wymowa:
‹rekte›, IPA[ˈrɛktɛ], AS[rekte]
znaczenia:

spójnik

(1.1) książk. właściwie[1][2][3]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Na sali obok recenzentów i przedstawicieli rady naukowej (recte: rady wydziału) zjawiają się jedynie z kurtuazji krewni oraz przyjaciele i znajomi autora[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. recte
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Porada „zagadki gramatyczne” w: Poradnia językowa PWN.
  2.   Hasło „recte” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „recte” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Janusz Tazbir, Długi romans z muzą Klio, 2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
wymowa:
IPA[ˈrek.te]
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od rectar
(1.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od rectar
(1.3) 3. os. lp (usted) trybu rozkazującego (imperativo) od rectar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) prosty
(1.2) szczery, uczciwy
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) angulo recte
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
IPA[ˈrɛktə]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) prosty
odmiana:
(1.1) lp recte m, recta ż; lm rectes m/ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) l'ascensió rectarektascensja
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

przysłówek

(1.1) trafnie, bezbłędnie, dobrze[1]
(1.2) przysł. od przymiotnika: rectus

wykrzyknik

(2.1) brawo! wspaniale![1]

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, W. m lp od czasownika: rego
(3.2) imiesłów przymiotnikowy bierny, W. m lp od czasownika: recingo

przymiotnik

(4.1) W. m lp od przymiotnika: rectus
odmiana:
(1.1) recte; st. wyższy rectius; st. najwyższy rectissime
(2.1) nieodm.
(3.1) zob. rego
(3.2) zob. recingo
(4.1) zob. rectus
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. rectus
przysł. recta
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „recte” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 527.