskiej ludności cywilnej na Wołyniu oraz w Galicji Wschodniej[3], którego ofiarą padło około 100 000 osób[4][5]. Żołnierze UPA, zgodnie z ukraińską polityką historyczną, są uznawani za bohaterów walk o niezależność Ukrainy[6][7][8].

Nazwy

Za przyjęciem przez Lwowską Radę Miejską(inne języki) uchwały o zmianie nazwy ulicy Iwana Turgieniewa na ulicę Bohaterów UPA zagłosowało 69 z 90 radnych, przeciwko nie zagłosował żaden, a pozostałych 16 radnych, którzy przebywali w sali obrad nie brało udziału w głosowaniu.
Przeciwko przyjęciu uchwały wystąpili miejscowi komuniści oraz część mieszkańców budynków, położonych przy ulicy, którzy zarzucili Radzie Miejskiej przyjęcie uchwały z pominięciem konsultacji społecznych[9].

Budynki

Żaden z budynków, położonych przy ulicy Bohaterów UPA, nie otrzymał statusu zabytku architektury[10].

Nr 25, 27. Budynki fabryki lamp elektrycznych "Zareg", która działała w tym miejscu w okresie II Rzeczypospolitej.

Nr 49. Budynek parterowy, zbudowany pod koniec XIX w. W latach 1906-1913 mieściła się w nim pracownia rzeźbiarska Teobalda Orkasiewicza.

Nr 72. Miejsce nieistniejącej już piętrowej willi, zbudowanej w latach 30. XX w. prawdopodobnie według projektu Józefa Awina w stylu art déco. Autorem pierwotnej płaskorzeźby nad balkonem mógł być lwowski rzeźbiarz Józef Starzyński, który współpracował z Józefem Awinem i często wykonywał w jego projektach dekoracje rzeźbiarskie.
W okresie radzieckim willa przeszła znaczną przebudowę wnętrz na potrzeby lwowskich zakładów telegraficznych. Od lat 90. XX w. willa znajdowała się w stanie ruiny[11]. Budynek nie został uznany za zabytek architektury, mimo że posiadał wszelkie podstawy dla uzyskania tego statusu.
27 grudnia 2019 zarząd miasta Lwowa przyjął decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla wybudowania przez Hotel Business Development Sp. z o.o. hotelu, zgodnie z którą willa została w znacznej części rozebrana, natomiast cześć jej elewacji była wykorzystana jako fasada budynku hotelu[12][13].
W budynku nr 72 mieści się również Konsulat Honorowy Litwy we Lwowie[14].

Do ulicy Bohaterów UPA przylega budynek dawnej szkoły polskiej im. Henryka Sienkiewicza (ul. Maksyma Żeleźniaka 21), zbudowany w latach 1905-1906 według projektu Michała Łużeckiego(inne języki). W czasie bitwy o Lwów, podczas wojny polsko-ukraińskiej, budynek szkoły był siedzibą dowództwa sił polskich[15].

Komunikacja miejska

 Osobny artykuł: Trolejbusy we Lwowie.

Linie trolejbusowe: 22, 30.
Linie marszrutek: 7.
Linie autobusów podmiejskich: 138, 171, 133A, 349.

Przystanki komunikacji miejskiej:

  • "Pl. Lipcowy".
  • "Ul. Smal-Stockiego".
  • "Ul. Kopystynskiego[16].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Projekt "Ulice Lwowa": ulica Bohaterów UPA. Centrum Historii Miejskiej Europy Środkowo-Wschodniej. [dostęp 2024-02-13]. (ukr.).
  2. ↑ a b Uchwała Lwowskiej Rady Miejskiej z dnia 17 kwietnia 2008 nr 1767 o zmianie nazwy ul. I. Turgieniewa na ul. Bohaterów UPA. Oficjalna strona internetowa Lwowskiej Rady Miejskiej, 2008-04-17. [dostęp 2024-02-13]. (ukr.).
  3. ↑ Encyklopedia wojskowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN i Dom Wydawniczy Bellona, 2007, s. 393. ISBN 978-83-01-15175-1. Cytat: [...] w Galicji Wschodniej banderowcy organizowali grupy Ukraińskiej Samoobrony Ludowej, które dopiero jesienią 1943 zaczęto przekształcać w regularne oddziały zbrojne. UPA walczyła jednocześnie przeciwko Niemcom (sabotowanie zarządzeń okupanta, zamachy na urzędników niemieckich, potyczki z oddziałami wojska i policji) i partyzantce sowieckiej (m.in. starcia ze zgrupowaniem Sydora Kowpaka). Głównym celem ataków stała się jednak polska ludność cywilna, na obszarach mieszanych narodowościowo [...].
  4. ↑ W oparciu o istniejące dane naukowe – nie mówię tu o utrzymanych w sensacyjnym tonie różnych popularnych publikacjach – można mówić o liczbie około 100 tys. zamordowanych Polaków. Zapewne będzie to liczba trochę mniejsza, jednak proponuję używać sformułowania „około stu tysięcy”, bo być może w przyszłości postępujące badania naukowe pokażą, że ofiar jest o kilka-kilkanaście tysięcy więcej..., [w:] Wołyński konflikt pamięci. Z dr. hab. Grzegorzem Motyką o bolesnej historii polsko-ukraińskiej rozmawiają Magdalena Semczyszyn i Filip Gańczak, „Pamięć.pl” 2012, nr 4-5, s. 17.
  5. ↑ „W świetle przytoczonych liczb wydaje się, że straty polskie w wyniku akcji UPA wyniosły prawdopodobnie około 100 tysięcy zabitych (przy czym raczej nieco mniej, a nie więcej niż 100 tysięcy). Wszelkie podawane wyższe liczby – 150 czy wręcz 200 tysięcy ofiar – nie znajdują potwierdzenia w żadnych poważnych badaniach naukowych, a ich częste pojawianie się w mediach można tłumaczyć chyba tylko chęcią wywołania sensacji”. Grzegorz Motyka, Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”, Kraków 2011, s. 447. ISBN 978-83-08-04576-3. Ewa Siemaszko szacuje liczbę ofiar na 133 000, zob.: Ewa Siemaszko: Stan badań nad ludobójstwem dokonanym na ludności polskiej przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińską Powstańczą Armię. W: Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939–1946, Bogusław Paź (red.), Wrocław, 2011, s 341. ISBN 978-83-229-3185-1.
  6. ↑ Ukraińska Powstańcza Armia. Oficjalna strona internetowa Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej, 2016-10-14. [dostęp 2024-02-13]. (ukr.).
  7. ↑ Dekret Prezydenta Ukrainy z 28 stycznia 2010 o uszanowaniu uczestników walk o niezależność Ukrainy w XX wieku. Oficjalna strona internetowa Prezydenta Ukrainy, 2010-01-28. [dostęp 2024-02-13]. (ukr.).
  8. ↑ Ustawa Ukrainy z 9 kwietnia 2015 o statusie prawnym i uszanowaniu pamięci uczestników walk o niezależność Ukrainy w XX wieku (Biuletyn Rady Najwyższej, 2015, nr 25, str. 190). Oficjalna strona internetowa Rady Najwyższej Ukrainy, 2015-04-09. [dostęp 2024-02-13]. (ukr.).
  9. ↑ Kilka tysięcy lwowian podpisało petycję przeciwko zmianie nazwy ul. Turgieniewa na ul. Bohaterów UPA. zaxid.net, 2008-10-29. [dostęp 2024-02-13]. (ukr.).
  10. ↑ Lista zabytków dziedzictwa kulturowego, wpisanych do Państwowego Rejestru Zabytkowych Nieruchomości Ukrainy jako obiekty o znaczeniu lokalnym w obwodzie lwowskim. Oficjalna strona internetowa Lwowskiej Rady Miejskiej. [dostęp 2024-02-06]. (ukr.).
  11. ↑ Myrosława Lachowycz: Nieznany projekt Awina? Co czeka na willę w stylu art déco na ulicy Bohaterów UPA. modernism.lviv-online.com, 2020-02-21. [dostęp 2024-02-15]. (ukr.).
  12. ↑ Decyzja Komitetu Wykonawczego Lwowskiej Rady Miejskiej z 27 grudnia 2019 nr 1210 o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla wybudowania przez Hotel Business Development Sp. z o.o. hotelu przy ul. Bohaterów UPA 72 we Lwowie z zachowaniem elewacji budynku nr 8a litera "A-2" od strony ul. Bohaterów UPA. Oficjalna strona internetowa Lwowskiej Rady Miejskiej, 2019-12-27. [dostęp 2024-02-15]. (ukr.).
  13. ↑ Natalia Dulaba: W historycznej części Lwowa zburzą willę, żeby zbudować jeszcze jeden hotel. portal.lviv.ua, 2019-12-27. [dostęp 2024-02-15]. (ukr.).
  14. ↑ Konsulowie honorowi. Oficjalna strona internetowa Ambasady Republiki Litewskiej na Ukrainie, 2015-06-02. [dostęp 2024-02-15]. (lit.).
  15. ↑ Krystyna Baziuk: 8 luksusowych lwowskich projektów Michała Łużeckiego. photo-lviv.in.ua, 2017-01-06. [dostęp 2024-02-15]. (ukr.).
  16. ↑ Trasy komunikacji miejskiej we Lwowie. eway.in.ua. [dostęp 2024-02-15]. (ukr.).

Bohaterów UPA

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Alexus93/brudnopis&oldid=72892173”