magistratura

magistratura (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. zespół urzędów w starożytnym Rzymie; zob. też magistratura w Wikipedii

(1.2) daw. władze miejskie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	magistratura	magistratury
dopełniacz	magistratury	magistratur
celownik	magistraturze	magistraturom
biernik	magistraturę	magistratury
narzędnik	magistraturą	magistraturami
miejscownik	magistraturze	magistraturach
wołacz	magistraturo	magistratury

przykłady:

(1.1) W obliczu corocznej zmiany urzędników rzymskiej magistratury senat, którego członkowie wybierani byli dożywotnio, stanowił ostoję politycznej ciągłości.

(1.2) Obowiązek zebrania oświadczeń spoczął na magistraturach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. magistracki

rzecz. magistrat mos/mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. magistratus

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) магистратура ż
• włoski: (1.1) magistratura ż

źródła: