czynnik
czynnik (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przyczyna wywołująca określone zjawisko lub skutek
- (1.2) mat. każda z liczb, które mnożymy przez siebie
- (1.3) mat. stat. każda ze zmiennych powstała po redukcji zbioru danych za pomocą analizy czynnikowej
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czynnik czynniki dopełniacz czynnika czynników celownik czynnikowi czynnikom biernik czynnik czynniki narzędnik czynnikiem czynnikami miejscownik czynniku czynnikach wołacz czynniku czynniki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czyn m, czynność ż
- czas. począć, czynić ndk.
- przym. czynnikowy, czynny
- przysł. czynnie
- związki frazeologiczne:
- rozkładać na czynniki pierwsze
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) agent, element; (1.2) factor
- arabski: (1.1) عامل (1.2) ;عامل
- baskijski: (1.2) biderkagai, faktore
- białoruski: (1.1) фактар m; (1.2) сумножнік m
- bułgarski: (1.1) фактор m
- esperanto: (1.1) faktoro; (1.2) faktoro
- francuski: (1.1) facteur, agent
- hiszpański: (1.1) factor m, agente m, elemento m; (1.2) factor; (1.3) factor
- niemiecki: (1.1) Agens n; (1.2) Faktor m
- nowogrecki: (1.1) παράγοντας m; (1.2) παράγοντας m; (1.3) παράγοντας m
- rosyjski: (1.1) фактор m
- szwedzki: (1.1) faktor w; (1.2) faktor w
- ukraiński: (1.1) чинник m, фактор m
- źródła: