blondynka
blondynka (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta o jasnym (blond) kolorze włosów na głowie
- (1.2) środ. pot. przen. biała, gumowa pałka policyjna
- (1.3) pot. pejor. mało inteligentna kobieta
- (1.4) daw. środ. polit. walizka w jasnym kolorze służąca do transportu bibuły (materiałów agitacyjnych)[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik blondynka blondynki dopełniacz blondynki blondynek celownik blondynce blondynkom biernik blondynkę blondynki narzędnik blondynką blondynkami miejscownik blondynce blondynkach wołacz blondynko blondynki
- przykłady:
- (1.1) Moja dziewczyna jest naturalną blondynką.
- (1.2) Na komendzie oberwałem blondynką od jakiegoś psa.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) farbowana / naturalna / tleniona blondynka • być / stać się blondynką
- (1.2) dostać / oberwać blondynką
- (1.3) zachowywać się jak blondynka • nie być blondynką
- antonimy:
- (1.1) brunetka
- hiperonimy:
- (1.4) walizka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) blonde
- arabski: (1.1) شقراء
- białoruski: (1.1) бландзінка ż, бялявая ż
- bułgarski: (1.1) блондинка ż
- chorwacki: (1.1) plavuša ż
- czeski: (1.1) blondýnka ż
- duński: (1.1) blondine w
- esperanto: (1.1) blondulino
- francuski: (1.1) blonde ż
- hiszpański: (1.1) rubia ż
- interlingua: (1.1) blonda, blondessa
- niemiecki: (1.1) Blonde ż
- norweski (bokmål): blondine m/ż
- norweski (nynorsk): blondine ż
- nowogrecki: (1.1) ξανθιά ż
- rosyjski: (1.1) блондинка ż
- słowacki: (1.1) blondína ż
- szwedzki: (1.1) blondin w
- włoski: (1.1) bionda ż
- źródła:
- ↑ Mieczysław Karaś, Kilka uwag o polskiej gwarze partyjnej przed pierwszą wojną światową, „Język Polski” nr 1/1951, s. 20.